Wolken

De wolken zijn veel mooier dan de straatstenen onder je.
Dus kijk wat vaker omhoog.
Maar ook niet te lang want dan struikel je.
En zie je die lelijke straatstenen opeens heel dichtbij.
Opstaan is dan het volgende wat je doet.
Maar je hebt je dan al wel bezeerd.

De wolken zijn veel mooier dan de straatstenen onder je.
Maar omhoog kijken komt met een prijs.
Loop ook niet te veel met je hoofd in die wolken.
Want als je niets ziet dan struikel je.
Opstaan is dan weer het volgende wat je doet.
Bedenk wel, van opstaan word je moe.

Op rapport

Onze kleine held kreeg vandaag zijn eerste rapport. Dus wij naar school. En wat blijkt. Allemaal voldoendes of ruim voldoendes. Hij doet het dus heel erg goed op school. is altijd vrolijk. Doet goed mee en is best wel slim. Komt dus wel goed met deze kleine vent. En oma's, opa's, ooms, tantes en wie maar wil. Een eerste rapport krijgt natuurlijk een beloning.

Vormgeving

Ben een beetje bezig met de vormgeving van deze weglog. Dus deze dagen zul je zo nu en dan een andere style zien. Net zo lang tot ik er uit ben want het is niet makelijk. Dus even geduld tot alles weer tot rust komt.

Musicaal verhaal

Het was een culturele middag. We gingen namelijk naar een concert van het Rotterdams Philharmonisch orkest. Klassieke muziek in samenspel met een spannend verhaal en tekeningen. Voorgelezen door Diewertje Blok. Aidan zat aandachtig alles in zich op te nemen. Fluisterde netjes toen de spoken door de zaal vlogen en nam de muziek in zich op.


Geen idee of dit gevolgen gaat hebben bij hem maar voor vandaag vermaakte hij zich. Om ons heen konden de meeste kinderen van zijn leeftijd niet stilzitten of hun mond houden maar meneer was de ideale concert bezoeker. Moe en voldaan weer afgeleverd bij mama met weer een ervaring rijker.

Assassins creed

Vandaag binnengekregen. Een langverwacht spel voor op de Xbox360. Assassins creed. Een avonturen spel waarin je een huurmoordenaar speelt in 1191 na christus tijdens de derde kruistochten. Alles is zeer realistisch en ziet er oogverblindend uit. Heb het voor ongeveer een uur gespeeld en ben nu al helemaal om. Deze wil ik uitspelen. Het verhaal is intrigerend en er zit een leuke twist in die ik niet zal verklappen voor hen die het nog willen spelen. Maar de moeite waard. Nu ik even zonder werk zit een aangename stress verlichter (mocht ik überhaupt nog stress hebben).

Balonia

Woensdagmiddag. Vrolijk uit school. Even een boodschapje doen en dan naar een lekkere middag spelen. In Balonia. Een overdekte speeltuin waar je heerlijk kan rennen, klimmen en klauteren. Papa lekker met een boek en ik me in het zweet werken. Eerst wilde ik niet maar toen ik eenmaal over de drempelvrees heen was werd het helemaal top. Heb het aardig volgehouden. Het was erg druk en veel lawaai en hysterische kinderen. Je weet wel rennende jongens en dansende meisjes. Maar verder was het leuk. Wel veel dorst. Nu ben ik moe. Ga ik slapen.

Sint 1

Vol verwachting klopte weer ons hart. Want zie ginds komt de Stoomboot Speedo. Zijn knechten staan weer te wachten.Wie zoet is krijgt lekkers wie stout is de roe geen xbox.Oh lieve Sint Nicolaas kom ook een bij mij ons.En strooi dan wat lekkers in een of andere hoek (opletten met Robbie)

Hoe dan ook hij is er weer. En Aidan zijn schoen is weer gezet. Liedje gezongen en een appel en suikerklontjes voor het paard. Lief gaan slapen en morgen zien of de goed heiligman is geweest. Hij heeft immers een sleutel die op alle huizen past. (probleem CV opgelost) Nog een paar nachtjes slapen dan is het zover. Nog maar even snel een wens lijstje maken. En tot die tijd netjes groenten eten en op tijd naar bed.

De Bloeiende Maagden - Lege maag

“Wát je ook ervaart, je erváárt tenminste iets” (Haagsche Courant)

Lege maag houdt het midden tussen een wetenschappelijk betoog en een goede pornofilm. Slopend voor de geest, gevaarlijk voor het lichaam. Een nauwkeurige ontkleding van de mens. “Eindelijk weer eens theater dat iets met je doet. (…) Zijn de dames alleen maar naakt om te shockeren? Nee, want vaak is er ook ruimte om te lachen. Het is één grote zoektocht naar liefde.” (Trouw)

Heb er nog niet echt een mening over gevormd. Een beetje een vreemde opvoering die volgens mij over het verliezen en verkrijgen van onschuld gaat. Enkele mensen liepen weg. En ze kregen een staande ovatie. Dus iets moet er goed aan zijn. Weet wel dat ik enorm gelachen heb en een leuke avond had.

Haat liefde

Het is koud en guur.
Grijze wolken hebben zich samengebundeld tot een grauwe deken over de wereld.
Een dek zo dik dat de regen er nauwelijks door komt.
Maar de druppels blijven ons niet bespaard.
Als een koude douche spoelen ze over ons heen.
Vers gevallen bladeren veranderen in natte zinloze massa.
Schouder gaan gebogen. Kragen op en blikken op oneindig.
De herfst laat zich van haar donkere kant zien.
Even geen zonnetje die kleuren laat spreken.
Geen stralen die een bolderkar doen ratelen.
Of die een wandeling ondanks de november kou, verwarmd.
De extra deken is al uit de kast gehaald en de verwarming een standje hoger.
Ieder jaar weer hetzelfde ritme. Ieder jaar weer dezelfde kou.
En ieder jaar kan ik er weer van genieten.
Ook al zie je niet aan mijn blik, dat ik er van hou.

Next 2

Vandaag was dan mijn laatste werkdag. Niet veel gedaan. Wat laatste uitdagingen weggewerkt. Hier en daar nog wat tips gegeven. En eigenlijk een beetje met mijn ziel onder mijn arm rond gelopen. Alles is niet echt meer mijn probleem of verantwoording. Iets waar ik wel even aan moet wennen om los te laten. Tweeënhalf jaar ergens alles in stoppen is niet iets wat je even van je af schud. Er is nog de intentie om een afscheidsfeestje te organiseren maar daar staat op dit moment mijn hoofd niet echt naar. Eerst even zelf op reset dan de rest. Ben eigenlijk zonder iemand gedag te zeggen het pand uit gelopen. Had even geen zin in emoties. Sorry jongen. Het zou geen gezellige avond zijn geworden. Maar wat in het vat zit…. Hoe dan ook. Afronden dus. Eerst maar even op nul punt terecht gaan komen. Even Suntzu uit het systeem. En dan verder. Nog geen idee wat. De toekomst is weer onzeker maar ook weer open en spannend. En iedere nieuwe weg begint met een eerste stap…alleen eerst even mijn veters strikken.

Next

Het kan vreemd lopen. Opeens ga je weer op zoek naar een nieuwe uitdaging. Mijn tijd bij Suntzu zit er op. Met pijn in mijn hart ga ik weg en op zoek naar iets nieuws. Nog geen idee wat. De toekomst ligt weer open en alles weer voor het oprapen. Blijf ik in de ICT of ga ik iets geheel anders doen. Geen idee. Het was een leuke twee en half jaar waarin ik veel geleerd heb en gedaan heb en met fijne collega’s heb mogen samenwerken. Maar niet getreurd, er is altijd wel ergens een betere baan. Zeggen ze. We zullen zien. Mocht je iets weten dan mag je dat natuurlijk altijd mijn kant op gooien. Voor nu even afronden. Bij komen van alle stress van de afgelopen weken. Daar heb ik nog steeds veel last van. Even chillen. Nadenken en dan weer door.

De afgelopen drie, vier jaar zoveel over me heen gekregen. Deels met Angelique samen. Dat dit slechts een klein obstakel is. Aidan heel erg ziek en bijna dood. Problemen met mijn eigen bedrijf waar ik nog de scherven van me af aan het schudden ben. Scheiding met Angelique. En nu weer een nieuw baan vinden. Als je al die punten zo achter elkaar zet dan valt deze laatste eigenlijk wel mee. Ik heb al eerder geschreven dat ik heel veel energie kreeg uit positief zijn en uitstralen en dat ga ik ook hier weer in toepassen. Ik kan depri op de bank gaan hangen en het niet zien zitten. De beren op de weg proberen te ontwijken. Of juist er weer een positieve ervaring van maken. Mij krijgen ze er gewoon niet meer onder. Er zijn veel belangrijkere dingen in het leven, dat toch maar even duurt. En de meeste dingen heb ik nu. Een mooie lieve zoon. Een mooie lieve vriendin. Een dak boven mijn hoofd. Eten, drinken en iedere dag nieuwe ervaringen. Dus kom maar op met de volgende stap. En als die stap pas in januari komt, dan zei het zo.

Enjoy the silence

There is a thin line between this day and the next. Where one comes to an end and the other is being born. It is not midnight, as it can be on every moment that you feel. Being in between is known to me as the silence. Where all comes to a halt and slowly starts grinding again. The first is dying without loss, the other is birth without conception. And both are inseparable.

Aidan ziek

De thermometer heeft weer wat te doen.
achtendertig vier heeft hij gemeten.
Warm en koud volgen elkaar op.
Net als bij het seizoen.
Moet niet denken aan eten.
Mijn handen klam en mijn neus vol.
De griep heeft me te pakken.
En houd me stevig vast.
Iedereen mag voor me zorgen.
Maar ben toch niet echt tot last.
Nog even drinken, pillen en slapen.
Dan kan de thermometer weer snel in de kast.

Knokken

Het is duidelijk dat je met hem geen ruzie moet krijgen.

Opbranden

Wat doe je om de continue hoofdpijn, slapeloosheid, kramp, oververmoeidheid en onrust uit de weg te gaan. Je probeert een beetje te ontspannen. Dus twee dagen met niet veel er in. Beetje boodschappen. Beetje opruimen. Video kijken.

Games doen. Stukje wandelen. Lezen en tussendoor een beetje slapen. Ventje is blij met deze rust. Al draait vervolgens wel de hele dag om hem. ‘Pappa, wil je met Lego spelen?”. “Pappa, wil je me helpen met gamen?”, “Pappa wil je met me tv kijken?”.

En nu aan het einde van de dag ligt hij ziek in bed. Flinke verhoging. Zweten en hoesten. Ben benieuwd wat de rest van deze week gaat brengen. Als deze hetzelfde is als de afgelopen week, kunnen ze me echt opvegen.


Positief blijven, ik weet het. Loop het afgelopen jaar met opgeheven hoofd en ben zo opgewekt dat het soms lijkt alsof ik een sekte heb ingeslikt. Maar zelfs die houding werp weinig vruchten af op dit moment. Tanden op elkaar en door. Tot we er bij neer vallen lijkt het.
Oh ja. Het is herfst. Het wild seizoen. En het gaat er inderdaad te vaak erg wild aan toe.