Laatste zomer

De bomen weten het nog niet. Plant en dier doet nog maar een keertje zijn best in knop en ei. Blaadjes vallen maar groeien gelijk weer aan. En zelfs onze huid lijkt wel een knipperlicht. Van bruin naar wit, en soms even rood en dan toch weer bruin. Jas aan of jas uit. Stranden willen maar niet leeg lopen. Eigenaren van horeca slepen af en aan met het terras. Gaan we naar binnen of naar buiten. Is het koud vandaag of warm. We zijn het even allemaal kwijt. Terwijl iedereen in ons landje zich langzaam schrap zet voor de herfst en winter, heeft ons landje er zelf nog geen zin in. Eind september en het lijkt wel zomer. En wat vervelend nou, die wispelturigheid. Een tijd van niet kunnen beslissen. Geen idee wat je vandaag nog gaat meemaken. Wat word het morgen. Puffen of het werk en een terrasje missen. Of met de kraag op door weer en wind op je vrije dag. Er valt geen pijl op te trekken. En wat maakt het uit. Pak iedere warme zonnestraal die door de aanrollende herfstwolken ons nog weet te bereiken. Woel met je tenen door het afkoelende zand op het strand. Ga toch nog even de september zee in. En dan dat laatste drankje in de zon, die smaak zal nog lang blijven hangen de winter door.