Aan een kant is het heel vreemd. We hebben ons eerste gesprek gehad bij een scheiding makelaar (blijf het een vreemde naam vinden) en het was eigenlijk heel open en positief. Ik kijk ook heel positief naar de toekomt. Ik vindt het natuurlijk niet leuk. Ik hou nog altijd van Angel en misschien anders dan vroeger maar toch. Ik hoop dat alles goed gaat met Aidan. We gaan het toch samen doen en moeten dus ook samen door een deur. Niet de eigen deur maar ieder z'n eigen deur. Vannavond was ik alleen met Aidan. Angelique is een avond doorwerken en borrelen met het werk (nee ze neemt het er niet van zoals sommige opeens beweren) en ik heb de gup van de creche gehaald. We hebben lekker boodschap gedaan, gegeten, gekletst en gespeeld. En toen naar bed. Nog een beetje keten en toen slapen. En Angel was er niet bij. Als het straks ook zo is dan kan ik daar misschien wel aan wennen. Het blijft vreemd maar ik blijf het positief benaderen. Het leven is meer dan alleen maar met elkaar in hokjes te leven. En als je niet meer bij elkaar in een hokje past dat zoek je een ander hokje. Leuke metafor :-) Hoe dan ook, we komen er wel uit. Ook al heeft Angel de knoop doorgehakt we hebben samen de beslissing genomen. Het is ook niet zo dat een van ons iets te verwijten valt. Geen van ons tweeen is ergens schuldig aan en we zijn dan ook niet op zoek naar een partij of zo. Ik hoop dat men dit kan begrijpen. Ik voel me niet minder of meer verdrietig, rot of wat dan ook dan Angel en weten allebij diep in ons hart dat dit de juiste stap is. De toekomst zal anders zijn maar in mijn ogen licht en vrolijk. Ik wil me niet laten meeslepen zoals ik eerder melde in een neerwaardse spiraal en Angel denk ik ook niet. We zien het wel.
vrijdag 2 maart 2007
blog comments powered by Disqus
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)