Pijn

Damn. Wat een lekkere en goed gemaakte film. Max Payne is gewoon de moeite waard. Als je het spel in het verleden gespeeld hebt is het dubbel zo leuk omdat er heel veel van terug te herkennen is. De sfeer. De locaties. Zelfs enkele karakters. Mooie shots. Top actie. Goed verhaal. Effecten op de juiste plek. En veel sneeuw. Bovenaan mijn lijstje. En kan niet wachten op deel 2 (blijf toch zitten tijdens de eindtitels).

Machine

En opeens zit je daar dan. In een soort natte droom die opeens niet meer zo nat is. Op het Zakenfestival van Rotterdam, waar Mangrove o.a. de site voor heeft gemaakt, staat een fel oranje Lotus Elise. Nu is dat in het rijtje van mijn favorieten sportwagen ongeveer nummer 4. Ooit gekomen doordat Jeremy Clarkson van Top Gear, in een zwarte versie van dit ding uit handen van een Apache Gunship wist te blijven. Ik denk het meest briljante stukje gefilmde auto vs machine scene. Dus, ik helemaal boter op dat ding. Maar ja. Mijn budget laat die boter helaas niet smeren. Dus greep ik de kans aan op even op het festival in dat ding te zitten. Mmmmm. Sexy in of uitstappen is praktisch onmogelijk. Ik ben te lang voor dit strijkijzer. En tot overmaat van ramp. Was deze versie voorzien van een elektro motor. Wat! Geen geil en rauw klinkende 1.8 16v motor maar een snorfiets. Ok dit ding kan nog steeds tot iets van 300km/u maar dat wil je doen terwijl je oren worden geperforeerd. En wel door motor geluid en niet door dat van een cocktailshaker. Hoe dan ook. Een testrit voor het radioprogramma "Werktdat?" zal er komen. En ik schuif dit ding naar iets lager in mijn lijstje.

Ok als we het dan toch over machine vs machine hebben. Dan mijn meest favoriete racer de Bugatti Veyron vs Euro Fighter Tyhhoon, Fuck!

Oeps... bewogen

Mezelf weer eens een filmpje gegeven. Niet in de bios, daar was het iets te laat voor. Maar gewoon thuis op de buis. Ik had nog "Shutter" liggen. Is al een tijdje uit maar had deze nog niet gezien. Een remake van de Aziatisch tegenhanger met dezelfde naam. Geest fotografie. Spannende momenten. Natuurlijk weer een flink eng uitziende Japanse vrouw. Mmmmm heb ik meer gezien. Iets met Ring of zo. En natuurlijk het verrassend einde. Op zich veel goed verwerkte schrik momenten en enge scènes. Maar allemaal al eens een keer gedaan. Als je Tartan horror leuk vind is denk ik de originele film leuker. Deze. Aardig. Popcorn erbij en niet zeuren. Je gaat wel anders naar je foto's kijken. En een date met een Japanse? No way!

Ooit

Lang en geleden was er nog geen internet.
Toen was een brief van papier onverwacht.
Kon je nog zeggen dat je er niet was.
En werd je pas na een week gemist.

Iets minder een tijdje terug.
Kon je alleen nog bellen op de hoek van de straat.
Had je een mobiel dan was je immers crimineel.
En was je soms lekker onbereikbaar.

Er was eens ooit dat er geen digidingen waren.
Je moest je filmpje laten afdrukken.
Kon je pas weken later kijken.
En kon een verjaardag uren fotobladeren zijn.

Nu doet mijn internet het wel eens niet.
Vandaag is mijn beltegoed op.
En moet ik morgen iedere foto doorsturen.
Sta ik eerder rood dan mijn bank het doorheeft.

Het is heel erg mooi om vandaag te zijn.
Maar er is niets mis met vroeger.

Einde week

Deze week leek als een speer voorbij te gaan. Drie en een halve dag lekker gewerkt. Aidan had herfstvakantie en heeft leuke dingen gedaan op kinderopvang. Treinen gekeken en bootjes. En was ook best wel moe. Vandaag een rustig dagje thuis hangen. Niets doen. De regen maakt de ramen nat en binnen is het lekker warm. Hij heeft vrijwel de hele morgen Spore zitten spelen en ik heb me een beetje lopen vervelen. Idioot eigenlijk. Boek uitgelezen. Beetje opgeruimt en nu even tijd voor een blogje schrijven. Er staat een rustig weekend voor de boeg. Met oude ontmoetingen en verder geen verplichtingen. En Aidan. Die mag lekker uitslapen voor hij volgende week weer naar school mag.

Soms

Soms is de wereld heel groot.
En stap je er stoer doorheen.
Soms is de wereld heel mooi.
En geniet je van alles wat je ziet.
Soms is de wereld heel lief.
En lach je naar alles.

Maar soms is de wereld ook zwaar.
En kun je er bijna niet doorheen.
Soms is de wereld lelijk.
En sluit je ogen voor alles.
Soms is de wereld gemeen.
En kruip je weg in pappa’s armen.

Soms ben je in die wereld alleen.
En is ze kil en koud.
Maar ze is altijd een wereld om je heen.
Waarin iemand van je houdt.

Weekend test

Wat kan zo’n weekend toch soms snel voorbij gaan. De ene week zijn ze niet vooruit te branden en zoals deze week is het om voor je het door hebt. Nu was dit een heel lekker en relax weekend. Niet veel gedaan, huis aan kant. Beetje boodschappen. En er staat een volle week voor de boeg. Zou het soms daar aan liggen. Dat als je een volle week gaat krijgen en je het weekend niet net zo vol zet, je de kans loopt dat ie om is voor je het door hebt. Misschien eens gaan testen. Volgend weekend staat bij mij vol en de week erna is eigenlijk vrijwel gelijk aan deze. We doen de weekend test en na volgende week de bevindingen.

Positief

Laat ik het eens hebben over iets waar iedereen altijd het hart vol van heeft maar wat in de praktijk vaak tegenvalt om te gebruiken. Positivisme. Of gewoon positief zijn. Iets meer dan anderhalf jaar geleden ben ik gescheiden. De details laat ik even voor wat het is maar laten we eenvoudig zeggen dat de vonk er niet meer was. Een lange tijd voor dat scheiden was ik best vaak negatief. Klagen is iets wat heel eenvoudig is. Andere de schuld geven ook. En ergens snel de zwarte kant van inzien is iets wat ons denk ik allemaal heel eenvoudig af gaat. We hebben allemaal wel eens gescholden in het verkeer. Jagen in je auto. GVD roepen op een rekening in je bus. Of gewoon klagen over het weer of je baas. Deed ik heel goed aan mee. Maar die scheiding. In een weekend viel de beslissing. We gingen scheiden. De spanning zat al een tijdje in de lucht. En kort gezegd het was een kut weekend. Ik zag beren op de weg. Wat moest er met mijn zoontje. Hoe dit, hoe dat.

Bedroeft zat ik in een stoel naar een grote foto te kijken van die kleine. En terwijl ik wegzakte in een draaikolk naar beneden, bedacht ik me op dat moment dat ik dat niet wilde. Ik wilde niet negatief. Ik wilde niet zo'n vent worden die klaagt over zijn stuk gelopen huwelijk en zijn ex. Ik zou er alles aan doen om het om te draaien. Om er, ondanks de ogenschijnlijk negatieve beslissing, iets positiefs van te maken. Er kracht uit te halen. Er voor te zorgen dat alles goed werd geregeld. Nu heeft Angelique daar veel aan gedaan, en daar ben ik haar nog altijd dankbaar voor. Dankzij haar hebben we alles goed geregeld. We zaten lachend bij de scheidingsmakelaar. En toen dat achter de rug was ging ik door. Als dit kon, kon de rest ook positief. Met werkelijk alles wat op mijn pad kwam ben ik positief gaan doen. Kwam er een rekening, niet over klagen. Oplossen of betalen. Gedoe in het verkeer, niet druk over maken. Lost toch niets op. Slecht weer. Pfff laat de regen op je gezicht vallen, het is toch maar water. En zo ging dat verder. Ik voerde het door op mijn werk. Kwam er een lastige klus op mijn werk dan zei ik tegen mezelf. “Geen punt, beetpakken, en oplossen”. Een depressieve collega beurde ik weer op. Ik straalde gewoon energie uit. Ik moest er wel bewust aan werken. Me iedere keer weer voorhouden positief te zijn. Niet zeuren, gewoon doen.

En nu. Na al die tijd, is het tweede natuur geworden. Ik ga fluitend naar mijn werk. Snuif ieder dag de ochtend lucht op en bewonder de wolken. Stap in een metro met boos kijkende mensen en kan er alleen maar om lachten. Negatieve collega’s op mijn werk heb ik niets mee. Bij problemen die zich voordoen kijk ik naar de einddoel niet naar wat er voor gedaan moet worden. Komt er echt iets heel vervelends voorbij dan leg ik het even weg, om er op een rustig moment even goed naar te kijken. Stress doe ik niet meer aan mee. Zeuren ook niet. Begrijp me niet verkeerd. Ik kan ook wel eens een minder dagje hebben, als ik moe ben of iets niet lukt. Maar dan maak ik weer snel de schakel. Omzetten naar iets moois. Geef jezelf iedere dag een cadeautje, al is het maar een kop koffie. Zeg tegen alles “kom maar op, er is geen probleem alleen iets wat om aandacht vraagt”. Loop recht. Kijk om je heen. Negeer negatieve mensen, heb je niets aan.

Dus wat wil ik nu met dit betoog zeggen. Eigenlijk heel eenvoudig.

Positieve energie opwekken is best intensief en moet je moeite voor doen, maar je krijgt het 200% terug. Negatieve energie maakt alleen maar negatieve energie en sloopt je. Doe je positiev iedere dag als een soort mantra of levensstijl, dan gaat het leven zo lekker. Probeer het eens als je me niet gelooft. Je kunt er nooit op achteruit gaan.

Armoede

Het is vandaag 15 oktober en de bloggers wereldwijd sluiten zich vandaag aan bij 'Blog Action Day 2008'. Ieder jaar in het teken van iets en dit jaar is dit armoede. Nu wil het toeval dat gisteren de 14e was en het nu al drie maanden is voorbij de datum dat mijn sanering zou zijn afgerond. Even kort. Drie jaar (en drie maanden) geleden ben ik daar samen met Angelique in gestapt. Om de schulden van een eigen bedrijf af te lossen. Nu is dat voorbij. We wachten nog op bevestiging maar dat is een detail. Die drie jaar gingen eigenlijk best snel. Toegegeven niet altijd eenvoudig. En veel gedoe. Maar we hadden het nooit echt arm. Niet zo arm dat we niet konden eten. Of een dak boven ons hoofd hadden. In verhouding met mensen die echt niets hebben viel het eigenlijk wel mee. Ik denk wel dat er echte armoede in ons land is. Dat er mensen zijn die echt niet kunnen rond komen of hun kinderen te eten kunnen geven. Met dat oogpunt ben ik die drie jaar aardig doorgekomen. Ik kan me dan ook best wel opwinden als ik zo'n familie Froger in een programma zie waar ze het zo slecht hebben. Voor een fucking maand. Wat triest. Terwijl er dagelijks mensen zijn die niet het vooruitzicht hebben dat het volgende maand voorbij is. Mensen voor wie iedere dag een overlevingsstrijd is. Iets om bij stil te staan als je zelf bij de kassa staat. Je deur achter je dicht trekt. Of even doorzakt in de kroeg. De meesten van ons hebben het zo slecht nog niet. En ik wil ieder oproepen dat programma van Fam. Froger te boycotten. Niet kijken, en als je een kans krijgt er tegen in gaan.

Damn

Wat was dat met vandaag. Druk. Alles tegelijk. Niets kwam echt van de grond. Ik doodmoe. Het was alsof alle energie die ik het weekend had opeens weg was. Misschien iets te veel op mijn bord. Misschien even met de verkeerde bril begonnen vandaag. Morgen maar weer met de positieve op aan de slag. Maakt het allemaal veel eenvoudiger. Er is geen stress of ellende, dat zit allemaal tussen je oren. Als je ieder probleem of stukje stress positief omarmd gaat het zo eenvoudig. Niet te laat naar bed vandaag. Niet te lang zitten internetten. Gewoon lekker slapen en morgen weer fris en fruitig. Moet kunnen. En weer een mooie dag.

Even voor de duidelijkheid. De keyboard vaardigheid cursus ging lekker al vielen mijn ogen bijna dicht. Het fietsen naar huis ging supersnel en lekker. Alles loopt zo goed als het kan en er staan weer mooie dingen klaar.

Gewoon

Een lichte streling van de gedachte.
Zonder iets te willen.
Gewoon een streek van wat je verwachte.
Een zachte kus over je gevoel.
Zonder wens maar ook niet koel.
Want al begint het met die gedachte.
Het is het einde waar ik op doel.

Vrijdag

De dag kabbelde rustig door. Werk kwam en ging. Het einde van de dag kwam sneller dan verwacht en luide zich in met een redelijk glas wijn aan de bar van mijn werk. We hebben de luxe en het plezier van een gezellige vrijdagmiddag borrel. Die borrel strekte zich vervolgens uit naar een terras in het centrum van Rotterdam. Het bier vloeide tussen de gesprekken over kinderen, de dood, ipod, werk en alles wat er mee te maken heeft. Een mooi begin van een weekend waarin ik in ieder geval mezelf beloofd heb uit te slapen. Te fotograferen. En vooral te relaxen. Dus die borrel was een mooi begin van een nieuw week. Goed hoor.

Blog Action Day 2008

Op 15 oktober a.s. is het "Blog Action Day 2008" en dit keer in het teken van armoede. Natuurlijk leuk om mee te doen als trouwe blogger en ook goed om de aandacht er op te vestigen. Dus lees de komende week mee met mijn ideeën hierover en kijk ook even op de site van dit initiatief.

Dag

Het was zo'n dag die begon met een dik wolkendek.
Een dag zonder zon maar met de belofte ervan.
Het was weer zo'n dag waarbij werk lekker ging en net zo snel als de klok.
Ook een dag waarbij je in de zon bij een school zit en op de helft van de dag tussen gillende kinderen die van jou er uit vist.
Eigenlijk was het zo'n dag dat je er op uit moet. Weg moet. Naar buiten moet.
Maar uiteindelijk een dag van lekker gamen achter de computer.
Een dag van een beetje hangen.
Een dag waarbij je dan toch nog even in de najaar zon buiten komt.
Met een hond die nog even lekker pappa en zoon mag uitlaten met een lekker wandeling.
Een dag die eindigt in een redelijk geslaagde maaltijd op tafel en een verhaaltje voor het slapen gaan.
Dan is zo'n dag eigenlijk helemaal af en kun je zeggen.
Het was een mooie dag.

Fotografie: Aidan

Spiegeltje spiegeltje

Wat als er geen reflektie is maar een andere wereld achter je spiegel. Mmmm.... maakt het scheren opeens wel heel anders. Net de film "Mirrors" gezien met Kiefer Sutherland. Best wel goed opgezet. Spannende effecten. Goed horror element hier en daar. En tot het einde aan de buis genageld. Nu moet ik wel bekennen dat het een beetje voorspelbaar is met amerikaanse films. Het begin en het midden is goed. De opbouw naar het einde ook. Maar dan gaat het naar het einde een beetje mis. Alsof ze het willen afraffelen en net niet door durven te gaan. Alsof ze bang zijn dat de kijker afhaakt omdat het einde misschien wat moeilijk is. Of omdat het einde de rest van de film niet kan evenaren. Hoe dan ook. Deze is wel de moeite waard. Makkelijk. Lekker te verteren. En ik moet toegeven dat ik vannavond even niet in de spiegels keek.

Metro 13

Ik stapte vanmorgen naar buiten. De zon scheen tussen de regendruppels door. Geen van beide weertype leken zich op hun plek te voelen. De regen deed niet erg haar best om de aankomende mooie dag te verjagen. En de zon leek het gevoel uit te stalen het te moeten af leggen tegen een natte dag. Donkere wolken pakte zich dreigend samen om vervolgens in een oranje waas over te drijven. Voor me, richting metro station een donkere en dreigende wolk. Bijna leek het of er een tornado uit zou komen. En achter me de zon en.. een prachtige, vrijwel perfecte regenboog. Beide poten ferm op de grond en alle zichtbare kleuren in harmonie met de grauwe lucht er achter. Ik bleef even stilstaan. Maakt er een foto van die dit schouwspel geen eer aan doet. En snoof de natte ochtendlucht op. Wat kon deze dag nu nog verpesten. Eigenlijk maar een ding. De Metro! Op het station aangekomen was al het mooie weer weg en begon de dag. Een volgepakt nat rijtuig kwam voor mij tot stilstand. Er in, een meute natte en verregende forensen. Ondanks de vers opgespoten deo's en andere hulpmiddelen, gezamenlijk ruikend naar een natte hond. Het leek of geen van hen het schouwspel van die ochtend had mogen aanschouwen. Alsof ze in een andere wereld leefde. Een wereld van snel naar werk, en best doen op school. En ik stond daar tussen. De natte hond kringelde rond mijn neusgaten. Mensen stonden te dichtbij. Blikken ketste af op die van mij en de beslagen ramen. En nergens in de wagon een regenboog te bekennen. Voor we de tunnel in reden, keek ik nog even door een onbeslagen stukje glas naar de horizon. En zag nog een klein stukje van die perfecte boog. Een klein momentje van een potje met goud aan haar voet. Ik denk dat ik de enige was die dat stukje kon zien. En ik heb het stiekum in mijn jas meegenomen naar mijn werk. Om er de verdere dag zo nu en dan naar te kunnen kijken.

Oktober

Opeens was het daar met al zijn macht.
Regen en wind met volle kracht.
De zon is weg achter al het water,
van de warmte rest nog slechts de kater.
Kragen omhoog en de pas erin.
Je moet naar buiten maar met niet veel zin.
Het najaar heeft met al haar pracht,
de zomer even goed verkracht.