Het kan vreemd lopen. Opeens ga je weer op zoek naar een nieuwe uitdaging. Mijn tijd bij Suntzu zit er op. Met pijn in mijn hart ga ik weg en op zoek naar iets nieuws. Nog geen idee wat. De toekomst ligt weer open en alles weer voor het oprapen. Blijf ik in de ICT of ga ik iets geheel anders doen. Geen idee. Het was een leuke twee en half jaar waarin ik veel geleerd heb en gedaan heb en met fijne collega’s heb mogen samenwerken. Maar niet getreurd, er is altijd wel ergens een betere baan. Zeggen ze. We zullen zien. Mocht je iets weten dan mag je dat natuurlijk altijd mijn kant op gooien. Voor nu even afronden. Bij komen van alle stress van de afgelopen weken. Daar heb ik nog steeds veel last van. Even chillen. Nadenken en dan weer door.
De afgelopen drie, vier jaar zoveel over me heen gekregen. Deels met Angelique samen. Dat dit slechts een klein obstakel is. Aidan heel erg ziek en bijna dood. Problemen met mijn eigen bedrijf waar ik nog de scherven van me af aan het schudden ben. Scheiding met Angelique. En nu weer een nieuw baan vinden. Als je al die punten zo achter elkaar zet dan valt deze laatste eigenlijk wel mee. Ik heb al eerder geschreven dat ik heel veel energie kreeg uit positief zijn en uitstralen en dat ga ik ook hier weer in toepassen. Ik kan depri op de bank gaan hangen en het niet zien zitten. De beren op de weg proberen te ontwijken. Of juist er weer een positieve ervaring van maken. Mij krijgen ze er gewoon niet meer onder. Er zijn veel belangrijkere dingen in het leven, dat toch maar even duurt. En de meeste dingen heb ik nu. Een mooie lieve zoon. Een mooie lieve vriendin. Een dak boven mijn hoofd. Eten, drinken en iedere dag nieuwe ervaringen. Dus kom maar op met de volgende stap. En als die stap pas in januari komt, dan zei het zo.
