Ik moet zeggen dat ik op dit moment niet echt een van de meest gemotiveerde mensen op aarde ben. Straks mag ik me weer begeven tussen een lading somber kijkende mensen die naar het werk of school gaan. Iedere dag weer dezelfde reis met het zelfde eindpunt. Als je er over nadenkt zou je er erg triest van worden. Ik ben benieuwd of ik nog wordt gestalkt door valentijns merchandice. Je weet wel van die zooi die mensen in openenbare gelegenheden aan je geven in de hoop een commerciele boodschap over te kunnen brengen. Ze douwen nu ook al die chipper overal in je handen. De grap is dat ik die al een half jaar heb maar zelf al ongeveer anderhalf jaar zwart rij. Het grappige is namelijk dat ze die dingen nog niet goed kunnen checken. En het hele systeem een beetje buggy is. Maar goed. Het neemt niet weg dat ik zonder enige drijve maar weer de reis ga maken. Ik zal blij zijn als het voorjaar is.
