buis

Het was een dagje van vroeg op. Niet onbijten want het was een spannend dagje. Een dagje van minder leuk. Een beetje pijn. En hopen dat het snel voorbij zou zijn. Aidan kreeg buisjes. Voor de tweede keer. Een kleine ingreep maar zeker niet zonder ingrijpen. Een vervelende prik in zijn handen. En natuurlijk geen ader te vinden in die knuisten van hem. Gelukkig een goede doctor die niet onnodig voor pijn lijden was. Na een kapje met slaapgas het infuus. En de rest ging vanzelf. Aidan liet geen traan. En hield zich, ondanks de enge kriebels in de maag, heel groot en stoer. Mijn held. Die als het goed is weer een beetje beter kan luisteren.