Ik probeer een boek uit te lezen tussen de pijn en moeite door van mijn buren. De woorden dringen met moeite tot mij door terwijl twee schuttingen verderop het Crooswijkse geschal klinkt. Ik volg het half. Ik weet niet waar het over gaat, het is ellende. Er ligt iets op sterven, heeft een hernia of is chronisch ziek. En het is me ook onduidelijk of het gaat om de hond, kat of schoonvader. Het springt van de hak op de tak. En de ongenuanceerdheid waarmee er gesproken word is vaak ongehoord. Soms is het tegen elkaar, zoals vanavond. En soms is het via de telefoon naar een andere willig oor. Maar of er nou een schutting tussen zit of een stukje glasvezel, het volume blijft gelijk.
‘Hoe is het nou met hem?’ schalt het van het gewillig oor.
‘Hij is helemaal verkankert!’ schalt er terug. ‘Hij ligt in zijn eigen urine te stinken en ze doen er niet an’
De wijn smaakt opeens wat zurig en de avondlucht ruikt minder zoet.
‘erug he… en doen ze daar dan helemaal niks an?’
‘Joh meid, zal ik jou eens vertellen. Ik zeg.. Hoe kunnen jullie nou die ouwe zo laten liggen. En ik zweer het je, hij slikt zijn medicijnen niet. Doet ie zelf. Het kan m niks meer schelen. Maar hij kan ook niet meer poepen!’
En zo zwetst dat verder. Tussen de regels van mijn boek zie ik het in detail voor me. Het is moeilijk af te sluiten. Het volume is hoog, de klaagzang nog hoger.
Wat kun je er tegen doen. Stug doorlezen en hopen dat ze vroeg naar binnen gaan. Want tja, er zijn muggen. Altijd maar muggen en dat is ook een probleem. Alles lijkt een probleem en tegen hen gericht. Ik ben omringt door klaagzang en ellende. Het einde van mijn boek is in zicht. Nog even doorzetten. De schemer maakt de laatste woorden tot een schaduw. De laatste zin. Ik kan het neerleggen. De klaagmoeders zijn naar binnen gegaan. De muggen hebben gewonnen. En ik heb mijn boek uit. Een laatste slok wijn. En naar bed. Morgen een nieuw boek. En ongetwijfeld kan de fictieve inhoud ervan niet op tegen de verhalen van de buren. Helaas zijn die in repetitieve vorm geschreven. En wanordelijk op papier neer gezet. Op deze manier zal de zomer lang duren. En ongetwijfeld mijn boek ook.
