Bedankt voor de vis

Het was er vandaag mooi weer voor. Op de laatste dag van juli togen we naar het Dolfinarium in Harderwijk.

Aidan was er nog nooit geweest. Ik volgens mij ook niet. Simone en de kids wel. Het was lekker druk maar ook niet overdreven. Even in de rij voor de eerste show.

Op spetters van mooi muziek en water, doken de dolfijnen tot flinke hoogte. En haalde mooi kunsten uit. Aidan zat het allemaal te bekijken.

Zag ook alles wat niet direct zichtbaar is. Hoe de techniek werkte. Wat er achter de façade gebeurde, zal hij wel van mij hebben. Maar de Magie bleef overeind en het was een mooie show.

Toen naar de zeeleeuwen. De walrussen. Prachtbeesten. En zelfs de baby dolfijnen mogen bekijken. Tussendoor heeft meneer nog even wat haaien en roggen kunnen aaien. Een mooie warme spetterende dag. Moe en voldaan naar huis. Vol verhalen over buitelende dolfijnen die fijn dollen.

Op een dag leest hij mijn favoriete boek. En dan zal hij weten wat ze bedoelde met die achterwaartse salto door een hoepel tijdens het fluiten van het volkslied. Maar dat is voor een volgend universum. Oh ja. Ze hadden er nu 21 dolfijnen ;-)

Fiets

Aidan alvast maar een kado gedaan voor zijn verjaardag. had nog wel twee weken kunnen wachten maar nu kan ie nog even lekker oefenen. Op zijn nieuwe fiets. Een mooi geel/blauwe van Marktplaats. Hij groeit er toch weer snel overheen. Maar voor nu doet ie het lekker. Eerst moeilijk en lukt niet en zo, maar uiteindelijk zijn we naar zijn school gefietst. Door het park weer terug. Thuis onze beide fietsen nog even goed schoongespoten en gesmeerd. Die van mij was goed vies. Lang leve remmen reiniger voor auto's. Dus we zijn er helemaal klaar voor. En de tandemfiets gaat weer op Marktplaats. Zo houden we de economie een beetje in stand.

Vakantie en zo

Het was eigenlijk niet meer volgens verwachting. Vakantie. Ik had al mijn vakantiegeld noodgedwongen in een auto gestoken. En we hadden het maar geaccepteerd dat we thuis zouden blijven. Maar Simone kreeg kriebels en wilde toch even weg. Dus zocht ze spontaan een leuke bestemming en sleepte me mee naar Rodos. Even een weekje zon, zee en strand. Smeren en aanbranden. Lekker eten. Zonsondergangen. Oude stadjes en burchten. Niets doen en lezen. Lekker hoor. We zijn allebei lekker uitgerust en hebben nu nog een weekje met niks doen, pretparken en uitslapen. Ik zal geen hele verhalen gaan neerpennen hier. Die kun je vinden op Vakantiegangers.nl

Next generation

Om de week heb ik pappa dag. Ik heb dan de woensdagmiddag vrij om Aidan van school te halen. Dat krijg je als je gescheiden bent en een kind hebt. Op zich heb ik het denk ik wel goed geregeld. Om de week, een hele week Aidan. Van vrijdag tot vrijdag. Maar betekent dus wel dat ik de woensdagmiddag thuis moet zijn. Nu is daar binnen Mangrove waar ik werk, draagvlak voor. Veel mensen daar hebben kinderen en ik compenseer mijn tijd netjes. Maar deze week besloot ik het anders te doen.

Aidan heeft vakantie dus ik moest ook iets voor de ochtend bedenken. Vrij nemen, thuis werken. Of hem een dagje meenemen naar Mangrove. Laat hem maar lekker kleine jobs doen. Post halen. Tafel dekken voor de lunch. En een mooie tekening maken van Mangrove. En gelijk kwam er een gedachte bij me op. Hij is nu bijna zes. En ik ben van de generatie die het eerste Internet in Nederland zag komen. Ik had een eerste internetverbinding bij Knoware en kon lokaal inbellen bij Xs4all in Zoetermeer. Verbinding maken met Trupet Winsock en begrippen als Gopher en BBS zeggen mij meer dan de huidige generatie die aan het internetten is. Maar ik vraag me af wat zijn generatie gaat meemaken. Internet is nu al een geaccepteerd communicatie middel en niet weg te denken uit onze samenleving. Het feit dat ik overal verbinding heb met mijn Iphone vind ik nog een wonder vergeleken met jaren geleden. Maar voor hem zal dat straks niet meer dan normaal zijn. Hij werkt straks met holo-projectie systemen. Gedachte gestuurde interfaces. En ga zo maar door. Dingen die wij nu nog niet kunnen bedenken maar waar al wel aan gewerkt word. Hij zal straks onze sites en methodes achterhaald vinden. “Wat! Moesten jullie nog op een keyboard, met de hand, een adres intikken om informatie te krijgen. Wat achterhaald zeg.”

Nu zit hij lekker naast me te gamen en loopt klusjes te doen. En hij vind het allemaal helemaal top. Straks zal hij kunnen zeggen dat hij als zesjarige nog bij Mangrove heeft gewerkt. Dat bedrijf dat aan de bakermat stond van web 4.0 en de mind controlled user interface (MCUI). En dat hij nog heeft mogen ervaren dat er een paar jaar later het begin werd gemaakt met Mood driven user interfaces (Mood UI of Moodi). Ach ik fantaseer maar wat. Maar lees over twintig jaar of zo dit stukje maar weer eens en zeg me hoever ik er naast zit. twintig jaar geleden had men niet eens gedacht aan draadloos internet en als je een GSM had was je of crimineel of drugdealer. En de fax was een echte top uitvinding waar je niet buiten kon. Dus wat zal men dan vinden over onze vooruitstrevende ontwikkelingen nu. We zitten op de edge of technologie, maar over een paar jaar terug kijkend misschien wel op zwaar achterhaalde techniek. Iedere generatie heeft de toekomst, gezien vanuit de vorige. En ik kan niet wachten om te zien waar de zijne ons gaat brengen.

(oorspronkelijk geplaatst op blog van Mangrove)

Scate

Het is weer scatenight bij ons in het park. Een kans voor Aidan om te springen en te klauteren op luchtkussens. En dat deed hij dan ook maar al te graag. Terwijl Simone en ik keken naar de 8 tot 10 duizend man die op wieltjes binnen rolde, rolde hij van kussen naar kussen. Zo fanatiek dat hij uit zijn broek scheurde. Maar wat maakt het uit. Moe en voldaan gingen we naar huis. Het trappetje van de tampoline brak nog even zijn val. Tranen waren snel weer droog.

Run 10

Toch maar weer de draad opgepakt. Na even niets gedaan te hebben weer begonnen met lopen. Valt tegen als je heel even stopt, is het bijna weer van voren af aan beginnen. 2 km tik ik wel weg maar daarna word het toch wel zwaar. En dat terwijl ik een tijdje geleden tegen de 5 aan zat. Nu helpt het warme weer ook niet echt mee. Ik loop liever in vrieskou dan met warm weer. Eigenlijk vreemd, want je zou verwachten dat lekker lopen met een zonnetje het toch wel is. Maar ik hou nu eenmaal van zware weersomstandigheden dus waarom niet lopen me sneeuw en kou. Regen vind ik lekker. Geeft je een beetje het gevoel dat je aan het bikkelen bent. Aan het einde wacht toch een warme douche. Dus we gaan lekker door. Wie weet waar ik aan het einde van het jaar zit.

Schrijf, kriebel, gum, schrijf

Ik ben nu al een tijdje op weg in een cursus schrijven. Hoofdstuk vier staat klaar om geabsorbeerd te worden. Nu kun je zeggen 'schrijfcursus? Jij?'. Waarom niet. Aan een kant voor mij een test om te zien of alleen thuis studeren iets voor mij is. Ik ben daar niet echt goed in. En deel mijn kennis liever met andere mensen. En aan de andere kant kan mijn schrijven wel een boost gebruiken. Ik schrijf volgens mij best wel leuk korte stukjes. Maar zodra het wat langer word, begin ik moeite te krijgen. Ook het schrijven van dialogen vind ik lastig. En dat terwijl ik zoveel verhalen in mijn kop heb zitten. Van fictie tot realiteit. Nu zijn er ook mensen in mijn omgeving die niet geloven dat je schrijven kunt leren uit een cursus. Eens. Het moet in je zitten. En nog meer geloven ze dat je boeken per dozijn moet verslinden. Nu ben ik het daar niet mee eens. Ik hou er niet van andere na te apen of over te nemen. Natuurlijk kun je veel leren van andere maar om nu ladingen te gaan lezen om er zelf beter van te worden, is niet mijn ding. Ik zoek techniek. Toegegeven dat mijn Nederlands ook nog wel een wat bijslijpen kan gebruiken maar, ik wil vooral wat meer kennis over hoe je iets kunt neerzetten.

Ze fietste voorbij. En in het voorbij gaan viel me op dat haar achterste dezelfde volle omvang had als haar zadeltassen. Het was me onduidelijk welke van de twee de banden van de fiets deden doorzakken en de fiets klagelijk deed kraken bij iedere hobbel.

Als dat even door je kop flitst als zoiets voorbij komt. Dan is de drang er iets mee te doen erg groot. Dus gun ik me voor nu even een cursus en de vrijheid van het schrijven op dit weblog. En wie weer rolt er over een paar jaar een bestseller uit mijn handen. Of blijft het bij kleine hersenschimmen en spinsels.

Lentebui

Het hing al een tijdje in de lucht.

Donkere wolken pakken zich samen.

Zwarte vogels slaan kraaiend op de vlucht.

Lichtflitsen, de donder trilt in de ramen.

De eerste druppels, de grond schrikt.

De zomer is bijna daar.

Met haar warmte die verstikt.

De laatste lentebui wast alles voor haar klaar.

Verander

En dan zit je daar dan toch. In de bios in een late voorstelling klaar voor Transformers 2. Ben benieuwd. De eerste was een aardige aanslag op mijn netvlies. Er gebeurde erg veel op het scherm dat je het gewoon niet meer zag. Nu wat meer afstand van het doek. Achteraan.