De scholen zijn weer begonnen

Lig ik nog even na te ronken vanmorgen. Lilian is naar haar werk. Ik mag over twee weken weer dus nog even een soort van vakantie. Gaat mijn telefoon. Aan de andere kant een snotterend stemmetje. “Pappa. Ik mis je. Ik wil niet naar school.” Mijn hart brak. Aidan zijn eerste schooldag na de kerstvakantie is vandaag en Angelique mag hem wegbrengen. Maar hij wil niet. Vind school opeens niet leuk en ga zo maar door. Terwijl ik weet dat hij het er wel leuk heeft. “Ik MOET van mamma naar school!” is zijn frustratie. ”Ach ventje, iedereen moet naar school. Iedereen moet werken. Iedereen moet. Maar je mag daarna weer naar huis en mij bellen”. De lucht klaarde iets. Ik hoop dat ie het toch weer naar zijn zin krijgt en met een grote lach weer naar huis gaat. Altijd weer een moeilijk moment waarbij je ze het liefst in een doosje doet dat niemand andere mag open maken. Maar ze beschermen voor de grote boze wereld om je heen is niet altijd een kwestie van ze er van weghouden. Ik heb hem vertelt dat hij de juf heel blij maakt met zijn aanwezigheid. En dat is geen leugentje om bestwil. En hij ging zijn best doen. Zal niet veel moeite kosten denk ik.