Hoe durven ze

Zo vannacht even lekker laat gemaakt en doorgespeeld. Was een uurtje of drie toen ik naar bed ging. In een sessie even een level gestegen met een, wat eerst leek, leuke groep. Diep doorgedrongen in een gevaarlijk gebied en flink veel punten gemaakt dus. Tot opeens een speler ging lopen stangen over dat ik het niet goed deed en ik moest doen wat hij zei. Het ging allemaal prima. Aangezien ik dit niet pik heb ik in no time de groep verlaten en ben er vandoor gegaan. Het is niet netjes een groep achter te laten in een gevaarlijk gebied maar hier hou ik niet van. Heb hem nog even een jerk genoemd en ben terug gegaan naar de stad alwaar ik tegen mijn planning in wat goud heb uitgegeven aan een nieuw armor. Wil eigenlijk doorsparen voor een paard maar dat komt wel. Ben nu wel erg donker. Een zwarte helm en een donkergroen armor. Wel erg sterk en daar gaat het om.

Robbie

Eigenlijk zou je verwachten dat je nu allemaal foto's zou aantreffen van Aidan die kadootjes uit pakt. Aidan en de kerstboom. Aidan aan de kersttafel en ga zo maar door. Maar eigenlijk nu deze donkere dagen zich opdringen en slechts zelden de mooie winter zon laten zien, leek het mij een mooier gegeven om een andere huisgenoot te laten zien. Een die smacht naar de kerttafel. Een die een boom maar voor een doel ziet en een die kadootjes niet echt kan boeien. Maar wel een die toch een belangrijk deel uitmaakt van de club. Robbie. Klein maar aanwezig en soms een beetje vergeten. Hier de zon koesterend en genietend van het kleine beetje rust dat hem overdag ten deel valt. Even niet achterna gezeten door een kleine terreur brigade en even niet van de bank te moeten. Kerst met Robbie. Klinkt als een CD.

To wave or not.....pffffffffff

Na weken van stressen, plannen, terugkoppelen, ontwerpen, nadenken, overleggen en ga zo maar door. Is ie er dan eindelijk. De Olympic game van Unox. In een zeer korte tijd opgezet en net voor de kerstdagen live. Hier en daar moeten nog wel wat schoonheids foutjes worden weggewerkt maar de grote basis staat. Dankzij de bikkels op m'n werk, die er flink wat tijd in hebben zitten. En die zelfs de goed verzorgde kerstlunch er voor lieten staan. Dus speel voor gratis handschoenen en wie weet een reis naar de spelen.

Gevoel

Ik liep vanavond, na een late afspraak, langs de Maas naar het Metro station. Ik liep langs de rustige kant, dus niet over de Boompjes. Het was donker. De straten waren nat. En de stad gaf aan de andere kant van de donkere natte vaargeul, z'n lichtjes prijs. Naast de dagelijkse drukte van neon verlichting, reclameberichten en licht logo's, prijken overal de lichtslangen. Mini kerstbomen en flikkerlichte netten. Op ieder balkon prijkt een rendier onder stroom. En Eneco verrijkende kerst linten sieren de dakranden. De kerst is weer in aantocht. En gek genoeg was het voor mij niet deze bonte verzameling licht die mij dit deed voelen. Het was eigenlijk meer het jaarlijks gevoel dat er aan komt dat de wereld aan het afremmen is. Ondanks de drukt. De stress van alles moet af. En de naderende kerstwaanzin, waarin iedereen z'n kerstbonus er doorheen jaagt en moeite heeft wat voor soort inheems beest ze dit jaar eens zullen gaan verorberen. De wereld is tot een halt aan het komen. De dagen lijken korter. De nachten langer. Mensen lopen ingedoken en beschut tegen de kou. Alles is minder open en toegankelijk. Iedereen heeft het een beetje gehad. De rem gaat er op. Even niet meer druk maken. Het lijkt wel of er een gevoel heerst dat alles stopt op 31 december. Daarna zien we wel weer. Starten we opnieuw de omloop van de aarde. En plannen we weer verder. Naar mijn gevoel een prima tijd. Een tijd die je het gevoel geeft niets meer te moeten. Volgend jaar zien we wel weer. En laat de oliebollen maar komen.

Back on track

Weer even begonnen met Everquest 2. Even stroef aangezien ik het zo'n anderhalve maand niet gedaan heb. Veel veranderd. Heb er allemaal rewards bij gekregen en een nieuw armor. Veel nieuwe namen in het guilde en nieuwe quests voor handen. Ook het landschap is weer een beetje veranderd en ga zo maar door. Dus alles opnieuw ontdekken en weer aan de slag met nieuwe opdrachten. Door een bonus kan ik nu snel level stijgen dus even tanden er in. Wel weer lekker. Hoop dat mijn broer er ook weer mee aan de slag gaat. We zien wel.

Famous

Soms kom je opeens in het spotlicht. En zo ook deze keer. Voor een site die Suntzu, het bedrijf waar ik werk, voor Logitech maakt waren enkele filmpjes nodig. Iedereen heeft naar hartelust leuke korte filmpjes gemaakt. En ik en kleine gup zitten er ook bij. Neem maar een een kijkje via deze link.

Ik moest ook opeens een een mooie uitspraak denken.

"Life goes pretty fast. And if you don't stop once in a while to look around, you might miss it."

Fantasie

Ik heb het al een tijdje ingebruik. De Sims. En het grappige is dat een vriend (Danny) een skin heeft gemaakt van mij, compleet met sik, tattoo enz enz. En nu kan ik mijn wildste fantasien uitvoeren. Het blijft tobben in een huishouden van de sims maar het heeft ook z'n leuke kanten. Het is natuurlijk maar een spel maar het leverd wel de leuke plaatjes op.

Wat een dag

Vandaag was eigenlijk zo’n dag die er beter niet had kunnen zijn. Begon eigenlijk al gisteravond Ik was bezig met mijn eigen site www.verzinmaarwat.nl . Ben op dit moment aan het experimenteren met Joomla. Een content management systeem. En van het ene op het andere moment werkte niets meer. Heb het pas vanavond weer kunnen herstellen. Maar ook de rest van de dag was eigenlijk klote. Niets liep lekker. Er zat geen ritme in. Geen telefoongesprek ging vloeiend, leek wel of ik stotterde. En echt lekker managen zat er niet in. Buiten regen, binnen donkere wolken. Vreemd genoeg zonder enige reden. Hoop dat morgen een betere dag is. Kwestie van deze dag van je afschudden en verder gaan.

Eikels

Loop ik vanmorgen, nadat ik Aidan naar z'n club heb gebracht, nog even met Robbie rond het blok. De zon breekt door en de blaadjes blijven vallen. Ik loop altijd met Robbie op de straat, net als alle honden bezitters hier. Dan kan ie beter in de berm komen en piest ie niet tegen ieder tuinhek aan. Nu mag je in onze hele wijk maar 30. En de meeste automobilisten houden zich hier natuurlijk niet aan. Ik loop net tussen twee auto in. Een aan de linker kant fout gestalt en de ander in de parkeervakken. Komt er met een noodgang een prolete auto de hoek omzetten die geensinds van plan is vaart te minderen. Ik hengel in noodvaart Robbie binnen en heb net een halve meter tussen die herfst eikels en de andere auto. Het werdt me even te veel. Ik gaf een keiharde klap op de motorkap waardoor de realiteit weer terugschoot bij de eikels die angstvallig stil bleven zitten terwijl ik even liet weten, door het glas, dat je ook wel even wat rustiger kunt doen. Nadat ik gepasseerd was tufte ze door. Eerlijk gezegt heb ik het gehad met al dat gerace in de buurt. Iedere donderdag en vrijdag breng ik Aidan op de fiets weg en iedere keer ben ik blij dat we het, letterlijk, overleefd hebben. Ik sta iedere keer weer op scherp om een eventuele buitenspiegel er af te trappen of een flinke deuk toe te brengen. Kan mij niet veel meer schelen. Het lijkt wel of er iedere herfst weer meer eikels bij komen. Gewoon eens een beetje rustiger aan en je hersens gebruiken is er niet meer bij lijkt het wel. En daar kan ik me steeds bozer over maken.

Pfffff

Op de een of andere manier kom ik de laatste tijd nergens aan toe. Gamen staat stil. Weblog staat stil en kijk al lange tijd geen DvD's. Ben bezig met enkele sites om te zetten naar een content management systeem. Maar verder niet veel. Lijkt wel herfst. Komt wel weer. Dus hen die graag mijn verhaaltjes lezen. Heb geduld, het komt wel weer.

Lorem ipsum

Ik vroeg me vandaag opeens iets af. Ik was zo bezig met een project op de zaak en terwijl ik bezig was vroeg ik me af wat de makers van site die over Lorum ipsum gaan gebruiken als fake tekst op het moment dat ze nog geen definitieve tekst hebben. Mmmm.. ok toelichting.

Dit is Lorem ipsum:
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Cras eu nulla in urna condimentum adipiscing. Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Sed leo mi, dictum id, ullamcorper eu, aliquam quis, velit. Mauris varius scelerisque elit. Donec a justo vel leo iaculis feugiat. Nullam velit quam, mattis non, laoreet et, tincidunt in, est. Ut sollicitudin imperdiet enim. Proin ultricies. Sed dictum nulla a justo convallis facilisis. Sed nec nulla id quam ultricies bibendum. Maecenas vitae mauris. Duis vel tellus ac lectus placerat dignissim. Phasellus non diam. Donec eu sem vel metus auctor tincidunt. Maecenas interdum augue quis nisi. Nam quis leo. Cras volutpat cursus ligula. Phasellus laoreet. Etiam ante neque, auctor sed, ultrices vitae, imperdiet porta, dolor.

En het is eenvoudig een bestaande latijnse tekst van ongeveer 45 voor christus en en wordt al sinds 1500 gebruikt om in een ontwerp tekst te kunnen gebruiken zonder dat de inhoud echt een afleidende factor is. Dus als je bv een site maakt en nog geen tekst hebt dan ga je naar een site die er over gaat, www.ipsum.com is er zo een. Je maakt een stuk tekst en stopt het in de site tot je de echte tekst hebt. Erg handig. Maar wat gebruiken de makers van dat soort sites als fake tekst. De dingen die je als mens bezig houden.

"Neque porro quisquam est qui dolorem ipsum quia dolor sit amet, consectetur, adipisci velit..."

"There is no one who loves pain itself, who seeks after it and wants to have it, simply because it is pain..."

Saai

Vandaag was het eigenlijk een heel saaie zondag. Heb lekker mogen uitslapen maar het heeft mijn vermoeidheid niet veel geholpen. Heb flink zitten gamen met mijn Playstation maar heeft mijn energie geen goed gedaan. Al weken heb ik geen Everquest gedaan en er komt niet veel uit mijn handen. Alles lijkt een beetje herfst. Aflopend, saai en al eens gedaan. Misschien moet ik maar weer eens iets nieuws oppakken. Een hobbie. Foto's maken, schrijven, schilderen of met klei spelen. Vroeger deed ik dat flink en heb naar mijn mening best wel wat mooie inspirenende dingen gemaakt. Van korte verhaaltjes tot een heuse toneel produktie. Maar op de een of andere manier komt het er niet meer van. Ik zit blind te staren naar mijn PC. Haal ladingen films en muziek binnen waar ik vervolgens de zin niet in heb om er naar te kijken of luisteren. Er staan notabene nog DvD's in mijn kast die ik graag had willen zien en die zitten nog in folie. Zal wel een moment zijn wat weer over gaat. Maar ik denk dat ik weer een paar nieuwe uitdagingen nodig heb. Een moment voor mezelf. We zien wel.

Deluft

Als een groot en ondoordringbaar bastion doemde het voor ons op. Daar waar eens een onoverzichtelijke parkeer plaats was stond nu een immens complex. Uit rood baksteen opgetrokken en voor het oog een wirwar van ramen, deuren in en uitgangen en vooral muur. Eens was het de rand van de stad. Voorbij dat punt was er verder niets. Ja ok de universiteiten en het bedrijfsleven. Maar wat had je daar als sterveling nou te zoeken. Maar nu is er dan een winkel en wooncentrum neer gedonderd. Delft is Delft niet meer. Ik weet nog dat het heel bijzonders was dat dit historische stadje waar ik geboren en getogen ben een Hema kreeg. En nog meer, een Mac Donald. Maar nu, zoveel jaar later, is dit kleine door studente geinfesteerde stadje uitgegroeid tot een heus consumenten bolwerk. Winkels voor zover het oog reikt met zo hier en daar een bekende gevel met daarachter een al even bekende winkel. Ooit vroeg ik me af wat ik er nog deed. Iedereen die ik kende was weggetrokken. De stad was ingenomen door de studenten. Maar toen ik vandaag weer eens een blik om mij heen liet gaan zag ik dat het een heuse echte stad was geworden. Vreemd genoeg waren de mensen hetzelfde gebleven. Ik had amper honderden meter gelopen of ik was dezelfde vertrouwde dorpse smoelen al weer tegen gekomen. En het lijkt of de bevolking niet de frisheid van de stad deelt. De uitstraling van de Delftse inwoners is dat wat het schijnbaar altijd al is geweest. Dof, saai en vooral alternatief. Maar dan met een soort ex-sekte sfeertje. Alsof iedere ontspoorde kunstenaar was neergestreken op deze stad des vaderlands. Ik vond het wel weer leuk dat ik er weer even was. Maar er weer willen wonen. Nee. Mij iets te stoffig en zoutloos geworden daar. Het zal nooit meer zijn als vroeger, en dat hou ik me maar voor.

Uitwaaien

Rotterdam ziet er somber uit. Donkere zware wolken liggen dreigend over de stad. Niemand durft naar buiten zonder jas. Grauw, saai en kil. Dus wat doe je. Je gaat uitwaaien op het strand. En het leuke van Nederland is dat je soms zonder dat de rest van het land het doorheeft, opeens in de warme zon loopt te schoppen in het zand. Dat je opeens kat en muis speelt met de branding met als inzet natte sokken. En je een stoer gevoel krijgt als je naar de schuim koppen op de golven kijkt. Terwijl ik daar liep met de familie moest ik opeens aan een klein verhaaltje denken.

'Ik wandelde laatst op een mooie herfstdag met mijn kleine zoontje langs het strand. We liepen tegen de wind in waardoor er tranen in onze ogen kwamen. Plots kijkt mijn zoontje stralend naar mij op en vraagt. "Pappa. Waarom ben ik verdrietig?'

Ach..wat kun je nog meer zeggen over vandaag.

Even stil staan

Je staat er soms niet bij stil. De wereld tolt door. Gebeurtenissen volgen elkaar op en alles lijkt elkaar voorbij te gaan. En toch...soms als je even stil staat. Om je heen kijkt en even diep adem haalt dan zie je dat er veel toch weer is als altijd. En wat mij opviel is dat het weer herfst is. Duh kun je denken. Het is koud nat en guur. Ja. Maar het is ook weer mooi. De zon staat laag en heeft een warme teint. De wolken zijn vet van regen en verschillend ik vorm en kleur. En de wereld maakt zich op om weer kleiner te worden en zich te verstoppen. Ik keek de afgelopen tijd weer eens om me heen en zag dit alles. Een bonte wereld voor kleur en geur. Waar je even stil voor moet staan. Maar geloof me. Het is de moeite waard.

Dag Jacq

Ze is niet meer. Mijn kleine schoonzusje. Na een lang gevecht heeft ze de strijd moeten opgeven. Ik zal haar missen. Ik zal missen dat ze niet meer kan meemaken hoe de wereld verder draaid. Dat ze niet kan zien hoe Aidan groter wordt en hoe haar zusje steeds mooie wordt en haar verschrikkelijk mist. Dat ze niet meemaakt hoe wij ondanks alles ons overal doorheen slaan. Dat ze niet meer kan zien dat we iedere dag aan haar dachten en met haar mee vochten. Dat ze niet meer kan voelen hoe we van haar hielden. Dat ze niet meer kan horen hoe we met haar lol trapte. Dat ze niet meer kan merken hoe we van haar hielden. Ze mist een hoop, maar wat ze nooit zal missen is de liefde die we voor haar hebben. Die zal altijd blijven. Een plekje in ons hart en een foto in onze gedachte.

Zacht en macaber

Het is alweer een tijdje geleden dat ik de camera ter hand nam en gewoon weer eens gericht foto's ging maken. Wat nu best jammer is aangezien het licht op dit moment erg mooi is. Zag vanavond nog diverse mensen als silouet in de avond zon en dacht 'had ik nu m'n camera maar bij me'. Wat ik eigenlijk nog nooit echt gedaan heb is expirimenteren met photoshop. Dus dat maar eens gedaan. Zo kun je een eenvoudig foto er zacht en lief laten uitzien of juist hard en macaber. Niet van schrikken hoor.


Dit is wel een favoriete stijl die ik graag zie en ook onder de knie wil krijgen. Zoek er niet te veel achter, het is gewoon een stijl die ik leuk vindt toe te passen. En vrouw en kinderen hebben niet geleden.

Klapvee

En dan zit je ineens tussen het publiek te klappen en te lachen om de grappen van Carlo en Irene in Life and Cooking. Huh.....wat doet die gozer daar nou weer? Wel ehhh..ik ben niet opeens fan van Carlo en Irene, al moet ik toegeven dat zij er in het echt niet vervelend uitziet. Maar echt fan nee. Ik mocht mee naar de eerste uitzending van het nieuwe seizoen omdat Suntzu in de redactie zit en medeverantwoordelijk is voor de internet site en het programma. Zo...zul je denken, da's stoer maar moet zo'n door de wol geverfde film en tv productie beest dan niet tussen de schermen lopen? Eigenlijk niet. Eigenlijk was een middagje klapvee zijn ook best wel eens leuk. Gewoon dom meedoen en ervaren hoe het is om publiek te zijn. Voor achter de schermen is nog tijd zat en de kleedkamer van Irene komt ook nog wel.

Stil

Het is even stil. Niet om me heen want de wereld draaid met een rotgang door. Heb genoeg te doen. Zit geen momentje stil. Interessante tijden met naar mijn gevoel iedere dag een nieuwe uitdaging. Maar toch is het stil. De zomer loopt ten einde. De herfst begint zich te roeren. De blaadje worden bruin en storten zich binnenkort met miljarden onder onze voeten. En toch is het stil. Aidan is onrustiger dan gewoonlijk. Wil alles beleven en alles doen. Heeft iedere dag een nieuw woordje en iedere dag een nieuw verhaal. En toch is het stil. Angelique rent af en aan. Vaak zonder te stoppen. Iedere dag weer in gevecht met de wereld en de gekte om haar heen. Net alsof ik het niet zie allemaal, maar dat heeft ze mis. En toch is het stil. Zal wel aan mij liggen. En binnenkort zal ik wel weer meer te melden hebben. Over alles en nog wat. Over veel van hetzelfde en weinig van niets. Tot die tijd is het stil. No worries. No worries at all!

Foto

Ik doe het te weinig, zeg maar bijna nooit. Foto's maken. En dan vooral met een gericht thema of een bepaalde stijl. Gewoon op pad gaan met m'n camera en mooie foto's schieten. De herfst breekt aan. De tijd van mooiw kleuren. Bossen vol mooie plaatjes. En ruige landschappen. Moet het maar eens gaan doen. Gewoon plannen. Er opuit trekken en schieten. Even een voorproefje van guppy hier. Ok weer een van de kleine maar wel met een andere stijl. Moet wel bekennen dat ik deze niet met mijn mooie camera gemaakt heb maar met mijn telefoon.

Ik zie waar je woont

Sinds kort kan ik in je achtertuin kijken (als je die hebt). Ben aan het spelen met Google Earth. Echt leuk. De hele wereld in een 3D map systeem met hier en daar hoge resolutie luchtfoto's. Je kunt er je eigen plekjes op zetten en deze zelfs naar iemand mailen die ook Google Earth heeft en zo je adres doormailen enz enz. De moeite waard om dit gratis programma een op je pc te zetten en de wereld te ondekken. Zie je gelijk wat een stipje je eigenlijk bent in de grote wereld :-)

Ondanks

Toch nog even aan iedereen laten weten dat de mooiste vrouw ter wereld van mij is. Die ondanks alle tegenslagen, er is. Die ondanks alle donkere dagen een lichtpuntje weet te zijn. Die ondanks al mijn eigenzinnigheden van me blijft houden. En die ondanks alles om haar heen, zichzelf blijft. Dat wil ik toch even aan iedereen laten weten maar vooral aan haar.

Overdonderd

En dan opeens zit je huis vol. Overal staan lachende mensen waarvan je alleen de knieen ziet. Ladingen mooie kado's staan uitgestalt. Overal snoep en eten. Drinken volop. En vooral kleine kinderen die je speelgoed kist leeg rauzen en zelfs je nieuwe speelgoed een stresstest geven. Als toppunt zit je grote neef naast je op de bank je bloedeigen Nintendo te bevingeren. En zelfs nog beter dan jij kan. Dan zie je het even niet meer. Dan zit je even op jezelf en gaat de grote wereld aan je voorbij. Dan zien opeens al die grote mensen niet dat jij daar helemaal alleen, even met je zelf zit. Behalve pappa die je vastlegt voor de toekomst. En die beseft wat een klein mooi ventje je bent. Een ventje dat net twee is geworden en nog heel veel voor de boeg heeft. En als het aan pappa ligt, een reis met alleen maar mooie dingen.

In Flight

Mijn mooiste ventje is 2. Yeahhhh!!!!!! En heeft voor z'n verjaardag zijn eerste kadootje in ontvangst genomen. Een Geotrax vliegzet. Handel bewegen en het vliegtuig maakt rondjes en aangezien alles wat draait tof is, is hij er heel blij mee. Als een ervaren piloot laat hij het vliegtuigje stijgen en dalen. Tof spul, waar hij nog meer van gaat krijgen als het aan mij ligt.

Negeren

En ik maar roepen naar mijn broer en hij maar niks zeggen.Vreemd, is er iets. Heb ik iets misdaan? Wat was er toch aan de hand. Blijkt dat ik hem al die tijd genegeerd heb. In EQ2 kun je andere gamers op "ignore" zetten en dat had ik zonder er erg in te hebben gedaan. Sorry broer, was niet de bedoeling. En alle guildmembers maar over hem heen vallen dat ie mij geen aandacht geeft. Stom van mij. Zal het niet meer doen. Wilde hem vooral even complimenteren met z'n nieuwe paard. Zal wel een lieve duit gekost hebben. Wil er ook een.

BV

Vandaag was het dan zover. De bewindvoerder is langsgeweest en heeft en ander uitgelegd en vooral ook berekend wat we per te besteden hebben. Het gesprek viel eerlijk gezegt mee en bij mij is in iedergeval een enorme last van de schouders. Het wordt zeker niet makelijk de komende drie jaar maar zeker niet onmogelijk. We moeten zuinig aan doen en goed opletten dat we geen fouten maken binnen de regeling. De man was vriendelijk en zakelijk maar zeker geen onmens zoals je wel een leest op andere forums. Hij kwam niet verder dan de eettafel en nam de tijd om alles uit te rekenen en uit te leggen. Veel duizeld nog een beetje en ging langs ons heen maar dat zal de tijd leren. Dus we zien verder wel. De auto mogen we ophalen maar moet wel worden verkocht in ruil voor een voordeliger auto. Prima op zich. Hopen alleen dat we hem verkocht krijgen.

Doelen

In de rechterbalk hiernaast zie je een paar persoonlijke doelen staan. Het leek me een goed idee om dat te doen. Iets om naar uit te kijken over drie jaar.

Een huis bij de zee. Een doel van ons beide om een huis aan zee te hebben. Nu zul je zeggen zo flinke keuze en waar vindt je dat in nederland. Maar ik ben ook te bereid over de grens te kijken. We hebben drie jaar de tijd om te zoeken.

Motor rijden. Ik dacht altijd dat zoiets niets voor mij is. Maar waarom zou ik mijn leven voorbij laten gaan zonder dat niet gedaan te hebben. Dus over drie jaar rijbewijs halen en zo'n ding aanschaffen. Zal nog wel iets langer duren want je moet er wel voor sparen.

Een flinke vakantie. Hebben we dan wel verdiend denk ik en dan eentje die flink verzorgt is en naar ver en mooi. Met z'n drieen.

Rustig verder leven en genieten van het leven. Iets wat we zoiezo de komende jaren gaan doen, maar dan met iets meer budget en een hoop zorgen minder.

Nu zul je zeggen. Tering man, dat is wel erg ambiteus maar je moet jezelf doelen stellen. Zonder doel kom je nergens, en zo onmogelijk zijn ze niet.

Majo

Iedere dag, zo in de ochtend. Of eind van de dag. Roept onze kleine eenmans terreurbrigade opeens 'Majo, majo,majo'. In het begin dachten we dat zijn majonaise verslaving uit de hand was gelopen (hij sabbelt altijd dat spul van z'n patat). Maar het bleek te gaan om de Nintendo DS. Een game apparaat die ik eens gehad heb van Nintendo. Leuk ding met twee schermen waarvan een een touchscreen. En daar zit het spel Mario op. En daar is ie erg goed in. Tot onze verbazing drukt hij op de juiste knoppen en functies. Start het zelf op, sluit het af, en ga zo maar door. Hij kan soms volledig opgaan in de kleurtjes en geluidje die te zien zijn op dit kleine tijdverdrijvertje. Soms doet hij er zelfs dingen op waarvan we niet eens wisten dat ze konden. "hoe krijg je dat nou weer voor elkaar?" klinkt er dan in verbazende toon. Deze mini gameboy is goed. Men zegt wel eens dat games invloed op je hebben. Maar dit is alleen als je er echt heel erg goed in bent. Een beetje pro-gamer in de top kan als snel een slordige 15000 per maand binnen halen aan prijzen geld. Dus ik zeg niets en laat hem lekker z'n gang gaan. Al zal het wel moeilijk voor me worden als ik straks gefraged wordt door deze kleine add-on van de familie.

War of the worlds

Hij draaid net in de bios. "War of the worlds" Ik moet hem nog gaan zien. Dit is er een die ook graag in de bios wil zien. Maar ik moet zeggen dat voor mij persoonlijk ongeveer 1 keer per week, soms vaker, soms niet, er een ruimteschip voor me opdoemd. Niet een met marsmannetjes (al zullen sommige dit soms tegenspreken) maar een gevult met mensen. Ik heb het over het nieuwe kantoor van Unilever. Vanwege mijn nieuwe baan kom ik daar wel eens en iedere keer als ik voor het oude historische pand sta en naar boven kijk is het alsof ik een invasie scene zie uit een sf film. Je kent wel van die scenes waarin een schaduw over de grond trekt en mensen omhoog kijken en een dreigend onheil boven zich zien. Deze zelfde emotie treft mij ook iedere keer. Niet die van onheil maar wel een beetje van architectonisch ontzag. Als een buitenaardse monoliet hangt het glazen kantoorgebouw over de fabriek. Binnen is het ook een invasie. Eentje van design. Een bonte schakeling van kleuren, hoeken, materialen, images en licht. Je weet niet waar de werkplek eindigd, de vergaderruimte begint en de keukentjes ophouden. Geen hoekje is gelijk en geen stoel hetzelfde. Het is er dan ook flink verdwalen, zelfs voor de eigen medewekers. Vanwege al deze indrukken kom ik er graag. Maar weet niet of ik er nou zou willen werken of wonen. Een gevoel zegt beide.

Nerveus

Een dezer dagen gaat het gebeuren. Dan staat er iemand voor onze deur die ons gaat vertellen wat we per maand te besteden hebben. Ben hier best nerveus over. Vreemd als je bedenkt dat dit het einde is van al onze angsten dat er iemand alle komt weghalen enz enz. Maar ik ben toch nog wel bang voor het onbekende. Je leest zoveel verhalen over slechte bewindvoerders en ook weer over goede dat je langzamerhand niet meer weet wat je moet geloven. Vandaag voor het eerst een envelope gekregen met onze post erin. Alleen maar bank afschriften die zijn tegengehouden door de opgelegde postblokkade. We wisten dat dit zou gebeuren maar het is wel wennen. Wel vreemd dat we verder nog niets vernomen hebben en niet weten wat we wel en niet kunnen/mogen. De rekeningen betalen we gewoon door en we zien het wel. Zal wel blij zijn als we op dit vlak wat meer duidelijkheid hebben. Die onzekerheid is killing. Het is de laatste drempel op weg naar een rustiger leven. Een zuinig leven maar ik denk vooral een rustiger leven zonder angst.

Zondag

Vandaag was echt een dag die voorbij is geslopen. Vroege opgestaan, wat wil je met een portable alarm dat Aidan heet, en rustig begonnen. Douchen met de gup. Robbie uitlaten. Aidan weer op bed leggen want hij was alweer moe. Zelf uitgeteld op de bank in slaap vallen om rond 15:00 wakker te worden. Jas aan. Even naar de verjaardag van Aidan's vakantie vriendje Rubben. Thuis komen. Spelen. Alarmsysteem naar bed. Tv kijken. Log schrijven. En naar bed. Ehhhhh waar is de rest van de dag gebleven? Het lijkt soms wel of sommige dagen wel uit 24 uur bestaan maar dat de helft ervan op de een of andere manier wordt weggemoffeld door onbekende krachten. Dus mocht je straks aan het eind van de rit denken "Goh...dat ging snel" dan weet je waar het aan kan liggen.

Nachtwerk

Het kwam een beetje moeizaam op gang. Ik was van plan om een bepaalde quest uit te spelen in een donker onheilspellend kasteel. Ik zocht dus andere spelers online die hetzelfde wilde doen en na ongeveer een uur uitnodigen en oproepen had ik een team. Toen dus het kasteel in. Op zich geen zware tegenstand maar wel veel raadsels en kleine tussen quests tot we bij het eindpunt waren. Ik begon rond 22:00 en om 06:00 ging ik naar bed. De hele nacht doorgespeeld. Wel eens lekker om te doen. Gewoon ongestoord in het donker de volle aandacht kunnen geven aan een avontuur. Moet het niet te vaak doen want de volgende dag was ik wel een beetje brak. Had in iedergeval beloofd aan Angelique dat ik niet chagereinig zou doen. Geloof dat ik me daar netjes aan gehouden heb. Ben gek genoeg terwijl ik dit schrijf om 00:30 een dag later, helemaal wakker en zou zo weer een nachtje kunnen maar ik wil het wel leuk houden. Dus ik duik m'n mantje in en droom van alles wat komen gaat. En verzin wat ik nu wil gaan doen in EQ2.

Brrrrrrrrrrr

Zo nu en dan pak het toch maar weer even beet. Everquest2 en toen ik vandaag opstarte zag ik dat er weer een grote update was gedaan. Om de zoveel tijd doen ze dit en opeens heb je nieuwe commando's en spel ellementen. Nu blijkt opeens dat alle gebieden ontsloten zijn. En heb ik opeens toegang tot de Jungle van Feerott, de lavabergen van Lavastorm en de bittere kou van Everfrost. Die laatste was voor mij een soort einddoel en opeens sta je daar. Een heel mooi sneeuw bedekt gebied waar ik voorlopig nog even niet ver kan afdwalen aangezien de tegenstanders te sterk zijn. Wolven, ijsdraken en ga zo maar door. Maar de omgeving is echt heel mooi. Overal sneeuw en ijs. Pegels hangen aan ijzige cliffen en er zijn echt sneeuwstormen en zelf de adem van je character kun je zien door de kou. Mooi maar voorlopig nog even niet voor mij. In september komt er een nieuwe wereld bij. Woestijnen met draken en een soort Arabische uitstraling. Ze willen bij Sony natuurlijk dat iedereen die gaat aanschaffen en daarom openen ze nu alle huidige gedeeltes zodat je sneller doorspeelt. Slimmerikken. Maar voorlopig moet ik even een ander doel stellen. Mmmmm level 50 en het zwaarst mogelijke harnas.

40.4 en nog meer ellende

Vandaag een dag die je liever niet meemaakt. Aidan opeens erg ziek. Er heerst buikgriep dus die had opeens rond de 40 graden koorts. Maf dat zo'n ventje dan gewoon doorgaat. Wij liggen met een beetje griep al moeilijk te doen, hij gaat gewoon lopen keten. Maar goed toch bij hem gebleven en een dagje geprobeerd thuis te werken. Niet echt gelukt aangezien hij alle aandacht vroeg. Mag ook wel als je zo ziek bent. Daar bovenop gaat het slecht met Jacq, de zus van Angelique. Die ligt al bijna 2 maanden in koma maar is nu, na een laatste operatie, heel slecht gegaan. Eigenlijk is er bijna geen hersenactiviteit meer en kunnen we alleen nog maar afwachten en hopen. De kansen zijn gering en dat legt een enorme schaduw over alles. We willen er niet aan denken dat we haar kwijtraken en blijven hopen. Maar die hoop kalft steeds meer af en het ziet er naar uit dat we binnekort afscheid van haar moeten nemen. Tenzij er een wonder geschied. Je kunt zo weinig anders dan daar op hopen. Weet niet wat je tegen elkaar moet zeggen, en kunt alleen maar elkaar steunen. Morgen gaat ventje weer naar de kinderopvang. Ik ga werken. En Angel weer naar het ziekenhuis. Wat een zware tijd. We houden ons sterkt, wat kun je anders............

Ju-On

Ok. Ik ben niet vaak bang voor een filmpje. Heb in mijn tijd heel wat horror en suspens gezien en ben niet snel meer onder de indruk. De laatste tijd kijk ik graag naar de japanse horror. Een veel subtielere en sinistere vorm die vaak over geesten en wraak gaat. Heel veel wordt aan de fantasy overgelaten. Een tijdje geleden werden we verrast door "The ring" een remake van de originele "Ringu". Naar mijn mening is de japanse versie beter. Maar ze hadden er een aardige remake van gemaakt. Vannavond, in het donker en in m'n eentje' heb ik "The grudge" gezien. De meeste zullen hem al gezien hebben maar ik loop een beetje achter. TERING. Zat met zweet in m'n handen. Ben ik niets meer gewend of was deze weer eens ouderwets eng. De film gaat over een wraakgeest die alles en iedereen die er mee in contact komt, verzwelgt in haar fury. En de effecten bestaan over het algemeen uit heel goed geplaatste schrik momenten en net niet helemaal laten zien wat er in die schaduw zit. Soms zie je maar een seconde van een eng gezicht maar dat staat dan gelijk op je netvlies gebrand. Het is een remake van de originele "Ju-On". Eentje die ik maar eens moet gaan opzoeken want ik heb een vermoede dat die nog iets beter is. Maar goed, een aanrader dus als je van een stukje flinke horror houdt. Deze zorgt er in iedergeval weer voor dat ik vannavond nog even onder m'n bed kijk. Nu zul je denken, he die gast kijkt loopt een beetje achter. Niet echt. Toen iedereen nog dacht dat Manga een vrucht was, bekeek ik al met een groepje vrienden films als "Akira" en "Fist of the Northstar" heb zelfs nog een paar originele koreaanse tekenfilms. De echte Manga en niet die troep die we later kregen als Pokemon en Dragonball. Jazeker ook Manga maar dan erg commercieel. Dus nu de japanse horror. Lekker zuiver en nog niet verpest door de commercie. En er zijn er nog genoeg die niemand kent. Er zijn zelfs twee versies van de originele ringu. Jummy.

WAR (Waste all resources)

Aangezien Everquest even niet lukt. Te vaak verslagen en het stijgen in level schiet maar niet op. Ben ik even aan het afwisselen met het nieuwe spel Battlefield 2. Een echt oorlogsspel je kunt het alleen spelen maar het mooiste is dat je met 64 man maximaal kunt spelen. Dus 32 tegen 32. Dat geeft lekkere veldslagen online. Het is puur schieten en slachten. Maar het grappige is dat je dit niet alleen met een geweer kunt doen maar je kunt ook in jeeps, tanks en boten stappen en zelfs helicopters en jets. Die laatste crash ik telkens maar het maakt het wel een realistisch stukje vechten. Je zit heel snel midden in een oorlog in Irak of China. Zeer snel en zeer realistisch. Als je er van houdt, en je hebt een lekker snelle pc. Loop naar de winkel. Haal het in huis. Oefen even flink. En we kunnen samen een paar battles doen. Lijkt me wel weer eens leuk. En Everquest komt wel. Moet ik weer fris en allert voor zijn. Trouwens Battlefield is ook leuk als je bedenkt dat je tegenstander je ex-compagnon is. Ohhhh was het maar waar.....

Droogleggen

Ok voor hen die het nog niet weten. We gaan een tijdje (3 jaar) een lastige tijd in. Sinds gisteren zitten we in een regeling die WSNP heet. Dit betekend dat je wordt teruggeworpen tot bestaandsminimum. Maar je bent wel beschermd tegen allerlij vervelende gebeurenissen zoals deurwaarders en zo. Hoe is dit zo gekomen. Een vervelende erfenis van mijn vorige bedrijf. Verkeerd geinformeerd. Corrupte boekhouders en een compagnon die er met alle apparatuur vandoor is gegaan en ons voor alles laat opdraaien. Na lang van kastje naar de muur te zijn gezonden dus eindelijk rust. Het zal niet makkelijk worden maar zeker niet onmogelijk. Over 3 jaar hebben we een schone lei en zijn we van alles af. In de tussentijd dus rustig aan doen. Op de centjes letten en maar even geen vakanties en zo. Te overleven denk ik. We zien wel hoe het loopt. Ik wil er ook niet teveel in zwelgen en iedereen die het nu weet verzekeren dat we er met geheven hoofd in stappen.

What does not kill us, makes us stronger!

Leeuwen

Wat doe je op een mooie zomer dag als je die vrij hebt genomen om wat ellende op te lossen. Na een zenuwslopende morgen ga je lekker met z'n drieen naar de dierentuin. Aidan is daar nog nooit geweest dus het leek ons een mooi moment. Ok de tijger was mooi. De giraf was lang. De olifant was groot. Maar het treintje en de ventilatoren die overal hingen waren toch wel het toppunt van de dag. Dierentuin? My ass. Volgende keer gewoon naar een ventilator showroom en terug met de metro. De leukste dagtocht voor de laagste prijs. Nu nog even op zoek naar een passend kinderboek om voor te lezen. Mocht iemand iets vinden met als titel "Hoe de ventilator thuis kwam met de trein" hou ik me zeer aanbevolen.

ps. we gingen eigenlijk voor de leeuwen maar die waren op!

Zwemmen!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Een mooie zomer zondag. De lucht is blauw, de zon is fel, de zee is strak (al heb ik die niet gezien). Dus wat doe je op zo'n mooie morgen, je gaat met je jongens, Aidan en Robbie naar het park in de buurt. Want daar kan Robbie lekker zwemmen. Iets wat ie met deze temperaturen graag doet. De riem heeft z'n halsband nog maar net gedag gezegt of de terrier ligt al als een zwarte torpedo in het water. Ondertussen begeleid ik het andere ongeleide projectiel, genaamd Aidan, naar de waterkant. En begeleiden heeft hij nodig want het verschil tussen een veld paardebloemen en een veld distels heeft hij nog niet helemaal door. Bij de waterkant aangekomen wordt mijn kleine torpedo geprikkeld door het gespartel van Robbie. Zwemmen. Hij begint aan zijn t-shirt te trekken. "Uit, uit!". Ok het is warm weer dus uit met het textiel. Vervolgens trekt hij me naar de modderige sloot kant. "Die, die!". Ehhhhhhhh....nee Aidan. Dat lijkt me geen goed plan. Het ventje heeft het in z'n kop gekregen om vrolijk mee te spartelen met onze trouwe viervoeter. Mijn liefde voor het kereltje gaat ver. Maar net niet zo ver. Met alle reden en logica probeer ik hem aan het verstand te krijgen dat alleen hondjes in zo'n sloot zwemmen en dat hij geen hondje is. Na veel gemopper en gemor geeft de kleine torpedo het op en blijft braaf aan de waterkant kijken hoe viervoeter zich uitleeft in de locale flora en fauna. Die middag heb ik ons zwembad maar weer eens voorzien van een kleine 3000 liter om de gup tegemoed te komen. Het is wel geen modderige stinkende sloot, maar hij heeft het er maar mee te doen. Wat is het leven van een kleine ongeleide projectiel toch zwaar

Zo. Weer verder

Eindelijk weer eens een beetje tijd gestoken in Everquest 2. Samen met een paar gamers een nieuw gebied ingegaan. De laatste tijd niet vele tijd gehad. Nieuwe baan (wil fris in de morgen zijn). Prive ellende. En natuurlijk het warme zomer weer helpen niet echt om een avondje te gamen. Vooral ook omdat ik toch het begrip sociaal leven en relatie even niet uit het oog wil verliezen. Voorheen kon ik het laat maken. En was ik de volgende dag moe, dan maakt het niet zo uit. Maar goed. Dus weer een beetje aan het questen en op naar het volgende level. Mijn broer is al veel verder en ik denk niet dat ik hem in ga halen dus ik speel lekker in mijn eigen tempo verder.

Je zal maar dorst hebben

Sinds kort is ie niet meer weg te slaan van de kraan. Handjes wassen. Spetteren. Kraan open. Kraan dicht. En sinds vandaag. Drinken. Vraag niet hoe nat ie is als hij klaar is maar z'n dorst wordt gelest. Kan geen kwaad met het warme weer en we hebben toch geen watermeter, dus who cares.

No worry, there's no sugar

Sinds enige tijd mogen we de auto vasthouden van vriendin Marjon. Nu is dit iets wat je niet zomaar doen. je nette sportieve Peugeot uitlenen. Om haar toch een beetje gerust te stellen willen we even laten zien dat deze nog heel is en in vertrouwde handen is. Zelf sturen we zo min mogelijk aangezien zo'n rappe bak best wel aanleiding geeft tot racen. Iets wat de jongste koter nog niet doet. Hij kan tenminste met een scherpe en vooral frisse blik het verkeer benaderen en zich niet laten leiden door emotie en associaal gedrag. Toegegeven dat ie niet alle borden en verkeers regels kent, maar ja. Wie wel. Dus kortom, je auto is in goede handen hoor Marjon. En heel veel dank voor het gestelde vertrouwen.

ps. waar kunnen we het laknummer vinden

Mieren

Kom ik vanmorgen buiten, blijkt heel Rotterdam een auto te hebben. Ik ga tegenwoordig lekker op de fiets naar m'n werk. Het is maar 6.5 km dus prima te doen. Lekker weer, lekkere route en goed voor de conditie. Maar vandaag was er een algehele openbaar vervoer staking. En opeens heeft iedereen een auto en gebruikt die dan ook om samen de gehele Rotterdamse binnenstad en de wegen er omheen, vast te zetten. Eigenlijk best wel knap dat dit zonder enig overleg of voorbespreking is gebeurd. Ook vreemd dat opeens de massa weer als een gaat denken en spontaan wegen zoekt die er niet zijn. Auto's over fietspaden, auto's door parken, auto over elkaar heen en ga zo maar door. Daartussen mocht ik met m'n fietsje ploegen. Met gevaar voor eigen leven wist ik mij te handhaven. Zig zaggend tussen bumpers en nors kijkende mensen kwam ik op mijn bestemming. Met de wetenschap dat ik sneller, relaxter en vooral gezonder op mijn plekje ben gekomen. En met de wetenschap dat Rotterdam dan toch weer een werkstad is waar men zonder openbaar vervoer een fantastische imitatie van een mierenhoop weet neer te zetten.

Pokke ventje

Dag 1.
".....volgens mij is ie gestoken"
"oh ja......gut!"
"ziet er niet echt lekker uit, even in de gaten houden"
"ja"
Dag 2.
"....of er zijn heel veel muggen of ik weet het niet"
"misschien zonnealergie"
"ja maar het zijn wel veel vlekjes"
"hij is niet ziek of zo"
"nee, dat niet"
Dag 3.
"....ehhhhhh....zou die soms de waterpokken hebben?"
"zou kunnen, het heerst. Maar hij is niet ziek"
"nee daar heb jij weer gelijk in"
Dag 4.
"Hier staat het. Waterpokken......ehhhh...niets aan doen gaat vanzelf weer over"
"tering..hij zit wel helemaal onder. Zelfs op plekken waar de zon niet eens komt"
"ouch!"
"arm ventje"
"ja........maar hij is niet ziek"
"nee dat niet nee..........."

Gevonden

Ze liepen er naar te zoeken en konden hem niet vinden. Deze weblog. En dat terwijl ze dagelijks met internet te maken hebben. Ernstig hoor. En het is zo simpel om hem te vinden met Google.
:-)

E3 After Party

Het leuke van op mailing lijsten staan is dat je soms voor leuke of grappige events wordt uitgenodigd. Zo ook deze keer. De Nintendo E3 after Party. En daar sta je dan. Tussen een shitload of gamers te kijken naar de nieuwste games en tussen alle vastgelaste DS en gamecubes te drinken en te eten. Grappig is dit soort bijeenkomsten. Niet echt hele nieuwe dingen te zien maar meer een algeheel gevoel van betrokkenheid. Een beetje gamen hier een beetje kijken daar en dan heb je het wel gehad. Op naar de volgende pers bijeenkomst.

Warm

Wat doe je als het warm is en je krijgt een waterslang in handen? Je geeft de planten water. En de heg, en het onkruid en de schutting en het hek, de tegels, stoelen, stenen, Robbie, de lucht, de brievenbus en wat er maar voor je voeten komt. We hebben toch geen watermeter dus wat maakt het uit. En dan wonder boven wonder zelf droog blijven. Mmmmmm...toch even iets verkeerds gedaan want ik wilde afkoelen.

Knip,knip

Het moet gebeuren, maar dan hoef ik het nog niet leuk te vinden. De lange lokken dwarrelen naar beneden. Ik zit stil in mijn auto stuur knip stoel. En laat die vreemde mevrouw met dat tril ding mijn haar kortwieken. Als ik maar stil ben dan zien ze me niet en is het zo voorbij. Pfff stekels, who cares. Ik wil met m'n nieuwe auto spelen. Brum heet ie en hij is van mij

Snif...snik...verkocht

Ach ja, wat gaat de tijd toch weer snel. Vandaag met een kleine snik en snif Aidan z'n babybedje en kastjes verkocht. Langleve marktplaats. Hij heeft nu een stoer bed met sterrenhemel en grote jongens dekbed. En ook al was de eerste nacht even flink wennen, hij slaapt er nu goed in. Maar het is toch weer een hoofdstukje dicht. Aidan is geen baby meer maar een stoere vent met een echte jongenskamer. Nog even en hij leent je auto en rijd hem in de prak. Maar dat is voor een volgende vere weblog.

Druk, druk, druk

Door mijn nieuwe baan kom ik vrijwel niet meer toe aan eigen werk of de zaken thuis. Maar we zijn gelukkig een flexibel gezin en de rol is dan ook gretig opgevuld door de jongste telg van de familie. De werking van de fax lukt nog niet zo goed maar het tewoord staan van contacten en het verzorgen van de post gaat hem prima af. Als je hem zo aan het werk ziet dan vraag je je soms wel eens af waarom we ons zo druk maken om domme kleine dingen, geld, werkstress en wat al niet meer. Met Jacq die slecht ligt in het ziekenhuis, besef je eigenlijk wel dat we het met iedere dag moeten doen. Alles wat je nu laat liggen kon je morgen wel eens missen. Geniet van het leven en alles om je heen. Ik geniet iedere dag weer van dit kleine kereltje die steeds slimmer en slimmer wordt. Wel morgen even checken of die ene rekening voldaan is want ik zag wel erg veel blauwe snippers in de prullebak....

Red Bullshit

Het was vandaag echt zo'n dag dat je denkt van "wat gaan we doen". Het was een lange nacht, Aidan was heel erg moe maar kon niet wennen aan z'n nieuwe bed. En wij hadden zo iets van toch er even tussenuit. Dus wat doe je dan als rechtgeschapen Rotterdammer. Je gaat naar een zomer festijn. De RedBull Airrace was vandaag. Wow. Toch even naar heen gefietst. Lekker te doen in ongeveer 15 minuten om dan recht een mensenzee in te rijden van ongeveer 200.000 personen. Heel rotterdam was aan het kijken hoe de vliegtuigen laag over de Maas kwamen aanscheuren om vervolgens onder de Erasmusbrug (De Zwaan) door te duiken en een parcour en stunts uit te halen. We stonden bij de Willemsbrug en zagen in de verte de toestellen stunten. Maar toch even geproeft aan het hele gebeuren. Ik denk dat je VIP moet zijn om het echt goed te kunnen zien. Ik denk wel dat ik volgend jaar mee doe. Weet nu wat de bedoeling is.

Even op een rijtje

Stom eigenlijkl. Net een nieuwe baan en tot vandaag liep ik er eigenlijk een beetje tegenop te vechten. Terwijl, als ik er eens rustig tegen aankijk, ik eigenlijk bij een hele interessante club terecht ben gekomen. SunTzu is geen kleintje. Ze doen internet en media communicatie projecten voor een aantal grote namen. Denk aan Andrelon, Axe, SLM, Conimex, Knorr, Msn en ga zo maar door. (sommige zijn van Unilever) Een club van ongeveer 20 hard werkende mensen die hard werken voor een goed doel. Het is geen investeerders bedrijf, dus alles wat er wordt omgezet is voor het bedrijf. Gezond dus.

Dus.... Ik stort me er verder in. Laat andere ambities even voor wat ze zijn, al laat ik een kans natuurlijk nooit liggen. En begeef me weer eens een tijd in het creatieve. Een rollercoaster ride in een nieuw avontuur. Ik merk dat ik vaak met meer energie thuis kom dan voorheen en dat wil in mijn geval toch wel wat zeggen. Vindt het wel jammer dat door de lange werktijden ik het gevoel heb veel thuis te missen en ik ook niet voor dingen als boodschappen en avondeten kan zorgen. Ik doe mijn best op andere huishoudelijke taken.

Dus misschien het juiste paard. We zien wel. Ik neem in iedergeval een extra schep haver mee......

Tasja

Om een beetje variatie te houden ben ik begonnen in Everquest met het creeeren van een Paladijn. Een vrouwelijk vechter die op level 19 deze classe kan aannemen. Wel eens leuk om af te wisselen met de Guardian Borkan. Vooral omdat ik deze paladijn roleplay. Dat betekend dat je in je rol als speler blijft en bepaalde handelingen uitvoert zoals zij dat zou kunnen doen. Er is bv een nieuw volkje in Everquest. Een soort kikkers en zij heeft er een hekel aan. Dus speel je niet samen met deze. Ik zie wel hoe ver ik ga met deze dame. Borkan is leuk maar even iets anders is leuk om te doen en het kan.

Niet te bevatten

Het is gewoon niet meer te bevatten. Gisterenvroeg werden we gebeld en kregen te horen dat de zus van Angelique in coma ligt in het ziekenhuis. Hele verhaal staat op Angel haar weblog. Het is gewoon niet eerlijk. We hebben al zoveel op onze nek en het lijkt wel of er alleen maar bij moet komen. Het is niet goed voor Angelique, ik wou dat ik haar dit allemaal kon besparen maar iets is bezig met een extreme beproeving. Gister zelf een 2e gesprek gehad bij een internetbedrijf voor een functie. Was erg positief en ik kan er misschien volgende week aan de slag. Maar de blijdschap is ver te zoeken. Het staat in schril contrast met al het andere. Ik heb er ook een vervelend gevoel over. Natuurlijk stort ik me erin maar ik had gehoopt er een fles op open te trekken. Het zal allemaal als een vreemde droom voorbij komen. Tijd zal het allemaal leren. Nu is het hopen dat Jacqueline eruit komt. Hopen, hopen en alleen maar hopen is alles wat we nu kunnen doen.

Meneer de direkteur

Ach wat moet je hier nou nog over zeggen. Z'n status in het leven is al bepaald.

Borkan's weblog

Ok het loopt uit de hand. Borkan Darkslayer van Everquest heeft nu een eigen weglog. Zie hiernaast bij de links of klik op de kop van deze log

Huisje

Ja ok daar heb je hem weer. Wil nog even een foto van mijn inn verblijf laten zien. Iedere speler in Everquest kan namelijk een kamer huren in een herberg en later zelfs gewoon een huis huren en zelfs kopen. Dat laatste kost een duit. Vervolgens kun je het inrichten. Meubels kun je kopen, winnen of zoals mijn character zelf maken. En verder komen natuurlijk je overwinningen, trofees en boeken overal te liggen en hangen. Heb zelfs een kat die Max heet en die de hele tijd een beetje rondhangt. Nu is zo'n kamer niet meer dan een plek voor je spullen. Je kunt er wel een tradebord ophangen waarmee je kunt handelen. Je kunt op die manier gevonden en gemaakte spullen te koop aanbieden. Een soort marktplaats in Everquest.

Mooie dag

Ok even iets meer positief dan. Het was vandaag een mooie warme dag. Wat zeg het was een kleine hittegolf. Heb zelfs een kleurtje opgedaan. Aidan zat lekker op crech en liep toen we hem kwamen halen in een super strakke zwembroek buiten met water te klieren. Lekker. We hebben gelijk een klein badje gekocht zodat ie lekker kan spetteren. Het grote zwembad komt wel weer als het echt weer meer dan lekker weer is. Laat de zomer maar komen.

Pissig

Moet even kwijt dat ik flink pissig ben. Waarop, eigenlijk op mezelf dat ik de maatschappij vertrouw en om iedereen om me heen die probeerd je iedere keer weer te pakken. Nu weer gezeik van de belastingen over een BV waarvan ik aan nam dat deze was stopgezet. Krijg je weer dat je je moet verdedigen en in de papieren moet duiken. Echt op een dag maak ik een grote brandstapel en dat gaat alles onder het genot van een glas wijn de fik in. Het ergste is nog dat mede-schuldigen vrolijk door kachellen en alles maar op z'n beloop laten. de goeiden moeten onder de kwaden lijden. Er klopt een hoop niet in dit land. Wil je ondernemen dan steken ze je hand toe, wil je er netjes mee stoppen dan blijven ze je naschoppen.

Ik weet dat het geen zin heeft om te blijven mokken maar het is best wel klote iedere keer. Vooral als je het allemaal netjes wil doen. Maar dat wordt in dit land niet gewaardeerd. Ze hebben liever dat je de boel flest en alles en iedereen om je heen naait. Nederland is geen land voor eerlijke mensen die het goed bedoelen. En oh ja...Europese Unie, dikke vette NEE stem. Heb het gehad met al dat fatsoen gemarchandeer. Ik mag voorlopig weer in de spreekwoordelijke pen klimmen en de boel gladstrijken. Zoals bovenin staat, ik schrijf ook van me af...dus bij deze. Ik weet dat ik ook niet netjes ben naar mijn omgeving. Ik probeer mijn humeur goed te houden maar soms slipt het gewoon erdoor. Loslaten is moeilijk, want iedere keer als je het probeerd wordt je weer teruggezogen in de shit. We houden ons taai en blijven fier. Wat ons niet dood maakt ons alleen maar sterker. Op naar de volgende strijd!

Auw

Kom je terug van zwemmen en boodschappen doen. Aidan is moe dus zeurt om alles en zo ook dat ie niet naar binnen wil en hij kruipt tussen de fietsen in de tuin. Om vervolgens te huilen. Geen notie van wat er is pak ik hem op, troost hem en ga naar binnen. Trek z'n jas en schoenen uit en ga een flesje maken voor bed. Kom terug en wordt begroet door een bebloed handje.... Je hart staat stil, overal kijken, waar heeft ie wat zitten. Ach gut een lichte snee in z'n vinger, in de lengte richting. Geen flauw idee waar ie dat vandaan heeft. Dus snel detol erop en een mooie pleister met beertjes. Pffffff. Gelukkig geen drama en hij laat het allemaal toe. Maar waar hij het vandaan heeft, geen flauw benul. Het arme ventje, is het geen blauwe plek dan wel een schram of snee. Het zit ook niet mee als je klein en nieuwsgierig bent.

Stoer

Ik ben nergens bang voor. De glijbaan is een eitje, het zwembad is cool en de scatebaan is gaaf. Maar vandaag heb ik de schommel ontdekt. En wat denk je. Lachen man, doet me niks, raak met mijn voeten de wolken. En als ik val dan hap ik zand, zonder enige problemen. Want ik ben gewoon stoer. Kom maar op met je uitdagingen, ik neem ze zonder problemen. Je wordt er alleen wel moe van.....

Voet

Dit is mijn voet....en ik heb ook al een mond en ogen en heel vaak een blauwe plek. Maar dat woordje moet ik nog leren . Al maakt het wel een belangrijk deel uit van mijn uiterlijk. Er gaat geen moment voorbij of er zit wel een bult op mijn kop. Sterker nog, deze foto was nog maar net gemaakt of ik liep met volle vaart tegen de bank waar ik nu op zit. Helaas geen foto daarvan want het was een hele mooie blauwe die later zelfs geel werdt. Echt een mooie. Binnekort is ie weg en dan zorg ik wel weer voor een nieuwe.