Metro 11

Het is koud en het regent. Ik neem de metro zoals bijna iedere dag. Op mijn oren schettert de muziek van Tangerine dream, metro muziek bij uitstek en ik ben de laatste tijd een beetje retro wat muziekkeuze betreft. Omdat ik een stukje mee reis met een collegaatje heb ik niet de metro naar Nesselande gepakt maar de andere richting. Ik moet dus overstappen op Cappelle. Iets wat ik eigenlijk nooit doe. Normaal laat ik een metro voorbij gaan. Maar deze keer stapte ik uit op een guur en kil station. Verzonken in mijn eigen gedachten en kijkend naar het leven om mij heen dat als een videoclip afspeeld, viel mijn blik op een kleine gedaante aan het eind van het perron. Lang blond haar. Vrij klein met bijpassend figuur en een beetje in elkaar gedoken. Toen ze dichterbij kwam zag ik dat het een niet onaardig ogend meisje was. Erg klein van postuur en met dikke rode ogen van het huilen. De metro stopte en opende haar deuren naar een warm interieur. Het meisje nam plaats voor een van de donkere ramen en snikte in stilte door. Nu kun je afvragen waarom ik niet op haar af ben gestapt, maar op de een of andere manier weerhield me iets hiervan. Er was iets triests aan haar maar ook iets wat heel erg fout was. Ik weet niet wat maar er hing een zeer negatieve spanning om haar heen. Alsof ze onderdeel uitmaakte van het kille perron waar ze van af gestapt was en het grauwe interieur van de metro. Ik stapte uit op mijn halte en wierp een laatste blik op haar. Eenzaam leek ze te worden opgeslokt door de grote wereld om haar heen. Deels door haar kleine postuur en deels door duisternis om haar heen. Het vreemde is nu wel dat enkele dagen later ik weer in de metro stond en weer een huilend meisje zag binnen stappen. Toeval of niet. Ik moet gelijk weer denken aan haar voorganger.

Ander leven

Voor hen die het nog niet weten (we hebben het aan veel mensen vertelt), Angelique en ik gaan uit elkaar. Het hing al een tijd in de lucht. We leefde een beetje langs elkaar heen. De vonk was er niet meer en we zaten elkaar over kleine nutteloze dingen in de haren. Angelique heeft de knoop doorgehakt vorige week. Niet echt een fijn weekend. Maar nu de kogel door de kerk is en er een weekje voorbij is komt voor mij alles een beetje tot rust. Het is denk ik wel een goede beslissing. We kunnen omwillen van het kind bij elkaar blijven maar dat werkt niet volgens ons. We blijven wel samen Aidan opvoeden. Hij zal wel tussen ons pendelen. Maar we willen niet dat een van ons tweeen een weekendouder gaat worden. Dat hebben we niet verdiend. Hij moet twee ouders blijven houden en een gevoel van rust blijven behouden. We zien dus wel hoe het gaat lopen. Angelique is op zoek naar een andere woonruimte en ik blijf waar ik ben. Deels omdat twee verhuizingen een flinke aanslag is op financien maar ook op gemoedsrust. We zitten natuurlijk nog in de regeling dus kunnen niet veel uitgeven. Zal dus nog wel een hoop geregel geven. Maar ik moet zeggen dat het nu wel een stuk rustiger is. Minder spanning tussen ons. Ik wil in iedergeval proberen er een positieve ervaring van te maken. Er zullen geen makkelijke momenten bij zijn maar ik wil voorkomen dat we een depressie in zakken en zielig gaan zijn. Ik hoop ook dat de mensen om ons heen niet al te ah en oh zijn. We hebben meer behoefte een steun en begrip dan dat we zitten te wachten op "ach wat erg".

We zien dus wel wat de toekomst gaat brengen. Ik hou in iedergeval nog heel veel van Angelique en Aidan en dat zal niet veranderen!

Live sucks

Op dit moment is het leven even helemaal niet meer leuk. Niets aan te doen en aan het eind van de tunnel bla bla bla ...

Suntzu op Tv 2

Net de aflevering gezien. Wat een bagger dat RNN7, echt amateur Tv van de eerste orde. Gelukkig was ik maar heel even in beeld en hoop ik dat niet veel mensen het zien. Winnen lijkt me wel leuk en we waren denk ik wel het leukste item. Maar wat wil je met zo'n leuk bedrijf.

Suntzu op Tv

Vannavond is het bedrijf Suntzu waarvoor ik werk op tv te zien. Op RNN7 zitten we in het item "Het leukste bedrijf van Nederland" en als je op ons stemt door 0900-1939 te bellen maak jezelf kans op een fiets en wij kans op een grote prijs. Dus kijken op RNN7 om 17:30 en weet je niet hoe of wat dan kun je meer lezen op hun buggie site www.rnn7.nl

Metro 10

Ik moet zeggen dat ik op dit moment niet echt een van de meest gemotiveerde mensen op aarde ben. Straks mag ik me weer begeven tussen een lading somber kijkende mensen die naar het werk of school gaan. Iedere dag weer dezelfde reis met het zelfde eindpunt. Als je er over nadenkt zou je er erg triest van worden. Ik ben benieuwd of ik nog wordt gestalkt door valentijns merchandice. Je weet wel van die zooi die mensen in openenbare gelegenheden aan je geven in de hoop een commerciele boodschap over te kunnen brengen. Ze douwen nu ook al die chipper overal in je handen. De grap is dat ik die al een half jaar heb maar zelf al ongeveer anderhalf jaar zwart rij. Het grappige is namelijk dat ze die dingen nog niet goed kunnen checken. En het hele systeem een beetje buggy is. Maar goed. Het neemt niet weg dat ik zonder enige drijve maar weer de reis ga maken. Ik zal blij zijn als het voorjaar is.

Rollen omdraaien

Aidan is dit weekend een beetje ziek. Licht verkouden. Kijkt waterig uit zijn ogen en is een beetje uit zijn hum. Hij ging dan ook vroeg slapen. En werdt rond 21:00 weer waker en was boos. Wilde Angelique en niets met mij te maken hebben. En begon dus te huilen en lichtelijk een beetje driftig te worden. Ik bleef rustig op hem inpraten en zat eigenlijk te wachten tot er weer gebonkt zou worden door een van de buurthypocrieten. Achterlijk eigenlijk dat je je daar druk over moet maken. En eerlijk gezegt ben ik tot een eenvoudige oplossing gekomen. Als ze er zo'n last van hebben dan gaan ze toch gewoon verhuizen. Vandaag hoorde Angelique de buren verderop weer kankeren tegen hun kinderen en riepen woorden die ik niet eens durf te zeggen, laat staan naar een kind. Dus als ze zich zo storen aan ons associale gedrag dan verhuizen ze toch weer lekker terug naar Crooswijk.

Avondje

We hadden gisteren eindelijk weer eens ons avondje met de oude Delft club. Vrienden van vroeger die weer wat contact met elkaar hebben gevonden. Helaas gebeurt dit nog maar een keer per jaar maar wat niet is kan nog komen. Iedereen heeft ondertussen wel een eigen leven, baan en voor enkele gezien. En het was gisteren dan ook een avond die ging over kinderen. Werk en alles wat het is om rond de 40 te zijn. Ondanks een rimpeltje, groefje of pondje meer leek iedereen nog zijn vroegere ik en voelde we ons een beetje dat groepje ouwe lullen tussen de studenten in Delft. Maar dat maak je er natuurlijk zelf van. Het was in iedergeval erg gezellig en ik hoop dat we elkaar toch wel wat vaker gaan zien of spreken. Al is het maar via MSN of voor een bak koffie tussendoor. Dus hopelijk niet tot volgend jaar maar een stukje eerder.

Verveling

Ik moet zeggen dat deze zaterdag een beetje saai bezig is. Eerlijk moet ik bekennen dat ik me een beetje verveel. Aidan is een beetje ziek en kan niet veel hebben. Angel is zoals altijd mijn heldin die al weer flink bezig is. Vannavond heb ik een reunie met vrienden van heel vroeger. En ik kijk er naar uit. Natuurlijk daarover morgen meer. Verder is het een druilerige dag. Ik denk dat ik maar ietsje eerder naar Delft ga waar de reunie is en een beetje ga kijken hoe dit stadje bezig is. Zal wel veel van hetzelfde zijn. Het is en blijft een dorp.

Metro 9

Ok het was 1968, maar dat is toch ook nog steeds een flinke zit.

Metro 8

Weet je. Ik mocht vandaag weer met die metro rijden. En ik kwam langs een station waar allemaal van die posters hangen met de geschiedenis van de verschillende rijtuigen. En ik zag dat het type waar ik in meereisde van 1961 was. Dat is vijf jaar voor ik geboren ben. Ik reed dus mee in een machine die ouder was dan ik zelf. Iedere dag, met uitzondering van het weekend, rij ik in een metro waar ik naar alle waarschijnlijkheid ook als kind in mee heb gereist. En terwijl ik me liet meeleiden met de stroom forensen die net als ik iedere dag naar hun werk gaan en aan het eind van de dag weer naar huis, bedacht ik me dat over twintig jaar ik waarschijnlijk nog in datzelfde rijtuig zit. Alleen dan staan misschien de babies die nu nog in hun wagentje ronken voor mij op om mij te kunnen laten zitten. Dan heb ik uiteindelijk een groot deel van mijn reizen doorgebracht in een gevaarte dat ook een groot deel van mijn leven mijn reis onder de grond heeft verzorgt. Tering. Het wordt geloof ik tijd dat ik weer op de fiets naar mijn werk ga.

Achterbakse zooi

We wonen in een buurt met de meest perfecte gezinnen en kinderen van Nederland. Kinderen die, toen ze net zo oud als Aidan waren, nooit huilde, schreeuwde of vervelend waren. Een buurt waar de mensen altijd tollerant en open zijn. Een buurt vol huigelaars. Aidan heeft wel eens een enkele keer een kleine driftbui. Niet anders dan andere kinderen. Aangezien we hem zijn zin niet altijd geven kan hij nog wel eens uit z'n stekker gaan. Volgens de perfecte buurt kan dit niet. Gisternacht werdt hij badend in het zweet waker. Een flinke nachtmerrie. Hij huilde en het duurde even voor we hem wakker en weer tot rust hadden. De buurt vondt dit maar niets. Hun kinderen deden dit nooit, en we moeten er maar wat aan doen. Wat mij betreft zakt deze hele wijk weg in de stront. Wat denken ze wel dat ze hier zijn. Met hun muziek keihard zomers. Met luidruchtige feestje waar ze elkaar de tent uit slaan. Met hun geboor in muren na 22:00. Met hun geschreeuw over straat 's avonds laat. Een buurt waar twee jaar geleden nog iedere avond een buurjongentje stelselmatig huilde. Zo vaak dat we op het punt stonden de kinderbescherming te bellen. Een buurt waar datzelde kind door z'n ouders wordt uitgemaakt voor teringjoch. Een buurt waar niet normaal kunnen parkeren. En buurt waar ze klagen over je hond terwijl hun eigen mormel alle bij elkaar blaft. En vooral een buurt waar ze ons al bijna 7 jaar negeren en doen alsof we er net wonen. Nooit uitgenodigt voor wat dan ook. En maar achter je rug ouwehoeren. Stuk voor stuk achterbakse types. Ze kunnen echt allemaal de tering krijgen. En dat meen ik!