Slakkengang

Ok. Hoe kun je moe worden van de natuur. Je neemt een aquarium en na een tijdje rommelen en experimenteren doet alles het opeens erg goed. Planten groeien. Vissen zijn gezond en alles doet het rustig. Dan opeens een klein zwart plantje. En opeens twee en op dan opeens tien. Penseel algen. Dus daar weer een middel tegen en ze sterven langzaam af. Vervolgens zie je de volledige bodem bewegen en blijkt die ene spontane slak opeen vader/moeder te zijn geworden van een kleine honderd slakken. En slakken eten algen. Ehhh die zijn nu aan het uitsterven. Dus wat dan. Visje dat slakken eet. Leuk. Alleen die eet ook garnalen. En die wil ik juist houden. Dus een slakkenval geplaatst. Waar vervolgens je vissen in zwemmen omdat je de ingang nog iets te groot hebt staan. Bijgesteld en teruggezet. Nu maar afwachten of ze er in kruipen. Leuk hoor vissen. Blijft hoe dan ook een sport.

Witte lakens

We waren er wel aan toe zeg. Even er tussenuit. Niet naar ver maar wel naar fijn. Een nachtje over in een 4 sterrenhotel in Noordwijkerhout. Lekker gegeten. Gedobberd in het zwembad. Ontbijten op de kamer, Lilian had mij hier mee verrast. En wandelen door de duinen. Het weer was nat maar het bed droog. Dus heerlijk vertoeven in een van de 500 kamers. Robbie mee die zich buitengewoon decadent gedroeg, binnen niet van bed te slaan en buiten een paar pas gezaaide akkers omploegde tot woede van de locale bevolking. Dus eigenlijk heerlijk met z’n twee en half (Robbie) er even tussenuit.

Haven

Vandaag voor mijn werk een dagje mogen opnemen in de Rotterdamse haven. Altijd leuk. Het was een mooie en zeer warme dag die om 6:00 begon. We wilde een trein filmen maar die was zoek. Vervolgens liet de boot op zich wachten en konden we het doen met laden en lossen van vrachtwagens. Uiteindelijk besloten de trein en boot toch nog ten tonelen te verschijnen en werd het toch nog een dolle boel. Ben lekker verbrand en wel voldaan naar huis gekeerd met een berg aan materiaal. Leuk hoor weer een dagje tussen de containers.

300

Had hem gedownload maar wilde deze toch in de bios zien. En geen spijt van gehad. Een flinke aanslag op het visuele. Iedere scene ziet eruit als een schilderij en het is een spannend maar vooral ook bloeddorstige film. Zelden zoveel bloed spetters over het beeld zien vliegen maar erg mooi en impossant gemaakt. 300 spartanen tegen 30.000 perzen. Over doorzetten gesproken. Gladiator is er niets bij.
Trouwens lekker alleen naar toe geweest. Beviel prima.

Dagje vrij

Wat doe je zoal op een vrij dagje als vandaag. Je stapt met je verkeerde been uit bed. En nadat papa je terug heeft gelegd en je het nog eens kon proberen kon je met je goede been een betere start maken. Robbie vervolgens uitlaten. En naar Lilian, het vriendinnetje van pappa. Daar samen met haar buurmeisje een kwarktaart gemaakt. Lekker knoeien in de keuken. En toen de stad in. En daar wachten ons een echte verassing. De grootste mini-treinbaan die ik ooit gezien heb. Overal treinen, huisjes, auto's en kleine mensjes. Mooi hoor het was allemaal net echt. De zon ging zelfs onder en alle lichtjes gingen branden. Ik had er wel uren kunnen staan. Ze hadden ook een speelgoedwinkel met alle Thomas treintjes maar die komen wel met mijn verjaardag. Toen weet terug. Kwarktaart versiert en opgepeuzeld en nog even prinsesjes gespeeld met Mira het buurmeisje. Ze had wel 4 jurken die ik allemaal aan mocht passen. Nog even tv gekeken en toen naar huis. Even een blok slaap uitgebeeld op de bank en toch nog wel even lekker gezond boontjes en aardappeltjes gegeten. Naar bad en bed. Pfff mooi dagje toch wel.

Aidan

Metro 12

Vanmiddag reis ik weer met het snelle gevaarte terug naar huis. En zoals altijd muziek op de oren om de visuele prikkels om mij heen te versterken. En vandaag vallen die tegen. Het lijkt wel of ik in een soort deportatie wagen voor lelijke mensen zit. Naar wie ik ook kijk, wat voor draai ik er ook aan geef. En hoe ik ook probeer. Ik zie alleen maar lelijke mensen. Alsof het laagje vernis wat over iedereen zit opeens weg is. De naakte waarheid gloort in al haar afschuw. Nu geloof ik in de schoonheid van binnen. Maar vandaag is ook die ver te zoeken. Allemaal slecht gebeeldhouwde hompen vlees die met razende snelheden onder de stad door denderen. Zo snel als het maar kan naar een eind punt. Een brei van vet haar, scheve neuzen, domme ogen, puisten, monden als geexplodeerde mossels en reflexies waar spiegels van breken. Normaal prijkt er tussen al dat lelijks nog wel eens een mooi gezicht. Een bekoorlijk figuur of een interessante uitstraling. Maar nee, niet vandaag. En ik ben dan ook blij om deze denderende bende te verlaten als ik aanmeer bij mijn station. Morgen zet ik wel een roze bril op, dan zie ik het wat minder terwijl ik wacht op de zomer en haar bekoringen.

Weekend drukte

Het was me het weekend je weer wel. De gebruikelijke boodschappen, ochtendrituelen en bezigheden. Mee gedaan aan een massage marathon voor een goed doel, tja je moet er wat voor over hebben. En in een zwembad rond gedobberd, alwaar Aidan eigenlijk voor het eerst, het zei met zwembandjes, heeft gezwommen. Ik ben heel trots. En de zondag een beetje Moederdag. En daarna naar Balorig. Al heet het nu anders. Een overdekte speelplaats waar gup naar hartenlust kon klimmen en klauteren. Alles was er geel, groen en rood wat betekende dat hij soms tegen de laatste kleur lastig was waar te nemen. Hij had namelijk zelf een aardige kleur van de inspanning. Als een lappen pop naar bed en slapen. Een mooi weekend waarvan er volgens mij nog een hoop van volgen.

Niet trots

Vanmorgen weer eens zo'n goede actie van mij. Ik was even Robbie aan het uitlaten en stak samen met Lilian en Robbie over bij mij achter. Er kwam een stukje verderop een auto aanrijden. Hij reed niet hard maar minderde geen vaart toen hij bij ons was. Ik kon net Robbie voor hem wegtrekken en gaf in een opwelling van frustratie een trap tegen z'n portier. Op zich het feit dat ik eenvoudig een trap kon geven zegt al iets over de nabijheid van deze auto. De man stapte uit en er was even een woordenwisseling. Ik kreeg mijn laatste waarschuwing, kan me niet heugen dat ik ooit een eerste heb gehad en pareerde de opmerking terug naar hem. Niet echt een actie waar ik trots op ben maar achteraf moet ik bekennen dat het wel uit mijn gevoel komt. Zoals wel eerder in mijn blog geschreven rijden ze als gekken bij mij in de buurt. En vandaag of morgen is het een kind. Of ikzelf als ik die waarschuwing serieus moet nemen.

Slither

Het is heel fijn als je vriendin een vriendin in Blijdorp heeft werken. Dan kom je nog eens ergens. En dan voel je nog eens wat. Zoals een slang bijvoorbeeld. Die hebben we even mogen vasthouden. Gaaf hoor.

Kinderkamer

Vanmorgen had ik weer zo’n klein momentje. Ik draaide met mijn fiets waarmee ik tegenwoordig naar werk race, de blaak op. En ik mocht een skyline aanschouwen die ik een tijd niet meer gezien heb. Een kleine skyline met een potlood, enkele kubussen en een blokkendoos. Als je niet beter wist dan zou dit de gemiddelde aanblik van een kinderkamer zijn, maar het is ook een stukje Rotterdam. De zon was nog maar net wakker en de stad schudde haar nachtelijk kleed van zich af. Auto’s en ander verkeer begon zich op te maken voor de afgesproken verkeersopstoppingen. En daar stond ik. Muziek op de oren en een nieuwe dag voor de boeg. Mooi hoor. Rotterdam en al haar momentjes.