Avond4daagse 1

Het was weer zover. De avond vierdaagse is weer begonnen. Aidan had er eerst niet veel zin in. Argumenten over brandnetels waar hij vorig jaar in was gevallen. Maar toen we van start konden, ging hij vol goede moed aan de wandel. 5 km op het programma. In het begin veel gek doen met zijn vriendinnetje Susanne. Rennen. Stilstaan. Gek doen. En na een kilometer waren ze al aardig moe. Dus op de helft begon meneer al te klagen. Pfff gedoe. Slenteren. Sloffen. Klagen. Het laatste stuk was op zijn tandvlees. Ik moest hem er echt doorheen trekken. Hetgeen mij nu een ongelofelijke pijnlijke rug heeft opgeleverd. Morgen voor mij een dagje rust. Dan gaat hij met mamma en oma. En ik hoop iets minder rennen en gewoon lekker lopen. Hij kan het wel. Is goed voor hem. Als ie maar een beetje luitert naar goede raad.