Helaas

Vanmorgen werden de winnaars bekend gemaakt in de Metro Global Photo Challenge. Na een leuke workshop/lezing was het zover. Maar helaas. Mijn foto is het niet geworden. Jammer. De winnende foto in mijn categorie was die van oranje feestvierders. Niet echt een foto waar ik van verwacht had dat die zou winnen. Ah wel. Volgende keer beter. Ben ver gekomen. Toch bij de tien beste van Nederland.

Kleine Piet

Sint zou weer komen op mijn werk. Maar de echte sint had het natuurlijk heel druk, vandaar dat ze mij vroegen of ik hem wilde zijn dit jaar. Leuk, altijd al willen doen. Maar ik had Aidan. Tja. Wat te doen. Aidan mocht er ook bij zijn maar hij gelooft nog wel in de sint.

Dus had de echte sint naar mij een brief gezonden. Of ik hulp sinterklaas kon zijn en Aidan mocht mij helpen. Maar Aidan wilde ook een beetje zwarte Piet zijn. Ik haalde hem op uit school en pikte gelijk ook maar de pakken op. Nu kreeg hij van de mevrouw in de feestwinkel een mooie muts en kraag.

Kon hij ook een beetje Piet zijn. Maar hij had de mooie Pieten pakken gezien. In de auto zei hij verheugt dat hij straks ook zijn pak zou aantrekken. Maar ik had geen pak voor hem. Tranen biggelde. Dus ik dacht, fuck it. Pak voor hem erbij gehuurd. Kreeg nog een beetje korting vanwege het hartverscheurende verhaal.

Bij Mangrove begon de pret. Drie collega's werden ook Piet. En samen met Aidan overvielen we de kinderen. En het was helemaal leuk. Aidan strooien met pepernoten. En daarna, naast mij als een echte Piet, de staf vasthouden. Bijna een half uur stond hij strak naast mij. Zijn taak met volle ernst en overgaven te doen. Mijn hart brak bij het aanzien. Super trots. Na afloop trok ik alles lekker uit. Maar ja de pieten, die smink je niet even snel weer wit. Dus dan maar blijven hangen als Piet. En Aidan dus ook. Die speelde met de kinderen. Beantwoorde de meest lastige vragen. Maar hij liet zich niet uit het veld slaan. Hij bleef de kleine staf Piet. 'waarom zijn je benen wit' vroeg een meisje, net iets jonger dan hij. 'omdat ik nog niet in veel schoorstenen komt' zei hij met een strak zwart gezicht. En dat had hij zelf bedacht. Wat een held. Mijn kleine zwarte held.

filmpje

De afgelopen dagen even wat films weg gekeken. Drie om precies te zijn. Pandorum, A perfect getaway en Gamer. Nu waren ze alledrie leuk. Pandorum vond ik mijn favoriet. Een gigantisch ruimteschip op weg naar een andere planeet omdat de aarde er niet meer is. 60.000 mensen aan boord maar onderweg ging er iets mis. Lekker verhaal. Spannend. Nieuw. Gewoon leuk. A perfect getaway. Ook leuk. Een stel op huwelijksreis hoort dat er een ander stel is vermoord. Onderweg naar een paradijsje in de jungles van Hawai komen ze ander koppels tegen. Wie is te vertrouwen. Leuke film. Spannend en verrassend. En met Mila Jovovich, dus ja.. ik blij. En dan Gamer. Met het nieuwe spel Modern Warfare 2 in gedachte eigenlijk wel een grappige film. Veel actie, bloed en ellende. geweld spat van het scherm. En een flinterdun maar grappig verhaaltje eronder. De toekomst van gamen waarbij je als speler een echt mens onder controle hebt. Ik vond vooral de nieuwe kijk op second live erg grappig. Second live met echte mensen die je kunt laten doen wat jij wil.

Met kriebels in de metro

Nog een week te gaan. Op Zaterdag 28 november zal bekend worden gemaakt wie de winnaar is in Nederland van de Metro Global Photo Challenge. Alle fotografen die in de selectie staan zijn uitgenodigd om een workshop mee te maken en voor de bekendmaking. Ik ben nu al zenuwachtig. Aan de ene kant maak ik enorm kans. Veel bezoekers, veel reacties. Heb bijna iedereen om me heen geterroriseerd om te stemmen. En aan de andere kant. Het blijft een stemming en het publiek bepaald. Kan dus zomaar een van de andere 9 foto's worden. Ik ga er maar heen met de wetenschap dat ik minimaal een leuke ochtend heb en de foto op canvas mee krijg.

Maar..... er is altijd nog een kans. En die word alleen maar groter als er stemmen zijn. Dus als je nog niet had gestemd. En dan ook echt even inloggen en op stem klikken. Dan is dat er toch weer een bij.

Stem dan op Warchild van everweij via http://www.metrophotochallenge.com/nl/gallery/vote

De sint? Ook dat nog!

Hoor wie klopt daar kinderen.

‘Is de bel weer eens stuk?’

Hoor wie klopt daar kinderen.

'Ben niet doof.'

Hoor wie tikt daar zachtjes tegen het raam.

‘Oh ja, net gezeemd. Blijf bezig.’

Het is een vreemdeling zeker.

‘Laat Geert het maar niet horen.’

Die verdwaald is zeker.

‘TomTom zeker leeg.’

Ik zal maar gauw eens vragen naar zijn naam.

‘En doe gelijk zijn twitter en Facebook.’

Sint Nicolaas, Sint Nicolaas, brengt ons vanavond een bezoek.

‘Lekker dan. Haar zit niet goed. Moet me nog douchen. Huis een puinhoop.’

En strooi dan wat lekkers in een of andere hoek.

‘Ja joh. Kan er nog wel bij. Huis was al een zootje. Ik dank je de….’

Koekkoek

Sint op bezoek bij de azijnzeiker

Run 20

Wat ben ik me toch gaan hechten aan dat Nike+. Iedere keer als ik loop wordt dat geregistreerd door een sensor in mijn schoen. Resultaten als loop snelheid en afstand kan ik plaatsen op de site van Nike en zo kan ik zien hoe ik vooruit ga. En leuker is. Ik kan mijn afstanden meten tegen die van andere lopers. Maar ik was zo dom om mijn ipod niet op te laden. Dus ik kon er niet mee lopen vandaag en gelijk had ik er even geen zin in. Vond het zonde. Dus dan maar sprintjes. Wel iets van 5 km bij elkaar maar ja. Geen meting. Aidan ging juist super. Wilde eerst niet opdat hij lopen in het bos niet leuk vindt. Maar ze gingen de baan op dus meneer was blij. Nog blijer toen het begon te regenen. En helemaal happy toen het een flinke stortbui werd. Met natte haren. Rode wangen en doorweekte schoenen liep hij de sterren van de hemel. De hele baan rond. En daarna springen in de plassen met de andere kids. Een echte sportman. Liep het laatste stukje met hem en moedigde hem samen met nog een paar kids aan. Leuk hoor. Grijns op alle gezichten, ondanks de grauwe wolken en regen.

STEM!!!

Wow!!!! Ik sta met de foto van Aidan op de shortlist van de Metro Photo Challenge. Van de ruim 2100 inzendingen in die categorie ben ik er nu een van de 10. Op zich al een overwinning. Maar vanaf nu kun je echt stemmen. Ik zou zeggen, doe mij een plezier. Stem via http://www.metrophotochallenge.com/nl/gallery/vote op Warchild van everweij

Pluk de dag

Een jaar ken ik Simone. Op 9 november vorig jaar keek ik voor het eerst in haar mooie ogen. En nu een jaar later mag ik dat nog steeds doen. Een heel fijn jaar. Vandaar dat ik ons op een weekendje weg trakteerde. Een mooi fijn hotel in het oosten van het land. In Vethuizen om precies te zijn, vlak onder Doetinchem. In een omgebouwde Boerderij zaten we in de nok in een luxe mooie kamer. Genieten van heerlijk eten en een drankje bij de open haard. Even lekker samen weg. Er op uit. Het oudste dorpje van Nederland bezocht. Door de bossen gewandeld in de mist. En afgesloten met pannenkoeken met wild. Eigenlijk was het weekend te kort. Eigenlijk het jaar ook. Dus er minimaal nog een jaar met elkaar aan vast geplakt. Minimaal, maar als het zo is als afgelopen jaar mogen er van mij nog meer bij.

Ziek

Hij voelde al wat warm aan. Zag er moe uit. Maar had een goed humeur. Maar Aidan bleek toch iets onder de lede te hebben. Beetjes hoesten. En gisteren kon ik hem toch maar beter op halen van de BSO. Hij lag daar op de bank onder een deken. Rode wangetjes straalde mij tegemoet. Naar huis en onder de dekens. Kopje thee en slapen. Nog een beetje soep voor het slapen gaan. Vannacht was het raak. Een nachtmerrie en hoge temperatuur. Gek dat die twee altijd samen gaan. "Mag ik bij jou slapen" vroeg meneer. Natuurlijk mag dat. Betekende wel dat ik geen oog dicht heb gedaan. Hij slaapt namelijk nogal onrustig. Zo onrustig dat ik rond vier uur gewekt werd met een voet in mijn gezicht. En dat terwijl hij toch met zijn hoofd op zijn kussen naast mij lag. Ik heb het nog steeds niet door hoe hij dat deed. Vandaag dus maar thuis gebleven. Ik kon vanuit huis werken. Iets minder effectief maar kreeg mijn dingen gedaan. En Aidan, die heeft veel vitamine TV geslikt. Maar het heeft geholpen. Morgen maar weer school proberen. Gaat het niet, dan gaat het niet. Maar dat zien we dan wel weer.

Goed bezig

Wat zijn we toch goed bezig. De zaterdag begon met sporten. Vroeg op en naar het atletiek terrein van Pac. Aidan ging met zijn groep het bos in bij de Kralingse plas. En ik ging de plas rond. Hij ging lekker en ik minder. Kun je hebben. Had zelf iets van 6km gelopen maar verre van optimaal. Zat er niet in. Ah wel. Aankomende week een paar korte runs en dan weer proberen iets van 10k weg te tikken. Het gaat gewoon lekker. Zondag was zwemmen. En ventje gaat goed. Mag hem lekker weggooien in het water. Maakt hem allemaal niet uit. Geen wonder dus dat we lekker moe zijn. Daar zijn weekenden voor. Bezig zijn en leuke dingen doen.