Doelen

In de rechterbalk hiernaast zie je een paar persoonlijke doelen staan. Het leek me een goed idee om dat te doen. Iets om naar uit te kijken over drie jaar.

Een huis bij de zee. Een doel van ons beide om een huis aan zee te hebben. Nu zul je zeggen zo flinke keuze en waar vindt je dat in nederland. Maar ik ben ook te bereid over de grens te kijken. We hebben drie jaar de tijd om te zoeken.

Motor rijden. Ik dacht altijd dat zoiets niets voor mij is. Maar waarom zou ik mijn leven voorbij laten gaan zonder dat niet gedaan te hebben. Dus over drie jaar rijbewijs halen en zo'n ding aanschaffen. Zal nog wel iets langer duren want je moet er wel voor sparen.

Een flinke vakantie. Hebben we dan wel verdiend denk ik en dan eentje die flink verzorgt is en naar ver en mooi. Met z'n drieen.

Rustig verder leven en genieten van het leven. Iets wat we zoiezo de komende jaren gaan doen, maar dan met iets meer budget en een hoop zorgen minder.

Nu zul je zeggen. Tering man, dat is wel erg ambiteus maar je moet jezelf doelen stellen. Zonder doel kom je nergens, en zo onmogelijk zijn ze niet.

Majo

Iedere dag, zo in de ochtend. Of eind van de dag. Roept onze kleine eenmans terreurbrigade opeens 'Majo, majo,majo'. In het begin dachten we dat zijn majonaise verslaving uit de hand was gelopen (hij sabbelt altijd dat spul van z'n patat). Maar het bleek te gaan om de Nintendo DS. Een game apparaat die ik eens gehad heb van Nintendo. Leuk ding met twee schermen waarvan een een touchscreen. En daar zit het spel Mario op. En daar is ie erg goed in. Tot onze verbazing drukt hij op de juiste knoppen en functies. Start het zelf op, sluit het af, en ga zo maar door. Hij kan soms volledig opgaan in de kleurtjes en geluidje die te zien zijn op dit kleine tijdverdrijvertje. Soms doet hij er zelfs dingen op waarvan we niet eens wisten dat ze konden. "hoe krijg je dat nou weer voor elkaar?" klinkt er dan in verbazende toon. Deze mini gameboy is goed. Men zegt wel eens dat games invloed op je hebben. Maar dit is alleen als je er echt heel erg goed in bent. Een beetje pro-gamer in de top kan als snel een slordige 15000 per maand binnen halen aan prijzen geld. Dus ik zeg niets en laat hem lekker z'n gang gaan. Al zal het wel moeilijk voor me worden als ik straks gefraged wordt door deze kleine add-on van de familie.

War of the worlds

Hij draaid net in de bios. "War of the worlds" Ik moet hem nog gaan zien. Dit is er een die ook graag in de bios wil zien. Maar ik moet zeggen dat voor mij persoonlijk ongeveer 1 keer per week, soms vaker, soms niet, er een ruimteschip voor me opdoemd. Niet een met marsmannetjes (al zullen sommige dit soms tegenspreken) maar een gevult met mensen. Ik heb het over het nieuwe kantoor van Unilever. Vanwege mijn nieuwe baan kom ik daar wel eens en iedere keer als ik voor het oude historische pand sta en naar boven kijk is het alsof ik een invasie scene zie uit een sf film. Je kent wel van die scenes waarin een schaduw over de grond trekt en mensen omhoog kijken en een dreigend onheil boven zich zien. Deze zelfde emotie treft mij ook iedere keer. Niet die van onheil maar wel een beetje van architectonisch ontzag. Als een buitenaardse monoliet hangt het glazen kantoorgebouw over de fabriek. Binnen is het ook een invasie. Eentje van design. Een bonte schakeling van kleuren, hoeken, materialen, images en licht. Je weet niet waar de werkplek eindigd, de vergaderruimte begint en de keukentjes ophouden. Geen hoekje is gelijk en geen stoel hetzelfde. Het is er dan ook flink verdwalen, zelfs voor de eigen medewekers. Vanwege al deze indrukken kom ik er graag. Maar weet niet of ik er nou zou willen werken of wonen. Een gevoel zegt beide.

Nerveus

Een dezer dagen gaat het gebeuren. Dan staat er iemand voor onze deur die ons gaat vertellen wat we per maand te besteden hebben. Ben hier best nerveus over. Vreemd als je bedenkt dat dit het einde is van al onze angsten dat er iemand alle komt weghalen enz enz. Maar ik ben toch nog wel bang voor het onbekende. Je leest zoveel verhalen over slechte bewindvoerders en ook weer over goede dat je langzamerhand niet meer weet wat je moet geloven. Vandaag voor het eerst een envelope gekregen met onze post erin. Alleen maar bank afschriften die zijn tegengehouden door de opgelegde postblokkade. We wisten dat dit zou gebeuren maar het is wel wennen. Wel vreemd dat we verder nog niets vernomen hebben en niet weten wat we wel en niet kunnen/mogen. De rekeningen betalen we gewoon door en we zien het wel. Zal wel blij zijn als we op dit vlak wat meer duidelijkheid hebben. Die onzekerheid is killing. Het is de laatste drempel op weg naar een rustiger leven. Een zuinig leven maar ik denk vooral een rustiger leven zonder angst.

Zondag

Vandaag was echt een dag die voorbij is geslopen. Vroege opgestaan, wat wil je met een portable alarm dat Aidan heet, en rustig begonnen. Douchen met de gup. Robbie uitlaten. Aidan weer op bed leggen want hij was alweer moe. Zelf uitgeteld op de bank in slaap vallen om rond 15:00 wakker te worden. Jas aan. Even naar de verjaardag van Aidan's vakantie vriendje Rubben. Thuis komen. Spelen. Alarmsysteem naar bed. Tv kijken. Log schrijven. En naar bed. Ehhhhh waar is de rest van de dag gebleven? Het lijkt soms wel of sommige dagen wel uit 24 uur bestaan maar dat de helft ervan op de een of andere manier wordt weggemoffeld door onbekende krachten. Dus mocht je straks aan het eind van de rit denken "Goh...dat ging snel" dan weet je waar het aan kan liggen.

Nachtwerk

Het kwam een beetje moeizaam op gang. Ik was van plan om een bepaalde quest uit te spelen in een donker onheilspellend kasteel. Ik zocht dus andere spelers online die hetzelfde wilde doen en na ongeveer een uur uitnodigen en oproepen had ik een team. Toen dus het kasteel in. Op zich geen zware tegenstand maar wel veel raadsels en kleine tussen quests tot we bij het eindpunt waren. Ik begon rond 22:00 en om 06:00 ging ik naar bed. De hele nacht doorgespeeld. Wel eens lekker om te doen. Gewoon ongestoord in het donker de volle aandacht kunnen geven aan een avontuur. Moet het niet te vaak doen want de volgende dag was ik wel een beetje brak. Had in iedergeval beloofd aan Angelique dat ik niet chagereinig zou doen. Geloof dat ik me daar netjes aan gehouden heb. Ben gek genoeg terwijl ik dit schrijf om 00:30 een dag later, helemaal wakker en zou zo weer een nachtje kunnen maar ik wil het wel leuk houden. Dus ik duik m'n mantje in en droom van alles wat komen gaat. En verzin wat ik nu wil gaan doen in EQ2.

Brrrrrrrrrrr

Zo nu en dan pak het toch maar weer even beet. Everquest2 en toen ik vandaag opstarte zag ik dat er weer een grote update was gedaan. Om de zoveel tijd doen ze dit en opeens heb je nieuwe commando's en spel ellementen. Nu blijkt opeens dat alle gebieden ontsloten zijn. En heb ik opeens toegang tot de Jungle van Feerott, de lavabergen van Lavastorm en de bittere kou van Everfrost. Die laatste was voor mij een soort einddoel en opeens sta je daar. Een heel mooi sneeuw bedekt gebied waar ik voorlopig nog even niet ver kan afdwalen aangezien de tegenstanders te sterk zijn. Wolven, ijsdraken en ga zo maar door. Maar de omgeving is echt heel mooi. Overal sneeuw en ijs. Pegels hangen aan ijzige cliffen en er zijn echt sneeuwstormen en zelf de adem van je character kun je zien door de kou. Mooi maar voorlopig nog even niet voor mij. In september komt er een nieuwe wereld bij. Woestijnen met draken en een soort Arabische uitstraling. Ze willen bij Sony natuurlijk dat iedereen die gaat aanschaffen en daarom openen ze nu alle huidige gedeeltes zodat je sneller doorspeelt. Slimmerikken. Maar voorlopig moet ik even een ander doel stellen. Mmmmm level 50 en het zwaarst mogelijke harnas.

40.4 en nog meer ellende

Vandaag een dag die je liever niet meemaakt. Aidan opeens erg ziek. Er heerst buikgriep dus die had opeens rond de 40 graden koorts. Maf dat zo'n ventje dan gewoon doorgaat. Wij liggen met een beetje griep al moeilijk te doen, hij gaat gewoon lopen keten. Maar goed toch bij hem gebleven en een dagje geprobeerd thuis te werken. Niet echt gelukt aangezien hij alle aandacht vroeg. Mag ook wel als je zo ziek bent. Daar bovenop gaat het slecht met Jacq, de zus van Angelique. Die ligt al bijna 2 maanden in koma maar is nu, na een laatste operatie, heel slecht gegaan. Eigenlijk is er bijna geen hersenactiviteit meer en kunnen we alleen nog maar afwachten en hopen. De kansen zijn gering en dat legt een enorme schaduw over alles. We willen er niet aan denken dat we haar kwijtraken en blijven hopen. Maar die hoop kalft steeds meer af en het ziet er naar uit dat we binnekort afscheid van haar moeten nemen. Tenzij er een wonder geschied. Je kunt zo weinig anders dan daar op hopen. Weet niet wat je tegen elkaar moet zeggen, en kunt alleen maar elkaar steunen. Morgen gaat ventje weer naar de kinderopvang. Ik ga werken. En Angel weer naar het ziekenhuis. Wat een zware tijd. We houden ons sterkt, wat kun je anders............

Ju-On

Ok. Ik ben niet vaak bang voor een filmpje. Heb in mijn tijd heel wat horror en suspens gezien en ben niet snel meer onder de indruk. De laatste tijd kijk ik graag naar de japanse horror. Een veel subtielere en sinistere vorm die vaak over geesten en wraak gaat. Heel veel wordt aan de fantasy overgelaten. Een tijdje geleden werden we verrast door "The ring" een remake van de originele "Ringu". Naar mijn mening is de japanse versie beter. Maar ze hadden er een aardige remake van gemaakt. Vannavond, in het donker en in m'n eentje' heb ik "The grudge" gezien. De meeste zullen hem al gezien hebben maar ik loop een beetje achter. TERING. Zat met zweet in m'n handen. Ben ik niets meer gewend of was deze weer eens ouderwets eng. De film gaat over een wraakgeest die alles en iedereen die er mee in contact komt, verzwelgt in haar fury. En de effecten bestaan over het algemeen uit heel goed geplaatste schrik momenten en net niet helemaal laten zien wat er in die schaduw zit. Soms zie je maar een seconde van een eng gezicht maar dat staat dan gelijk op je netvlies gebrand. Het is een remake van de originele "Ju-On". Eentje die ik maar eens moet gaan opzoeken want ik heb een vermoede dat die nog iets beter is. Maar goed, een aanrader dus als je van een stukje flinke horror houdt. Deze zorgt er in iedergeval weer voor dat ik vannavond nog even onder m'n bed kijk. Nu zul je denken, he die gast kijkt loopt een beetje achter. Niet echt. Toen iedereen nog dacht dat Manga een vrucht was, bekeek ik al met een groepje vrienden films als "Akira" en "Fist of the Northstar" heb zelfs nog een paar originele koreaanse tekenfilms. De echte Manga en niet die troep die we later kregen als Pokemon en Dragonball. Jazeker ook Manga maar dan erg commercieel. Dus nu de japanse horror. Lekker zuiver en nog niet verpest door de commercie. En er zijn er nog genoeg die niemand kent. Er zijn zelfs twee versies van de originele ringu. Jummy.

WAR (Waste all resources)

Aangezien Everquest even niet lukt. Te vaak verslagen en het stijgen in level schiet maar niet op. Ben ik even aan het afwisselen met het nieuwe spel Battlefield 2. Een echt oorlogsspel je kunt het alleen spelen maar het mooiste is dat je met 64 man maximaal kunt spelen. Dus 32 tegen 32. Dat geeft lekkere veldslagen online. Het is puur schieten en slachten. Maar het grappige is dat je dit niet alleen met een geweer kunt doen maar je kunt ook in jeeps, tanks en boten stappen en zelfs helicopters en jets. Die laatste crash ik telkens maar het maakt het wel een realistisch stukje vechten. Je zit heel snel midden in een oorlog in Irak of China. Zeer snel en zeer realistisch. Als je er van houdt, en je hebt een lekker snelle pc. Loop naar de winkel. Haal het in huis. Oefen even flink. En we kunnen samen een paar battles doen. Lijkt me wel weer eens leuk. En Everquest komt wel. Moet ik weer fris en allert voor zijn. Trouwens Battlefield is ook leuk als je bedenkt dat je tegenstander je ex-compagnon is. Ohhhh was het maar waar.....

Droogleggen

Ok voor hen die het nog niet weten. We gaan een tijdje (3 jaar) een lastige tijd in. Sinds gisteren zitten we in een regeling die WSNP heet. Dit betekend dat je wordt teruggeworpen tot bestaandsminimum. Maar je bent wel beschermd tegen allerlij vervelende gebeurenissen zoals deurwaarders en zo. Hoe is dit zo gekomen. Een vervelende erfenis van mijn vorige bedrijf. Verkeerd geinformeerd. Corrupte boekhouders en een compagnon die er met alle apparatuur vandoor is gegaan en ons voor alles laat opdraaien. Na lang van kastje naar de muur te zijn gezonden dus eindelijk rust. Het zal niet makkelijk worden maar zeker niet onmogelijk. Over 3 jaar hebben we een schone lei en zijn we van alles af. In de tussentijd dus rustig aan doen. Op de centjes letten en maar even geen vakanties en zo. Te overleven denk ik. We zien wel hoe het loopt. Ik wil er ook niet teveel in zwelgen en iedereen die het nu weet verzekeren dat we er met geheven hoofd in stappen.

What does not kill us, makes us stronger!

Leeuwen

Wat doe je op een mooie zomer dag als je die vrij hebt genomen om wat ellende op te lossen. Na een zenuwslopende morgen ga je lekker met z'n drieen naar de dierentuin. Aidan is daar nog nooit geweest dus het leek ons een mooi moment. Ok de tijger was mooi. De giraf was lang. De olifant was groot. Maar het treintje en de ventilatoren die overal hingen waren toch wel het toppunt van de dag. Dierentuin? My ass. Volgende keer gewoon naar een ventilator showroom en terug met de metro. De leukste dagtocht voor de laagste prijs. Nu nog even op zoek naar een passend kinderboek om voor te lezen. Mocht iemand iets vinden met als titel "Hoe de ventilator thuis kwam met de trein" hou ik me zeer aanbevolen.

ps. we gingen eigenlijk voor de leeuwen maar die waren op!

Zwemmen!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Een mooie zomer zondag. De lucht is blauw, de zon is fel, de zee is strak (al heb ik die niet gezien). Dus wat doe je op zo'n mooie morgen, je gaat met je jongens, Aidan en Robbie naar het park in de buurt. Want daar kan Robbie lekker zwemmen. Iets wat ie met deze temperaturen graag doet. De riem heeft z'n halsband nog maar net gedag gezegt of de terrier ligt al als een zwarte torpedo in het water. Ondertussen begeleid ik het andere ongeleide projectiel, genaamd Aidan, naar de waterkant. En begeleiden heeft hij nodig want het verschil tussen een veld paardebloemen en een veld distels heeft hij nog niet helemaal door. Bij de waterkant aangekomen wordt mijn kleine torpedo geprikkeld door het gespartel van Robbie. Zwemmen. Hij begint aan zijn t-shirt te trekken. "Uit, uit!". Ok het is warm weer dus uit met het textiel. Vervolgens trekt hij me naar de modderige sloot kant. "Die, die!". Ehhhhhhhh....nee Aidan. Dat lijkt me geen goed plan. Het ventje heeft het in z'n kop gekregen om vrolijk mee te spartelen met onze trouwe viervoeter. Mijn liefde voor het kereltje gaat ver. Maar net niet zo ver. Met alle reden en logica probeer ik hem aan het verstand te krijgen dat alleen hondjes in zo'n sloot zwemmen en dat hij geen hondje is. Na veel gemopper en gemor geeft de kleine torpedo het op en blijft braaf aan de waterkant kijken hoe viervoeter zich uitleeft in de locale flora en fauna. Die middag heb ik ons zwembad maar weer eens voorzien van een kleine 3000 liter om de gup tegemoed te komen. Het is wel geen modderige stinkende sloot, maar hij heeft het er maar mee te doen. Wat is het leven van een kleine ongeleide projectiel toch zwaar

Zo. Weer verder

Eindelijk weer eens een beetje tijd gestoken in Everquest 2. Samen met een paar gamers een nieuw gebied ingegaan. De laatste tijd niet vele tijd gehad. Nieuwe baan (wil fris in de morgen zijn). Prive ellende. En natuurlijk het warme zomer weer helpen niet echt om een avondje te gamen. Vooral ook omdat ik toch het begrip sociaal leven en relatie even niet uit het oog wil verliezen. Voorheen kon ik het laat maken. En was ik de volgende dag moe, dan maakt het niet zo uit. Maar goed. Dus weer een beetje aan het questen en op naar het volgende level. Mijn broer is al veel verder en ik denk niet dat ik hem in ga halen dus ik speel lekker in mijn eigen tempo verder.

Je zal maar dorst hebben

Sinds kort is ie niet meer weg te slaan van de kraan. Handjes wassen. Spetteren. Kraan open. Kraan dicht. En sinds vandaag. Drinken. Vraag niet hoe nat ie is als hij klaar is maar z'n dorst wordt gelest. Kan geen kwaad met het warme weer en we hebben toch geen watermeter, dus who cares.

No worry, there's no sugar

Sinds enige tijd mogen we de auto vasthouden van vriendin Marjon. Nu is dit iets wat je niet zomaar doen. je nette sportieve Peugeot uitlenen. Om haar toch een beetje gerust te stellen willen we even laten zien dat deze nog heel is en in vertrouwde handen is. Zelf sturen we zo min mogelijk aangezien zo'n rappe bak best wel aanleiding geeft tot racen. Iets wat de jongste koter nog niet doet. Hij kan tenminste met een scherpe en vooral frisse blik het verkeer benaderen en zich niet laten leiden door emotie en associaal gedrag. Toegegeven dat ie niet alle borden en verkeers regels kent, maar ja. Wie wel. Dus kortom, je auto is in goede handen hoor Marjon. En heel veel dank voor het gestelde vertrouwen.

ps. waar kunnen we het laknummer vinden