Daphne knows shit

Vandaag had Aidan zijn eerste dansles op school. Ze zijn bezig met een opvoering in te studeren. Leuk, zijn eerste. Maar dit heeft er wel voor gezorgd dat hij oververmoeid thuis kwam. Op school nog leuk en gek doen. Maar in de auto begon het. Zijn haar zat niet goed omdat ik het niet had gekamd. Binnen lag zijn beer op de grond, door Robbie. Dat mocht niet. Zijn laarzen moesten uit maar ik moest dat doen maar wist dat niet dus ook daar weer boos over. Toen ruzie over het eten. "Wat wil je eten?","niets!!" was het antwoord. Dus dan niet. Maar toch wel. Dus ik boos en hem laten afkoelen op zijn kruk. Hij boos. Ik vragen of ie ook gewoon kan praten. Kon niet. Dus de keuze, of gelijk naar bed. Of gewoon doen. Niet duidelijk. Hij mocht weer van zijn kruk. Maar wilde dat weer niet. Want dat mocht niet van mij volgens hem. En ga zo maar door. Wist op het laatst niet meer wat ik nog moest zeggen, doen of laten. Dus toen maar de laatste dreiging. En als een boze pappa voor zijn neus. "Nog een keer iets zeggen en je gaat naar bed." bulderde ik. Die kwam aan. Aan tafel, boterham eten. En hij begon weer. Dus ik nogmaals. Nog een keer iets zeggen en het is over. Stilte. Eten. Naar bed. Pluk voorgelezen. Kus. Knuffel en slapen. Nu ligt hij te zingen in bed. Voor het eerst sinds altijd moest ik echt boos optreden. Pfffff..niet leuk maar wel even nodig. Kijk uit naar een weekendje vrij. En Daphne Dekker met haar flutmoeder verhalen kan het dak op.