Pandemonium

Pandemonium en de stilte. Zo zou je het kunnen noemen. Op mijn werk is het absolute drukte. Lekker hoor alleen soms zie je even het einde van het bos niet meer. Zal wel weer tot rust komen. Alleen is het wel vermoeiend. En dan kom je thuis waar het absolute rust is. Aidan is weer naar Angelique, mis hem nu al weer. Robbie zegt ook niet veel. Dus is het films en series inhalen. Beetje boodschappen en huishouden en verder eigenlijk niets. Dus van het ene uiterste in het andere. Aangezien ik heel me leven al degene ben die altijd het initiatief moet nemen om iets af te spreken moet ik maar weer eens door mijn adressenboek. Eens kijken wie zin heeft in film, eten of wat dan ook. Ervaring leert dat de week voorbij is voor je het door hebt. Tegen de tijd dat ik de telefoon op wil pakken, staat Aidan weer voor deur. En nog even voor Lilian dat ook doet. En we vrolijk actief de winter in stappen. Misschien moet ik er nog maar even van genieten. Even niets doen en lekker doorgaan met films en series kijken. Weg met de haast. Even geen verplichting. Mooi is dat toch wel een beetje…….maar niet te lang.

Overigens is pandemonium ook een boek over het werk van Clive Barker. Denk dat ik daar ook maar wat mee ga doen. Ooit nog eens een toneelstuk vertaald en zelfs zover gebracht dat ik zijn toestemming had het te mogen opvoeren. Dus waar een wil is.....