Uitwaaien

Rotterdam ziet er somber uit. Donkere zware wolken liggen dreigend over de stad. Niemand durft naar buiten zonder jas. Grauw, saai en kil. Dus wat doe je. Je gaat uitwaaien op het strand. En het leuke van Nederland is dat je soms zonder dat de rest van het land het doorheeft, opeens in de warme zon loopt te schoppen in het zand. Dat je opeens kat en muis speelt met de branding met als inzet natte sokken. En je een stoer gevoel krijgt als je naar de schuim koppen op de golven kijkt. Terwijl ik daar liep met de familie moest ik opeens aan een klein verhaaltje denken.

'Ik wandelde laatst op een mooie herfstdag met mijn kleine zoontje langs het strand. We liepen tegen de wind in waardoor er tranen in onze ogen kwamen. Plots kijkt mijn zoontje stralend naar mij op en vraagt. "Pappa. Waarom ben ik verdrietig?'

Ach..wat kun je nog meer zeggen over vandaag.