Drempel

Het eigenlijk wel een beetje een vreemde week. Het is de laatste week dat Aidan naar de crèche gaat. Het ventje word groter en terwijl dat gebeurt merk ik dat het allemaal wel heel snel gaat. Zo breng je hem en kan ie nog maar amper lopen. En voor je het weet rent hij door de gangen van de opvang. Morgen is zijn echte laatste dag. En maandag voor het eerst naar de basis school. Ik vermoed dat er nog wel een traantje zal worden gespild en niet alleen door hem. Een klein drempeltje dat hij over gaat maar weer een enorme stap de grote wereld in. Gelukkig volgen er nog genoeg kleine drempeltjes waar ik hem graag overheen help zolang als hij me daar voor nodig heeft.

Madurodone

Het waren even een paar lekkere vrije dagen. Niet echt vakantie aangezien ik constant gebeld ben door werk, waar ik flink van begin te balen. Nooit echt vrij. Maar verder helemaal top. Mooi weer en een beetje uitgerust.

Vandaag een beetje gevoelsmatig de zomer afgerond door met Aidan naar Madurodam te gaan. Een echte toeristen fuik. Alle landen waren er geloof ik vertegenwoordigt en de souvenirs lagen voor het oprapen.

Het was ook een beetje vergane glorie. Vrijwel alle miniaturen waren beschadigd, geen lantarenpaaltje of poppetje stond nog recht. En er was verdacht veel treinrails maar verdacht weinig trein. Gelukkig reed er wel wat dus Aidan zijn dag was weer helemaal goed.
Er komt nog een mini HSL traject maar dat zal net als de echte wel op zich laten wachten. Maar toch was het leuk. Zijn we beide helemaal op. En hebben we beide weer een ervaring. Ik een hernieuwde. En Aidan een verversbare.

Gastuh

Het was eigenlijk best wel weer een lekker weekend. Beetje geluierd. Huis opgeruimd. Halletje en toilet geverfd en verder eigenlijk even helemaal niets. Zaterdag avond naar het jaarlijkse feest van Jeroen en zijn vrienden (Gastuh) in Scheveningen. Hij is een van mijn collega’s en het was weer een geslaagd feest aan het strand. Even een andere look aangemeten en het grappige was dat ik nog nooit zoveel vrouwen naar me zag kijken. En dan niet de blik die een gemiddelde gorilla in Blijdorp krijgt maar meer de blik van “die mag wat mij betreft wel losbreken”. Maar helaas voor hen was ik lekker met Lilian die er fantastisch uitzag en daar kom je niet tussen. Dus een mooi weekend dat ik morgen af ga ronden met een dagje Aidan/pappa. We zien wel waar we terecht komen.

En nog 1

Aidan Vliegeren

Video

Blogger heeft sinds vandaag ook de mogelijkheid om video te tonen. Gelijk maar even testen.

Aidan over Thomas de trein

Gekte

Ik zeg wel eens voor de grap dat mijn buurt in de zomer net een camping is. Geklets op straat. Altijd wel activiteit en zo. Maar de laatste tijd is het gewoon een debiele opvang centrum. Zo rond drie uur ’s nachts gaan er mensen naar hun werk en die moeten dit de hele buurt laten weten met keiharde muziek. Enkele hebben honden maar weten niet wat ze er mee moeten, dus veel geblaf en dan proberen ze stil te krijgen door er zachtjes tegen te praten. De hele dag zitten ze buiten en klagen over van alles en nog wat. Als ze met elkaar praten dan is dat over de heggen heen, dus geschreeuw. En meestal of de domste dingen. Hoe de was weer schoon geworden is. Hoe echtgenoot weer eens vroeg naar werk moest en er boterhammen moesten worden gesmeerd. En dan is er ook nog een zwaar ontspoorde familie die alleen maar tegen elkaar kunnen schreeuwen. Vooral tegen het zoontje die eigenlijk de hele dag alleen maar negatief verbaal afgebeuld word. Je kind een klote joch noemen lijkt me niet goed voor de opvoeding. En ik vermoed zelf mishandeling maar hoe toon je dat aan. Mmmm.. als een kind naar binnen word gesommeerd en terwijl hij dat doet, licht beangstig vraagt of ze hem geen pijn willen doen. Lijkt me erg vreemd. Dus een buurt met debielen. Wat dat betreft zal ik blij zijn als de kou weer gaat aanbreken ze allemaal weer in hun spruitjes huizen trekken.

Vrij

Even een paar dagen vrij. Gewoon vrij. Geen plannen. Geen verplichtingen. Gewoon lekker even eigen dingen doen. In het weekend een strandfeest. Vandaag wat zaken regelen. Boodschappen doen. Beetje gamen. Opruimen. En diverse kleine frutsels. En als het mooi weer word misschien een beetje strand. Eigenlijk een korte vakantie in eigen land. Volgend jaar gaan we wel over de grens. En kijken we verder dan de Hollandse landerijen. Maar voor nu niet verder dan de tuin en de erfafscheiding.

Hoog geëerd publiek

Lilian: Kijk eens…daar in de verte. Een rode tent met gele letters. Wat is dat denk je.
Aidan: Verassing?
Lilian: Ja maar wat is het?.
Aidan: Mc Donalds!!
Lilian: ehhh nee. Dat is het Circus.
Aidan: Yeaaa Circus!!

En zo begon de middag. We gingen naar het gastvrije Amsterdam (lees parkeerboete) om naar het circus Renz te gaan. De clowns bij de ingang deden ons bijna omkeren omdat Aidan er doodsbang voor was.

Maar toen we eenmaal binnen waren en de tranen plaats maakte voor verwondering was de middag al geslaagd.




Acrobaten, paarden, leeuwen (zee en land), ganzen en toch ook de clowns deden ons allen genieten van een mooie gebeuren. Een echt circus.




Weer een ervaring er bij. En ja. Er na gingen we toch ook even naar de mac.

Vuurwerk

De voorspellingen waren negatief. De wind was al om aanwezig. Maar de lucht was blauw. Dus gingen we. En waar gingen we naar toe? Naar Scheveningen om daar naar het vuurwerk te gaan kijken.


Het was er een beetje koud en boven zee stormde en onweerde het.De natuur zorgde voor haar eigen vuurwerk. En net toen we dachten om weer naar huis te gaan. Begon toch het vuurwerk. Ver op zee vanaf een ponton.


Met een kleedje op het strand vergaapte we ons aan de mooie regen van kleur en licht. En toen kwamen de druppels, maar die vielen op de ramen van de auto toen we terug reden.

4.2

Één.
Wat kun je daar nou mee. Fijn dat je het bent maar nog niet veel over te zeggen.

Twee.
Al iets beter. Je kunt het delen maar aan wie moet je het vertellen. Je bent er nog maar net en niemand spreekt je taal.

Drie.
Weer een stukje verder. Nu even oneven maar wel een stukje groter. Er over kletsen lukt ook wel maar je zit nog een beetje tussen klein en groot.

Vier.
Kijk daar kun je wat mee. Je kunt het delen. Je bent groot genoeg voor de volgende stap en hebt al aardig wat mee gemaakt en in de pap te roeren.

Vijf.
Nog een heel eindje verder. Dus geniet nog maar even van vier. Maar vergeet niet. Het is altijd "vallen en weer opstaan".

4.1

Alvast even voor de early adapters. Aidan met slaap in de (grote) ogen als hij zijn ontbijtje krijgt en zijn eerste cadeautje open maakt.

Robbie de Runner

Hij staat niet zo vaak op dit weblog maar hij hoort er zeker op. Vooral als ie weer eens echt de held is. Zo als vandaag. Even naast de fiets rennen van Nieuw Terbregge naar Prinsenland. Zonder stoppen en zonder piepen. Wat een conditie. Wat een hond. Wat een held. Robbie de Runner.

Mooi weekend

En dan is het opeens zomer. En doe je je best om ieder spatje zon ten volle te benutten. Kan geen zwembad vol genoeg zijn en lijkt de lucht blauwer dan ooit.

Kun je opeens de wolken aanraken en spring je een gat in de lucht.

Zijn bergen speelgoed niet hoog genoeg.








Is zitten op een bankje opeens heel knus.








Kon je dit altijd maar vasthouden. Het in een doosje doen en ergens veilig opbergen.







Om er op een druilerige dag nog eens aan te kunnen snuffelen. Al is het maar om niet te vergeten.

Dat je die dag de zomer van een lach hebt voorzien.

Hello data

Jippy, jippy, jippy jee. Ik heb al mijn data weer terug. Even gechecked op Lilian haar pc en alles doet het weer. Dus nu even razendsnel een extra backup unit regelen en alles opslaan. Stomme Vista is waarschijnlijk de weg kwijt. Dus ik ben weer blij. Alle foto's terug, muziek, films enz enz. Jippy.

Bye bye data 2

Na een avondje prutsen lijkt het in ieder geval te lukken om alle foto's terug te halen. Helaas zijn ze allemaal van een nieuw nummer voorzien. Dus heb ik straks een map met rond de 12000 foto's. Door elkaar, maar wel terug. Mijn muziek schrijf ik maar af. Is niet meer te archiveren. En films kan ik nog hernoemen.

Je moet het zien alsof mijn schijf een boek is waarvan de inhoudsopgave is weggegooid en alle paginanummers zijn gewist. En vervolgens heeft iemand alle pagina's in de lucht gegooid. Je kunt ze lezen maar pas dan zie je wat het is.

Je zou kunnen zeggen dat dit een wijze les is voor de volgende keer. Maar het punt was dat ik aan het rondkijken was voor een nieuwe backup schijf en eigenlijk net een week te laat ben. Ironie heet dat geloof ik.

"An old man turned 98, won the lottery, died the next day".