Ik keek vandaag naar buiten en toen de laatste druppels vielen en de wolken besloten ergens anders boven te hangen, zag ik zowaar een voorjaar zonnetje. En het begon gelijk te kriebelen. Niet alleen omdat ergens voorbij de kou het voorjaar staat te wachten maar ook omdat de wereld dan weer groter word. De deuren gaan weer open. De terrassen lopen vol. De dikke jassen kunnen uit en iedereen kan weer glimlachen. Tijd om ook maar weer eens wat aan een hobby te gaan doen. Ik moet mezelf maar weer eens wat foto-opdrachten geven. Ook maar weer eens gaan schilderen. En misschien zelfs wat hompen klei in de juiste vorm kneden. Een hoop te doen en heel veel te uiten.
