Ook al zag je ze niet, ze waren er wel. En ze gierde door de aderen van twee ventjes. De zenuwen waren de hele week al voelbaar. De man met de rode mijter was al een paar keer komen buurten. Op school, op werk op opvang. En dan was het avondje gekomen. En vol verwachting klopte het hart. Maar geen kado's, slechts een brief. Een brief die van hot naar haar stuurde. Van balkon, naar bed. Van wc naar de brievenbus. En opeens was daar een berg met kado's. Een berg die snel slinkt tot twee. Een met speelgoed en een voor het oud papier. De verdere avond was het spelen. Racen en snoepen. Tussen de benen van iedereen, radiografische auto's en playmobile ventjes onder de voet gelopen. De oude man is weer terug naar spanje. En in zijn kielzog de glimlach van kinderen en het wegebben van liedjes en gedichten.
vrijdag 5 december 2008
blog comments powered by Disqus
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)