Haat liefde

Het is koud en guur.
Grijze wolken hebben zich samengebundeld tot een grauwe deken over de wereld.
Een dek zo dik dat de regen er nauwelijks door komt.
Maar de druppels blijven ons niet bespaard.
Als een koude douche spoelen ze over ons heen.
Vers gevallen bladeren veranderen in natte zinloze massa.
Schouder gaan gebogen. Kragen op en blikken op oneindig.
De herfst laat zich van haar donkere kant zien.
Even geen zonnetje die kleuren laat spreken.
Geen stralen die een bolderkar doen ratelen.
Of die een wandeling ondanks de november kou, verwarmd.
De extra deken is al uit de kast gehaald en de verwarming een standje hoger.
Ieder jaar weer hetzelfde ritme. Ieder jaar weer dezelfde kou.
En ieder jaar kan ik er weer van genieten.
Ook al zie je niet aan mijn blik, dat ik er van hou.