Gebroken

Sigaarrook maakt laagjes in de ruimte. Geen tocht die het verjaagd. Whisky balanceert tussen muur en bank, stil op een leuning. De kamer is donker, geen enkele lamp is gewekt. Op de tv een film. Gewoon omdat deze beschikbaar was. Een film met een onduidelijk verhaal. Spannend en emotie. Wel een sfeer maar helaas geen lijn in het verhaal. En toch kringelt er naast de sigaarrook een gedachte. Een gevoel. Een drang om te creëren. Beelden vormen zich. Mijn eeuwige boek vol met hersenspinsels en creaties wil weer gevuld worden. gedichten moeten weer geschreven worden. Geen camera bij de hand maar foto's borrelen naar boven. Ik wil weer. Ik moet weer. De film was "The broken". Mooi in sfeer. In licht. In geluid. En mooi in actrice. Lena Headey mag mijn dromen altijd wel bezoeken. De spanning is altijd meetbaar bij haar. Maar de film zelf. Geen idee. Een emotie in 24 beelden per seconde. Een verhaal dat waarschijnlijk daar is maar niet door mij gezien, maar wel iets met mij deed. Een vonk die inspiratie aanwakkert. Mooi hoe zo iets kan ontstaan. Of was het die verdomd lekkere whisky en geurige sigaar.

"The Broken" is overigens een film uit een serie van acht die ieder jaar uitkomen met als thema. "8 films to die for" van Horrorfest. En ja, de andere staan ook te wachten.