War of the worlds

Hij draaid net in de bios. "War of the worlds" Ik moet hem nog gaan zien. Dit is er een die ook graag in de bios wil zien. Maar ik moet zeggen dat voor mij persoonlijk ongeveer 1 keer per week, soms vaker, soms niet, er een ruimteschip voor me opdoemd. Niet een met marsmannetjes (al zullen sommige dit soms tegenspreken) maar een gevult met mensen. Ik heb het over het nieuwe kantoor van Unilever. Vanwege mijn nieuwe baan kom ik daar wel eens en iedere keer als ik voor het oude historische pand sta en naar boven kijk is het alsof ik een invasie scene zie uit een sf film. Je kent wel van die scenes waarin een schaduw over de grond trekt en mensen omhoog kijken en een dreigend onheil boven zich zien. Deze zelfde emotie treft mij ook iedere keer. Niet die van onheil maar wel een beetje van architectonisch ontzag. Als een buitenaardse monoliet hangt het glazen kantoorgebouw over de fabriek. Binnen is het ook een invasie. Eentje van design. Een bonte schakeling van kleuren, hoeken, materialen, images en licht. Je weet niet waar de werkplek eindigd, de vergaderruimte begint en de keukentjes ophouden. Geen hoekje is gelijk en geen stoel hetzelfde. Het is er dan ook flink verdwalen, zelfs voor de eigen medewekers. Vanwege al deze indrukken kom ik er graag. Maar weet niet of ik er nou zou willen werken of wonen. Een gevoel zegt beide.