Mooie dag 2

Het was even een lekker weekend. Zaterdag veel aan en in het huis. Boodschappen. Opruimen en ga zo maar door. Maar zondag was wel heel lekker. Eerst foto's maken van de meiden van Simone en hun vriendjes. En daarna op de fiets naar de Kralingseplas. Zon, een plaid. Een boek. En een bammetje. Ik kwam er achter dat je van dit voorjaarszonnetje heel mooi rood kunt worden. Aidan vermaakte zich met zand tussen de tenen. En wij lagen heerlijk te luieren terwijl Rotterdam voorbij flaneerde. Tussendoor wat mooie Macro foto's gemaakt. Een mooi begin van het voorjaar en een vooruitzicht naar een fijne zomer.

Run 32: een mooie dag

Ik kon toch zo moeilijk mijn warme bedje uitkomen. De slaapkamer was donker. Achter de deur hoorde ik Aidan stommelen. Nog even omdraaien. Maar 8:30 loerde om de hoek, de tijd dat Aidan mag sporten. Dus de moed verzameld en uit bed. De gordijnen open en ik werd omhelst door een mooie zonnige dag. Damn. Aankleden. Iets eten en Robbie uit. Buiten was het koud, maar je voelde dat het warmer zou gaan worden. Op naar de Kralingseplas. Aidan even lekker een uurtje sporten en ik een rondje plas. met 5 km ben ik vandaag tevreden. Een beetje stijf nog maar er zit weer vaart in. Vogeltjes floten. Zon over het water. De laatste dauw trekt weg. En de eerste lopers struikelen het bos door. Wat is het toch lekker om even zo van alles weg te zijn. Even niets anders dan je eigen ademhaling en het geluid van je schoenen op het pad. Thuis wacht een douche en een lekkere bak koffie. Een beetje schoonmaken en boodschappen. En verder alleen maar genieten van een mooie dag die heel goed is begonnen.

Run 31: iPod

Vanavond even naar Pac getogen om daar op de 400m baan mijn mooie nieuwe iPod die ik van Simone heb gehad te kalibreren. Volgens mij klopt hij nu aardig. Het valt mij op dat mijn gemiddelde looptijd nu opeens veel lager is. Ik zal hem zaterdag nogmaals checken als ik daar met Aidan ben. Even een meting doen op een kilometer. Maar verder ben ik er blij mee. En natuurlijk weer gelopen zo na zondag. Mijn benen zijn nog wat stijf. De volle 5 km haalde ik even niet. Kleine steekjes in knieën en kuiten vertelde mij even rustig te doen. Maar ik ga lekker door. Langzaam opvoeren tot ik die 10km ook met gemak wegtik.

Run 30: Mijn tijd

Mijn Tijd:

Afstand 10 km Loop

Categorie Man

Totaal plaats 3958/4623

Categorie plaats 2454/2701

Bruto tijd 1:07:42

Netto tijd 1:06:33

Run 29: 10 km...did it!

Vandaag gelopen in de 10km Fortis loop van Rotterdam. Mijn eerste wedstrijd. Super gaaf om te lopen met toeschouwers langs de kant. En het ging goed. Wel stevig maar als ik dan denk aan al die bikkels die de 42km lopen dan is mijn loopje natuurlijk een lachertje. Maar de eerst stap is gezet. Gelopen in ongeveer een uur en negen minuten (de tijdsregistratie is nog niet beschikbaar) en de volle afstand zonder stoppen. Langzaam opbouwen en lekker volhouden. In September is er weer een loop. Ik denk dat ik me daar voor inschrijf. We zien wel. Voor nu heb ik het gedaan. Mijn eigen kleine overwinning. Op naar de volgende en dan wel binnen het uur natuurlijk.

Run 28: nog drie dagen

Spannend hoor. A.s. zondag loop ik voor het eerst een wedstrijd. De 10km Fortis loop in Rotterdam. Geen idee hoe ik het ga doen. Vorige week liep ik het met gemak. En deze week haal ik net de 6km met zware benen. Misschien dat de nieuwigheid en het evenement wel voor een extra boost zorgen. Niet te zwaar eten. Goed drinken. En vooral mijn eigen tempo lopen. Ik vind het al een hele prestatie als ik hem volbreng. De tijd zal me een zorg zijn. Maar voor het eerst zal ik niet aan de zijlijn staan. Wie weet werkt het wel verslavend. Wil ik meer van dit soort dingen lopen. Langzaam opbouwen. 42 blijft mijn getal maar of ik die ooit loop... geen idee.

Wil je meer weten over zondag a.s. kijk op www.fortismarathonrotterdam.nl

Run 27: Ren je Rotte

Ik moest me er even naar toe duwen. Lopen vandaag. Niet dat ik geen zin had, maar de dag ging lekker en ook langzaam voorbij. Uitslapen. Ontbijten. Douchen. Weer slapen. Naar een tuincentrum. En voor ik het doorhad was de dag bijna om. Toch nog even lopen. Het kriebelde. Ik wilde 10 km doen. En Simone had een mooi loopje voor me bedacht. Vanaf haar huis naar de Rotte. Houten brugje over en lopen tot aan de Irenebrug in Terbregge. Dan weer terug. Bij elkaar tien. De avond zon zakte langzaam. Het was stil. Ik ging super. Bleef mooi op tempo. Ook als ik terug kijk op Nike+ dan zie ik dat ik goed ging. Ik hield het vol. Een korte wandeling op de helft. En ik zag even niets door het zoute zweet in mijn ogen. Maar super gelopen. De terugweg ging zelfs nog beter. Ik had nog energie. Mijn benen wilde nog. Ik had nog meer kunnen lopen zei mijn gevoel. Maar toen mijn iPod 11km aangaf, vond ik het mooi. Douchen. Eten en lekker relaxen. Mijn 100ste geregistreerde loop op de iPod. Een trots gevoel maakte zich meester van mij. Een beetje spierpijn trouwens ook, maar dat gaat wel weer over.

Urban Photo Collective

Mijn kaart was vol. heel veel foto's vulde het geheugen. Een dagje Urban Photo Collective was de oorzaak. Op een inspirerende lokatie konden we ons gang gaan. Van macro tot portret. Alles kon. Tot diep in de nacht was ik aan het uitzoeken. Te veel keuze. Te veel om te plaatsen. En nog meer om eventueel nog te bewerken. Een eerste selectie staat op Flickr.

Nog meer Creed

Ik dacht nog even. Nog even een klein uitstapje naar Toscane. Maar het duurde langer dan ik dacht. Eerst door de landerijen rond de stad. En na wat gesprekken met de locale bevolking de stad in. Mijn doel bevond zich boven op de hoogste toren van Toscane. En om daar te komen moest ik heel wat toeren en waaghalzerij uithalen. De muren van de omliggende torens waren begaanbaar, maar er stonden overal mensen die mij niet mochten er me van die muren af wilde hebben. Toch er in geslaagd om de top te bereiken. En met een snelle steek van mijn verborgen mes was het doel behaald. Je zult wel denken, die Erwin heeft een steekje los. Maar dat valt wel mee. Ik ben begonnen met Assassins Creed 2. Damn wat een mooi spel. Het speelt zich af in het Italië van ronde 1400 en de details zijn enorm. Kleine straatjes. Mooie gebouwen. En heel veel te gamen. Voorlopig nog niet klaar mee. Nog veel missies te volbrengen en mensen te vermoorden tot ik het mysterie heb ontrafeld. Kan nog even duren. Maar vanavond ben ik weer een sluipend stapje dichterbij.

Gewoon lekker

Ik blader zo eens door mijn eigen blog. Vijf jaar bloggen. Er is een hoop gebeurd in die tijd. De meeste mensen zouden denk ik al zijn afgehaakt op de helft. Scheiding, sanering, liefdes, andere baan, de dingen van alle dag en nog veel meer. Leuk om weer eens terug te lezen. Maar het raakt me ook best wel. Goede beslissingen, slechte keuzes. Alles door elkaar. Wat me wel opvalt is dat mijn eigen positieve inslag de boventoon voert. Toch wel goed dat ik een paar jaar geleden die mindset heb aangenomen. Me niet meer heb laten meevoeren in negatieve gedachtes en spiralen. Gewoon alles met twee handen beetpakken en met een glimlach op de kaken. Zit nu lekker in mijn vel. Mag me gelukkig prijzen met een lieve en mooie vriendin. Heb het goed samen met Aidan. Mijn werk is veeleisend maar nog altijd heel leuk. Het jaar is nog maar net begonnen en er staat alweer zo veel op de planning. 10km hardlopen op 11 april. Vakantie in Tsjechië. Lekker. Vergeet het vorige bericht eigenlijk maar. Het gaat namelijk nergens over. Je kunt je nog zo druk maken over alles om je heen, maar het gaat daardoor niet weg. Adem diep. Schouders recht. Kijk het recht in de ogen. En verpletter het met je energie. Lekker hoor. En die foto van die kraan en wasbak. Heeft niet met dit stukje te maken. Maar wel een mooie foto. Zelfs van het meest eenvoudige en vaak lelijke kun je iets moois maken. Het is maar door wat voor bril je er naar kijkt.

Kriebels

Wat zit er toch in de lucht de laatste dagen. De lente heeft nog maar net haar kop op gestoken of de lente gekte zit er alweer in. Druk op de weg. Druk op het werk. Te veel dingen te regelen thuis. Haast haast en nog een haast. Het overzicht is ver te zoeken. Misschien moet ik me niet te druk maken. Je kunt tenslotte niet meer dan je kunt, maar ik heb er geloof ik niet als enige last van. Is het soms dat we de rust van de winter proberen kwijt te raken. De rust van opstaan, werken, thuiskomen, eten en slapen. Met tussendoor de kou trotseren. En is het dat nu opeens weer van alles lonkt. De terrassen. Het warme weer. Opeens mogen we en kunnen we weer naar buiten. Lente kriebels blijken dus echt wel te bestaan. Ik had alleen nooit verwacht dat je er zo'n uitslag van kon krijgen.

Run 26: 11km

Vandaag heb ik me maar eens boos gemaakt. Rustig begonnen met lopen vanaf Pac in het Kralingsebos. Ingehouden drafje. Aidan was lekker bezig met zijn club dus ik had alle tijd. Na 1 km maar wat rek en strek gedaan, en daarna door. Na 4 km ging het nog lekker. Na 6 ook. Toen kwam 7 en was ik buiten adem. stukje lopen en door. Ondertussen was ik weer bij Pac. Door dacht ik. Ik zal het doen. Ik ga voor 10km. Ik merkte dat als er een loper voor me liep in een lekker tempo het voor mij ook lekker ging. Dus zocht ik lopers en dribbelde er stiekem achteraan. Die ene vrouw zal wel gedacht hebben.. Maar het werkte wel. Mijn tempo werd regelmatiger en het was beter vol te houden. Mijn iPod gaf 11Km aan toen ik het Pac terrein op liep. En Aidan was net klaar. Mooi workout. Geen spierpijn. En een trots gevoel. Thuis checkte ik op Nike+ mijn tempo. Ik dacht dat er heel veel pieken en dalen in zouden zitten, maar tot mijn stomme verbazing heb ik mooi evenredig gelopen. En best wel snel op sommige stukken. Goed van mij. Zeg het toch maar even zelf hardop. Maar nu wel proberen vast te houden. Aidan zat overigens onder de modder. Lekker bezig geweest.

Alas Alice

Als een klein cadeautje aan mijzelf heb ik mijn verjaardag afgesloten vandaag met een filmpje in de bioscoop. "Alice in Wonderland" in 3D. Visueel was het mooi. Styling was weer echt Tim Burton. Maar er ontbrak iets. Misschien wel een origineel verhaal. De film speelt 13 jaar na het originele verhaal. Wat was er mis met het origineel vraag ik me dan af. Misschien een kinderverhaal over de 7 jarige Alice. Misschien niet visueel genoeg. Geen idee. Maar ik ben niet super enthousiast over deze Alice. Ooit was er een spel op de pc waarin ze terug gaat naar Wonderland, American McGee's Alice. En die was heel duister en volwassen. Een bijna lugubere angstdroom. Dat miste ik eigenlijk wel in deze. Het was nog te lief. Burton wil te veel mensen blij maken met de versie. Maar goed. Als je niet wil nadenken. Lekker onderuit wil hangen. Visueel wat moois wil zien. Dan is deze film wel leuk. Als je verwacht een duister Tim Burton sprookje te zien, dan is dit niet de film.

iHave

Maar ik mag zeker niet ondankbaar zijn. Gisteren bij Simone van iedereen voor mijn verjaardag al hele fijne cadeautjes ontvangen. Een lekker luchtje. Kaarten en taalgids van Tsjechië voor de aankomende vakantie. Kopjes voor mijn koffieapparaat. Bioshock 2 voor de Xbox. En de nieuwe muis van Apple. Super blij mee met alles. Voor de duidelijkheid. Die laatste werkt net als de iPhone met een speciaal touch oppervlak. Erg prettig.

iWant

4e fase

Gisteravond de film "The Fourth Kind" gezien. Een gedramatiseerde documentaire achtige film over een plaatsje in Alaska waar een beetje veel mensen verdwijnen. Het verhaal gaat over Abbey Tyler, een psychologe die een paar mensen onderzoek die slecht slapen. Onder hypnose komt er meer naar boven dan ze lief is en blijkt het te gaan om Alien ontvoeringen. De grap is. Je ziet niets. Soms is het splitscreen met zogenaamde echte beelden van deze sessies. En door de videostoring zie je soms net iets meer dan je denkt. Goed ingespeeld op je eigen fantasie. En die heb ik, dus ik ging met een lekker eng gevoel, alleen in een donker huis, naar bed. Nu, een nachtje verder, realiseer ik me dat het eigenlijk best wel een goede en vooral enge film was. Je ziet wat je wil zien. En Mila Jovovisch is gewoon lekker om naar te kijken maar dat is weer iets anders.

Gehaktdag

Gisteren ben ik met Aidan naar de film "Het regent Gehaktballen" geweest. Originele titel "Cloudy with a chance of meatballs". De film was in 3D dus wij met brillen op in het donker. Een leuke film, wel echt voor kinderen maar er zaten wel wat knipoogjes in voor de volwassenen. In 3D vlogen de hamburgers en spaghetti je om de oren. En hij was best wel spannend. Een beetje over de top dat wel, maar wel origineel. Je kon duidelijk zien dat de makers hebben zitten freaken met eten en animatie. Hoe laat je een drilpudding drillen. En een gehaktbal stuiteren. Een vermakelijke en smakelijke film.

Run 25

Ik kan niet anders zeggen dan dat ik vandaag echt waardeloos liep. Haalde net een km en was op. Vooral mijn achillespees en scheen deed pijn. Steken in mijn knieën. Ben dus maar halverwege de Kralingseplas gestopt met lopen en het uitgewandeld. Morgen maar een nieuwe poging wagen. Op zich wel jammer als je bedenkt dat ik afgelopen dinsdag echt super liep. Misschien was de verwachting te hoog. Het was overigens goed koud. Aidan ging lekker met zijn club en had het heel erg naar zijn zin. Nu is hij lekker moe. We gaan zo bijtanken in de bioscoop. 3D film het regent gehaktballen. Ben benieuwd wat ie er van vindt.

Run 24

Het lijkt wel of ik de laatste tijd alleen maar stukjes schrijf over hardlopen. Ik doe natuurlijk ook andere dingen, maar dit is wel iets wat me de laatste tijd bezig houdt. Vandaag zijn we ook weer lekker gaan sporten. Vroeg op, om zeven uur ging de wekker, en na nachtradio bij Rijnmond te hebben gemaakt is dat best wel vroeg. Aidan werd vanzelf wakker en om half acht waren we allemaal klaar om te lopen. Simone, Aidan en ik. Lekker naar Pac. Een koude ochtend maar de zon brak door. Aidan ging lekker met zijn clubje aan de slag en ik deed samen met Simone een rondje plas. Zij had ook al een tijdje niet meer gelopen, maar ze ging lekker. Ze heeft net mooie nieuwe Nikes gekocht en die moeten natuurlijk wel weer vuil worden door het lopen. Samen tikte we ieder 5 km weg. Die Nike+ sensors zijn niet super accuraat maar ik weet dat een rondje vijf kilometer is. En Aidan. Die is anderhalf uur bezig geweest. Wij waren al een tijdje klaar en stonden te blauwbekken toen meneer met een brede smile aan kwam lopen. Had het weer prima naar zijn zin gehad. Dinsdag ga ik weer. Moet tenslotte iets opbouwen voor 11 april. Gaat wel lukken, heb er het volste vertrouwen in.

Run 23: De lat

Ik heb maar weer eens een lat gelegd. Gewoon omdat het kan. En die lat ligt niet echt hoog maar hij ligt er. En ik mag die lat 11 april dit jaar gaan raken. Die lat is de Marathon van Rotterdam. Nee niet gelijk 42 km. Kom zeg, dat is even iets te veel. Nee gewoon meedoen aan de 10 km. Voor de lol en voor het doel. Je moet bedenken dat ik gedurende de winter een tijdje niet echt gelopen heb. Te koud, glad of gewoon even geen zin. Ik kakte eigenlijk een beetje in. Dus gisteravond heb ik me gewoon ingeschreven. Ik was aan het kijken of ik kon lopen met collega's maar helaas was de estafette al vol. Dus dan maar voor mezelf. Je mag me natuurlijk sponsoren mag. Gelijk ook maar een trainingsprogramma gestart via Nike+ van pijnlijk 5 km naar relaxed 10 km. Moet lukken lijkt me in de korte tijd die ik nog heb. Want voor je het weet is het zover. De eerste stap is in ieder geval gezet.

Rennen in de mist

Het was koud. Het zicht werd weggenomen door een dik laaghangend wolkendek. Rotterdam was in mist gehuld. Ik dwong mijzelf uit bed. Hardloop kleren aan. Die van Aidan had ik al bij zijn bed gelegd. Een woeste haardos kwam van onder de dekens vandaan. Als snel maakt de slaap plaats voor sportiviteit. We togen naar de Atletiekclub in het Kralingsebos. Aidan was sinds de kerstdagen niet meer geweest, en ik had ook niet echt kans gezien om te lopen. Ik liet hem bibberend achter bij de trainsters zodat ik zelf mijn rondje kon doen. De kou greep om mij heen. De mist om mij en de wereld waarin ik liep. Een steiger verdween in het niets. Een reiger zat stil in een rietkraag. Geen mens te zien. Een schim van een bootje op de plas. Ik vergat de kou. Ik vergat de tijd. En voor ik het wist had ik er 6km op zitten. De plas rond en nog een stukje. Het ging niet super maar het ging. En ik deed het weer. Toen ik terug was op de club zag ik de schimmen sporten in de mist. Aidan kon ik net zien. En hij ging hard. Hij liep de benen uit zijn lijf. Een laatste rondje viel hem zwaar. Lopen en rennen door elkaar. De trainster zei iets tegen hem. En hij sprinten het laatste stuk. Er zat nog een berg energie in. De kou was verdwenen. Een roze blos op zijn wangen. En een lach van oor tot oor.

Scrum

Ongeveer een week geleden heb ik samen met twee collega's een tweedaagse training mogen volgen. De training was in Scrum en met als doel ons de kennis van deze werkwijze bij te brengen en om ons te kunnen certificeren als ScrumMaster. Twee zeer leerzame en vooral inspirerende dagen van een van de bedenkers, Jeff Sutherland. Goh dat het zo eenvoudig kan zijn. Projecten managen maar dan veel meer overzicht. Inzicht en vooral plezier. Maar we zijn er nog niet. Vanavond heb ik het online examen gedaan. 60 vragen over Scrum. Ik ben nu gecertificeerd. Leuk. Handig. Staat leuk op de schoorsteenmantel. Maar daarmee zijn we er nog niet. De grotere taak ligt in het omvormen van het bedrijf waar ik werk. Iedereen meenemen in dit proces. Kennis delen. Inspireren en motiveren. Pas als dat gelukt is, durf ik me volwaardig ScrumMaster te noemen. Voor nu gniffel ik een beetje om de papieren roem die het met zich mee brengt en zal ik morgen en certificaat uitprinten en op mijn kantoordeur hangen. Even een warm gevoel en dan er volledig voor gaan.

Wereld

Ik zag dat ik een tijdje niet meer heb geschreven hier. Maar de wereld heeft niet stilgestaan. De dingen van de dag zijn nog steeds de dingen van de dag. En alles gaat lekker zoals het is. Maar om de trend van het schrijven weer een beetje op te pakken, hier even een korte opsomming van de wereld waar ik in beweeg. De afgelopen weken was Simone met haar hond Igor bij mij. Haar badkamer is flink onder handen genomen en haar huis was een flinke stofbende. Nu is alles strak en heeft ze een hele mooie ruime badkamer. Ondertussen ben ik twee dagen in Amsterdam op training geweest voor mijn werk. En mag ik mij binnenkort gecertificeerd Scrummaster noemen. Een andere manier van werken wat we gaan doen bij Mangrove. Verder niet veel gelopen. Te veel sneeuw en gladheid. Wel vandaag een flitsmob gedaan met het Urban Photo Collective. Om de nieuwe site te vieren zijn we met een clubje op de lijnbaan gaan staan en hebben niets vermoedende passanten overvallen als persfotografen. Erg leuk om te doen. En zo gaat alles verder. Ik zal beloven weer wat vaker te schrijven want mijn wereld staat zeker niet stil.

Run 22

Lastig hoor. Wat is nu slim. Al een tijdje niet gelopen vanwege de gladheid. Vind het toch link. Een verkeerde stap en je kunt iets beschadigen. Dus ik wacht maar af tot het minder glad is. Hoop niet dat ik daardoor helemaal terugval. Dat ik weer opnieuw moet beginnen met opbouwen. Was val plan om te starten met een 10 kilometer trainingsprogramma zodat ik zonder hijgen of puffen die afstand kan lopen. We zien het wel. Misschien maar wat warmere kleding kopen en er weer mee verder gaan.

Avatar

Just a Fucking Amazing movie!!!

Go see in 3D

Run 21

Zo. Een nieuw jaar dus ook maar een nieuwe start. Nu doe ik niet aan goede voornemens. Vind ik echt onzin. Maar ik wil wel weer het ritme en tempo terugbrengen in mijn lopen. Nieuwe coach gestart voor 10 km op Nike+ en vandaag mijn eerste loop gedaan van 2010. 5Km maar wel met moeite. Ik kan merken dat ik twee, bijna drie, weken niet echt goed gelopen heb. Maar dus de vaart er weer in brengen. En dit jaar ook eens rondkijken naar de wedstrijden Een loopje hier en daar lijkt me leuk. Met de Rotterdamse Marathon als middelpunt. Niet dat ik me ga wagen aan de 42km maar minimaal de estafette lijkt me een goed plan. We zien wel. Voor nu is de kop er weer af. On your feed soldier! Overigens lijkt het me leuk als er lopers zijn die met Nike+ wat uitdagingen willen aangaan.