Run 14

Ik ging mijn hond uit laten vanmorgen. Het was 7:00 en mijn overbuurman stapte ook net naar buiten. Hij nam een flinke teug van zijn sigaret. En ik nam een flinke teug van de frisse buitenlucht. Ik had net 5 km gelopen en liep nog in mijn renkleding. Toch grappig om zo iets te zien. De ene gaat lichamelijk berg afwaarts, hij is namelijk ook dikker aan het worden. En de ander gaat de berg op. Die ochtendruns bevallen mij goed. Het is nog lekker fris buiten. Ik hou niet van lopen met warm weer. En je krijgt een hele mooie zonsopgang als schouwspel (zie foto). Geen mens op straat. Geen honden in het park waar je over struikelt. En je energie meter loopt vol. Woensdag weer. Volgens mij Nike+ coach moet ik dan 6 lopen. Zou zo maar kunnen. Of ik de 8 km ga halen die vrijdag op het programma staat ga halen weet ik niet. Maar voorlopig gaat het lekker. Overigens verhuis ik die 8 km naar de zaterdagochtend. Dan ga ik namelijk samen met Aidan naar de Atletiek vereniging. Hij begint daar met sporten en ik probeer de plas maar eens. Als iemand zin heeft mee te lopen. Om 8:45 ben ik bij Pac.

Run 13

Vanmorgen de moed maar verzameld. De stoute schoenen aangetrokken en gaan lopen. ik had gister een feestje van mijn werk. Dus vermoedde eigenlijk al dat lopen niet echt optimaal zou gaan. En dat klopte. Met pijn en moeite wist ik er 3.7 km uit te persen. Ging dus niet echt lekker. Maar wel gedaan en daar gaat het ook om. Maandagochtend maar weer een nieuwe poging. En dan woensdag ochtend en zaterdag ochtend met Aidan. Jazeker. Die gaat het ook eens proberen maar dan bij de Atletiek vereniging in Rotterdam (Pac). Hij daar lekker bezig en ik maar eens gaan proberen of ik het rond de plas ga redden.

Aap noot mies

Aidan begon met zijn tweede dag in groep drie. Was het gisteren nog wat onwennig, was het vandaag als de normaalste zaak. Hij liep direct naar zijn klas. Hing zijn jas op. Liep de klas in. Gaf de meester een hand en ging zitten. Vooraan in de klas. Naast, en hoe kan het ook anders, zijn grote vriendin Suzan. De twee weer samen in groep drie. Klaar voor kennis en nieuwe dingen. Hij vindt het leuk en heeft het naar zijn zin. Da's mooi want hij moet nog een tijdje in die schoolbanken vertoeven. De lat steeds hoger. De boeken alsmaar dikker en de meester stommer en stommer. Maar zover is het gelukkig nog niet. Eerst maar leren lezen en schrijven. De rest komt wel.

Run 12

Vandaag door een grens gegaan. Helemaal mooi. Ik loop normaal rond de 3 km. En ik kwam maar niet verder. Maar vanmorgen ben ik een stapje verder gegaan. Na 3 km te hebben gelopen had ik nog energie en was amper buiten adem. Dus ik ging door. Een km erbij. En toen zat er nog meer in het vat. Dus nog een km. Even een kort stukje wandelen. Laat het 50 meter zijn. Ik was weer hersteld en kon er nog eens een km aan vast plakken. In totaal 6.4 gelopen. Top gewoon. Nu proberen die pas erin te houden. Op mijn werk wat collega's gek gemaakt om volgend jaar de Marathon te doen. De estafette waarbij je met een groepje loopt. Ieder rond de 10 km. Moet nu toch lukken lijkt me. Proberen a.s. donderdag weer zo'n run te doen en zaterdag maar eens een rondje Kralingseplas doen. De foto hierbij is het uitzicht wat ik zie als ik daar fiets. Dus lopend moet ik er nog meer van kunnen genieten. Mooi om naar uit te kijken. En op naar de 10 km.

Logeren

Heb vanavond een van mijn twee maanvissen uit logeren gestuurd. Ik had er twee in mijn aquarium. Echt hele mooie beesten. Kijken ook echt naar je. Maar die beesten zijn heel territoriaal. Dus de ene dreef de andere de tent uit. Erg vervelend als je dan als vis geen kant op kan. Dus gebeten hond leefde onder een plant ergens in een hoekje terwijl de ander als een koning door de bak zwom. Vrienden Danny en Carola boden onderdak. Dus daar zwemt ie nu. En hij zwemt weer. Dus in ieder geval weer meer levenskans en vreugde. Wil zelf nog wel een grotere bak zodat ze meer ruimte krijgen. Maar ja. Alles op zijn tijd. Voor nu is er weer rust in het water.

Vakantie gedachte

Wat is die zomervakantie toch eigenlijk snel gegaan. Aidan had 6 weken vakantie. Hoe kom je de tijd door. Maar nu de laatste paar dagen zijn ingegaan is het snel gegaan. We hebben niet stil gezeten. Van weekje van alles wat en dingen als Dolfinarium. Naar opa en oma. Tot zelfs op vakantie naar Grand Canaria. Ik zelf met Simone naar Rodos. En terwijl ventje vrij was. Mocht ik gewoon werken. Maar eigenlijk ook prima. Volgende week begint het normale leven weer. Je kunt je afvragen wat normaal is. Naar school en werk. Maar in de vrije tijd genoeg leuke dingen te doen. Hardlopen gaat weer lekker en ik ben het tempo aan het opvoeren. Werk is lekker. Beetje druk maar dat hoort erbij. En privé alles nog altijd heel fijn met Simone. Eigenlijk gewoon een goed jaar al. En we zijn nog maar net over de helft. En ik weet dat het na de zomer altijd snel gaat. Dan is er weer veel te doen. Iedereen is uitgerust en actief. Dus na deze vakantietijd weer door. Op naar de kerst. Of ga ik nu te snel.

Chive

Er is een site waar ik bijna iedere dag wel even langskom. Waar iedere dag wel rare, vreemde, bizarre, gekke, mooie, leuke, debiele, gore, stomme, idiote, waanzinnige en niet te bedenken foto's op staan. Je kunt het zo gek niet bedenken of het kan gekker. Leuk om iedere dag mee te beginnen of te eindigen. En gelukkig geen site met echt ellende. Motorrijders over 6km uitgesmeerd of zo. Nee gewoon opmerkelijke foto's en soms filmpjes. Geef het een kans. www.thechive.com

Fiets

Vanmorgen Aidan lekker op de fiets naar de speelzaal gebracht. Ik op mijn fiets en hij op zijn nieuwe. Een beetje onwennig door het verkeer. Het was nog rustig en de enkele automobilist zag dat we een beetje ploeterde en gaven ons netjes de tijd en ruimte. Zo kan het ook. Aidan fietst steeds beter en straks kan ie lekker op de fiets naar school. Natuurlijk samen met mij. Nadat ik hem gedag had gezegd, ging ik op pad. Normaal heb ik een eigen vaste route. Maar daar besloot ik vandaag van af te wijken. Eens een andere beeld op de ogen. Een andere wind door de haren. Eh denkbeeldige haren. Dus een route langs de Kralingseplas. De zon brak een beetje door. Het was er stil op een enkele fietser en hardloper na. Wat was dat even heerlijk. Moet ik vaker doen. Even een andere route die eigenlijk net zo lang is maar veel leuker dan de standaard route. Verandering van sleur doet eten... of zo iets.

Ik ben zes

Vroeg wakker voor cadeautjes. Eerste bezoek van Tif en Ricardo. En dus taart. En vervolgens Oma, opa, mamma met vriend en toe vriendjes en vriendinnetjes. Nog meer cadeautjes en taart. Toen lekker spelen en keten. En naar de bowling. Lekker kegels omgooien. Niemand won en niemand verloor. De patat en pannenkoek smaakt prima samen. Daarna naar huis en nog even spelen. Nog even een bliksembezoek aan Tif die op dezelfde dag jarig is als ik. Laat op bed en heel erg moe. Maar wel een fijne dag. Eindelijk zes en niemand neemt me dat af.

Aidan, 6 jaar

6

Slingers hangen. Cadeautjes onder het bed. Ballonnen lopen langzaam leeg. De eerste verjaardagskaart valt op de mat. De slaap is moeilijk te vatten. Morgen staan er zes kaarsjes te wachten om te doven. Wat gaat het snel. Een dag met snoep en limonade. Vriendjes en vooral vriendinnetjes van school. Met zijn allen Bowlen en patat erna. Zes kaarsjes om te doven. Het lijkt te vliegen, die tijd.

Draag mij maar weg

Je zou verwachten dat ie zich voorstelt als 'Hello. I'm a Mac'. Je zit er de hele tijd op te wachten. De tegenspeler van de hoofdrolspeelster in "Drag me to Hell" is namelijk de acteur uit de Apple Mac commercials. En deze hele leuke horror film van Sam Raimi zit dan ook vol met iMac's en iPhones. Na Spiderman en Darkman heeft Sam weer iets gebrouwen dat heel goed past naast zijn originele "Evil dead". Veel goede schrik effecten. Lekker goor hier en daar. En goed uitgewerkte effecten. De schrik en lachbuien van de zaal deden goed mee. Het verhaal. Flinterdun maar leuk. Leuk meisje doet in de ogen van zigeunerheks iets fout. Krijgt een vloek over haar heen en een demon achter haar reet aan. Drie dagen lang terreur from hell. Om uiteindelijk naar die plek te worden gesleept. En probeer daar dan maar onderuit te komen. Sam Raimi is er in geslaagd een lekkere tong in je wang horror te maken met humor. Een aanrader als je niet wil nadenken en lekker wil lachen en gruwelen.

Run 11

Deze week maar eens begonnen met een run. Vroeg op, kon toch niet meer slapen. En de schoenen aan. Was alweer een tijdje terug en mijn loopritme is niet echt meer up to date. Dus waarom niet de vakantie eindigen en de werktijd beginnen met een rondje park. De zon was net op. Het was koud. En dat vind ik lekker lopen. 3km gedaan. Niet slecht voor iemand die er even niets aan gedaan heeft. Probeer dat nu eindelijk wel eens omhoog te brengen. Moet kunnen. Dus dinsdag en donderdag weer. Of anders woensdagochtend en vrijdagochtend. Straks met de fiets naar mijn werk. Zo dan, zijn we even goed bezig dan.

Foto frustratie

Het was vandaag dat het Urban Photo Collective haar drie jarig bestaan vierde. En dit werd gedaan met een fotoshoot met modellen op het strand van Scheveningen. Een flinke opkomst van leden uit Rotterdam en Amsterdam. Een stuk of tien modellen en mooi weer. De bewolking trok weg namelijk weg en maakte plaats voor zand, zee en klikkende camera's. Op het strand prijkte een Marokkaanse tent die dienst deed als decor en lunchroom. Al met al gezellig en leuk. Alleen kwam het voor mij niet van de grond. De laatste tijd heb ik het gevoel er een beetje met mijn camera achteraan te huppelen. Of struikelen liever gezegd. De camera die ik gebruik is flink verouderd. En ik weet dat niet de camera de foto maakt maar de fotograaf. Maar het is frustrerend om te merken dat als ik de ontspanner aanraak, om me heen al ettelijke foto's gemaakt zijn. Hij is heel traag. En terwijl mijn foto nog aan het opslaan is, zit het model alweer ergens anders. De lens die er bij mij op zit haalt niet wat ik gedachte heb. Dus is het verre van leuk om te schieten. Na enkele pogingen ben ik maar afgehaakt. Nu moet ik zeggen dat de hoeveelheid fotograven mij ook afschrikt. Er is geen uniekheid meer in de foto. Het word massa. En als ik ergens een gruwel van heb dan is het massagedoe. Bij het zien van andere die lekker bezig waren hun opnames te realiseren, besloot ik maar geheel af te haken. Bij thuiskomst, twee foto's die een beetje leuk waren. Nog meer frustratie. Dus voorlopig maar even geen fotografie voor mij. Ik word er namelijk niet meer blij van. Moet maar proberen om wat opzij te gaan zetten voor een mooie cam. Nu staat de Canon 500D op mijn lijstje. Zal wel volgend jaar worden. En tot die tijd beperk ik het wel tot de opa en oma foto's van verjaardagen.