Spring is in the air! How high?

Het was weer eens een mooi weekend. De zon net een beetje warm. De bomen net een beetje groen. En de wind net niet meer zo hard. De zaterdag bezochten we Vlaardingen en zochten er naar vliegtuigen met vallende broodjes en een oldtimer parade, beide niet echt flink aanwezig maar het oranje gevoel des te meer. En vandaag een bezoekje gebracht aan familie in het oosten alwaar we ook de nieuwe familie uit nog verder oosten hebben ontmoet. De opnieuw gevonden zoon van mijn broer met vrouw en kind waren daar uit voormalig oost-Duitsland en het was een gezellige dag. Lekker met Aidan in de tuin gestoeid en de kleren flink met grasvlekken bedekt. Al met al, een mooi begin van de lente. 

50, paard, guilde en verder

Het heeft even geduurd, ongeveer een jaar, maar dan heb je ook wat. Eindelijk level 50 gehaald in Everquest 2. Gelijk een nieuw armor aangeschaft, een paard, en in een nieuw guilde gestapt die de leuke naam "Shadow of Sun Tzu" draagt. Voorlopig kan ik weer even verder. Het hoogst haalbare level is nu 70 en er is een uitbreiding maar daar begin ik nog maar even niet aan. Eerst de woestijn gebieden van Ro even goed doorlopen. Met lvl50 kom ik weer een stuk dieper in de gevaarlijke gebieden en het paard zorgt dat ik 32% sneller kan verplaatsen. Ook alle eigenschappen en vechtkunsten zijn getuned dus ik ben er weer klaar voor. Het nieuwe guilde is geloof ik ook wel leuk, veel Noord-Amerikanen en Canadezen. We zien wel hoe die samenspelen, ben al een paar keer uitgenodigd dus dat gaat goed. Nu weer even rustig aan. Binnenkort het huis aanpakken en de nachtelijke sessies om op dit level te komen gaan een beetje hun tol eisen. En ik hoop natuurlijk dat mijn broer weer even komt buurten. Kunnen we straks weer even samen gamen, zou leuk zijn. 

Metro 3

Sinds kort ben ik in het bezit van een hele fijne MP3 player. En heb ik wat nostalgische muziek uit vroeger tijden weer lekker door mijn oren schallen. Vanavond rij ik weer terug naar huis in mijn huidige verplichte vervoermiddel; de metro. Buiten is het donker op de lichten van straatlantaarns en dat wat er uit de bewoonde wereld op mij af komt. Het is laat dus het volk wat deze rammelende stalen container op wielen behuisd is het gemiddelde randgebeuren dat onze stad kent. Alle audio vervuiling ebt weg door de klanken van de muziek die ik beluister. Tangerine dream. Volgens mij de muziek om in een rijdende metro af te spelen. De scène uit Risky business uit 1983 komt mij opeens weer voor ogen alsof de ik de film gister nog gezien heb. Een eenzame metro met Tom Cruise en Rebecca De Mornay bezig met elkaar alsof er geen buiten wereld is. Een spannende scène maar vooral de muziek Tangerine Dream en het tijdsbeeld herleven weer als ik zo door de donkere nacht klief. Wordt ik sentimenteel of draag ik een lekker stukje bagage mee die veel mensen niets meer zegt. Hoe dan ook, life is a video.

Mooi

Soms zijn de kleine dingen het mooist. En schoonheid is altijd in de ogen van de bezitter. Er worden componisten geboren en ze gaan dood. De meest mooie muziek stukken achterlatend. Het ene nummer nog mooie dan de andere. Maar smaak is relatief. En volgens mij is "the best song in the world" die van een klein ventje in bad. Zich niet bewust dat pappa hem stiekum opneemt voor nu en later.

(voor hen die de peutertaal niet machtig zijn. Dit is het liedje "In de maneschijn")

Metro 2

Even een klein stukje eigen filosofie tussendoor. Zolang als ik me kan herinneren heb ik een hele eenvoudige stelregel. Ren nooit voor openbaar vervoer. Iedere dag reis ik met de metro naar mijn werk. Die metro vertrekt zo om de 5 minuten en komt altijd op het zelfde station aan. Vaak als ik op stap ga dan zie ik in de verte het ijzeren gevaarte aan komen denderen. En op de een of andere manier zijn er altijd mensen om me heen die denken dat als ze met hun licht falende conditie een sprintje trekken, ze dit gevaarte kunnen halen. Zich ploegend tussen stressende auto’s, rode stoplichten, natte straten en fietsers zonder remmen, hopen ze zich nog net op tijd tussen een paar onverbiddelijke metro schuifdeuren te wurmen. Het resultaat. Buiten adem een metro missen of nog net, tot veel amusement van andere reizigers zich klem zetten tussen deze deuren. En ik wandel daar rustig langs. De volgende metro gaat immers 4 minuten later. En wat loop je mogelijk mis. 1 kop koffie op je werk. 1 goede morgen minder. 1 telefoontje minder of 1 weekend verhaal korter. Dus eigenlijk helemaal niets. Dus kortom. Ren nooit voor openbaar vervoer. Een eenvoudige persoonlijk regel die je veel zinloze stress en vooral genante vertoningen zal besparen. Want geloof me. Op een dag glij je uit. Zit je met je snufferd op die vooruit van die stress auto. Verzwik je die ene enkel. Of sta je te hijgen terwijl in de verte een metro, trein of bus je z’n achterkant toekeert.

Auw

Lekker. Heb je het druk op je werk. Heeft alles je aandacht nodig. Heb je voor het weekend plannen om verder te gaan met verven en inrichten. Is het weer net lekker om met de tuin aan de slag te gaan en staat de karcher te popelen om al dat vuil naar de andere wereld te helpen. Zegt je rug op een dag eenvoudig weg "Nee!" Om de een of andere reden heb ik opeens sinds afgelopen woensdag een ondragelijk pijn in mijn onderrug. Ik ben er niet doorheen gegaan. Heb niets zwaars getild. Heb niet meer stress dan gewoonlijk. Beetje op het werk maar inverhouding van alle spanning die we achter de rug hebben eigenlijk een lachertje. Geen kou gevat. Dus. ja geen idee dus. Ik kan gewoon niet meer staan, zitten, liggen, springen, dansen of horde lopen. (de laatste twee deed ik al niet dus valt wel weer mee). Maar het is wel bijzonder vervelend. Ik wil gewoon lekker door en kan nu vrijwel niets. Heb een paar pretpillen maar buiten een lekker high gevoel helpen die niet echt. Uitzitten dan maar. Maar dat is ook pijnlijk. Zou de ouderdom dan nu al z'n intreden hebben gedaan. Lekker zeg, heb mijn midlife nog niet eens gedaan. En daar heb ik juist zo'n zin in.

Strandleven

Wat doe je met de pasen als je geen eieren meer in huis hebt. En het toch een mooie dag blijkt te zijn. En je niets te doen hebt. Dan ga je lekker naar het strand. Zo dacht waarschijnlijk heel nederland maar ondanks de drukte was het aangenaam vertoeven aan onze kust. Beetje wind maar een lekker zonnetje. En in gezelschap van leuke mensen. Aidan had het natuurlijk naar zijn zin, en na een frisse duik (echt) besloot hij dat zand in het haar eigenlijk wel heel erg leuk is. En hij heeft het vliegeren ontdekt. Al met al een mooie dag met niet te veel paashazen en gekleurde eieren.

Kloddertje hier

De eerste stap is gezet. De kamer leeg en verf tegen de muren. Aidan mocht meehelpen en zetten een waarachtig kunstwerk neer waar menig kunstenaar z'n naam onder zou willen zetten. Wij deden het anders en plempte er naderhand even flink met de verfroller overheen. Laminaat eronder als afwerking en gup z'n bed omgedraaid. Het resultaat. Een nieuwe slaapkamer voor het ventje. En de eerste in drie. Want nu gaat de werk kamer naar zijn kleine kamertje en maken we voor ons zelf een echte mooie slaapkamer. Zal nog wel even aanpoten worden maar een beetje verf en eens strak vloertje doet wonderen. Een beetje vernieuwing kan geen kwaad. Dus binnekort meer over de voorjaars verbouwing. (sommige maken schoon, wij verven er gewoon overheen.)
 

48

Zo we zijn weer een level gestegen. En ik moet zeggen dat ik nu mijn broer voorbij ben. Die moet wel gaan opschieten in Everquest wil hij nog een beetje samen met mij kunnen gamen. Ik ben nu flink bezig in een nieuw gebied. Erg leuk, grote woestijnen en een 1001 nacht sfeertje. Eerst dacht ik dat het een beetje te soft zou zijn, maar het slachten van mummies, woestijn spinnen en orcs is leuker dan ik dacht. En er zitten een hoop geheimen onder het zand. Kortom, we gaan weer lekker en op naar level 50. Weer een mijlpaal