Maandag

Wat is het toch met die maandagen. Iedere week maken we ze mee. Ze komen altijd weer te vroeg en we kunnen er niets mee. Het is altijd weer opstarten. Het weekend van je afschudden. En op die dag maak je altijd iets waar niemand op zit te wachten. Zo ook weer bij mij. Normaal begint het altijd met een berg besprekingen. Leuk, niets op tegen. Maar de hele dag ebt daar een beetje op door. Je doet je best om op te starten. Wat lag er ook alweer van de week ervoor. En naarmate de dag vordert kom je gewoon niet verder. In de middag wilde ik een project opstarten maar kreeg gewoon de kans niet. Allemaal kleine dingen tussendoor. De een wil dit van je. De ander weer dat. Tegen de tijd dat je weer een beetje in je week ritme zit is de dag ten einde en kun je naar huis snellen. En dat laatste doe je tussen een menigte gefrustreerd kijkende mensen die net als jij, dezelfde ervaring hebben met die dag. Nu zouden we die maandag kunnen afschaffen. Gewoon lekker met de dinsdag beginnen. Maar ik vermoed dat we dan hetzelfde euvel gaan krijgen op die dag. Namelijk gewoon weer opstarten. Mijn advies. Verwacht niets van de maandag. Laat hem gewoon lopen zoals die is. Probeer niet te presteren, scoren of dat ding gedaan te krijgen wat zo nodig gedaan moet worden. Beschouw de dag bij voorbaat als verloren en richt je op de dinsdag. Maandag opstart dag. Dinsdag 1e werkdag. Lijkt je weekend ook opeens veel langer.

Appeltje voor de dorst

Ik ben al een tijdje aan het sparen voor een iMac. Iedere maand een klein beetje opzij gezet en het is bijna zover. Word ook hoog tijd want mijn pc is echt aan het overlijden. Een schijf is al gecrashed en de tweede staat op springen. Het duurt een half uur voor die opgestart is heel traag. Dus een iMac. Gewoon de basis versie want meer heb je niet nodig. Mijn werkkamer is er al bijna klaar voor. Het werkblad is appelgroen. Er staat een wit kastje voor alle meuk. En het is opgeruimt en strak. Alleen nog een klein wit stoeltje voor gasten. Ooit een nieuwe werkstoel, de witte van Ikea is er helaas niet meer. En een stukje kunst aan de muur. Voor het laatste heb ik wat appels geschoten. Lekker toepasselijk en deze laat ik op canvas zetten. Je kunt er bij niet meer omheen. Ik werk nog met een pc maar ben al helemaal into Apple.

Week

Wat een week. Niet normaal meer. Met Aidan ging het lekker. Was de hele week lief. Een enkel momentje met zijn twee gehad maar daar kun je 90% van op vermoeidheid gooien. Nee ik bedoel meer met werk. Op de een of andere manier liep niets zoals het moest. Planningen stortte in. Dingen liepen anders dan je zou willen. En eigenlijk gewoon onrust. Niet dat klanten daar veel van gemerkt hebben. Deze week toch een paar mooie sites het daglicht laten zien. En over het algemeen tevredenheid. Maar in dat kleine hok wat project management heet was het onrustig. Misschien dat de maan verkeerd stond. Zat er iemand ergens naalden in poppetjes te prikken en theeblaadjes te verbranden. Ik weet het niet. Laten we er maar van uit gaan dat het gewoon een vreemde week was en dat de volgende er een van sereniteit en overzicht zal zijn.

Weekend

Het was zo'n weekend met veel en weinig. Met lachen en huilen. Met ruzie en weer vriendjes worden. Met spelen en leren. Vol nieuwe verhalen en gedachten. Van zien en horen. Proeven van nieuwe dingen. Voelen van oude. Waar de zon in je ogen scheen, en chloorwater je neus in liep. Waar oude verhaaltjes een nieuwe luisteraar kregen. Een weekend van niets doen en druk bezig zijn. Met buiten en binnen. Een weekend dat lang duurde en toch zo snel weer voorbij ging. Een weekend met pappa en zoon. Een weekend dat weer een week voor de boeg heeft. Een weekend zoals zo vele en toch uniek. Een weekend dat nooit meer zal zijn en ook weer snel zal volgen. Een fijn weekend.

Kermis

Na de eMorning after is het eigenlijk best wel een mooie dag geworden. Aidan stond om 8:00 op de stoep. Dagje vrij. Rustig begonnen met douche, koffie en een stevig blok ontbijt.
Toen een verrassing. We gingen samen met zijn nichtje en tantes naar de Kermis in Delft. Even lekker ouderwets worden opgelicht.


Een ritje met de Draaimolen, botsen met de botsauto's, blikken gooien, eentjes vangen, snoep, poffertjes met poedersuikergevecht en zelfs het spookhuis.


De zon stond heerlijk aan de hemel. De temperatuur aangenaam en onverwacht hoog. En twee belhamels die de dag van hun leven hadden en van de ene spanning in de andere vielen. Met tussendoor een duizellen van het draaien en gillen van de pret.

eMorning after

De morning after. Damn wat voel ik me brak. Ik ben uit bed maar mijn hersens liggen nog op het kussen. Mijn benen voelen aan alsof ze mijn oude dag alvast zijn begonnen. Wat heb ik in hemelsnaam gedaan gisteren. Het begon met werken, dat weet ik nog wel. En toen iets met een aanwezigheid van Mangrove op eDay. Iets met een stand met banieren, polsbandjes en marketing gedoe. Het waren die oranje polsbandjes die er voor zorgde dat er wildvreemde mensen opeens aan het bier bij Mangrove stonden. Iets met wok eten. En een wildvreemde vrouw die mij wilde masseren. Ik geloof toen dat ik ergens met dat bier ben begonnen. En toen een kaartje in mijn handen vond met een party. En daar liep veel leuks rond. En veel ouds van vorige banen. En iets met sms op een groot scherm, en dissen van een chinese krijgsheer. En was het daar ook niet dat ik weer met bier in mijn handen stond. Zou kunnen. En collega's die dat ook deden. En iets met in toom houden van enkele ervan. Hier begint het een beetje vaag te worden. Iets met zoenen met een leuke vrouw. Het is een beetje een bleur. Wel staat mij bij dat rond drie uur de koude buitenlucht mij wakker maakte en er een bak kapsalon onder mijn neus werd geschoven. Dat ligt nog wel vers in mijn geheugen omdat mijn hartkleppen begonnen te gieren. Oh ja. En toen dat wandelingetje van 6 km. Best te doen als je al het voorgaande hebt meegemaakt. De eDay was goed. De pre-night was top. De eNight was over die top. Maar de eMorning valt erg tegen en is bijzonder slecht georganiseerd.

Eindelijk

Er is een film. Er zijn meer films. Maar er is een film die mij al sinds 1984 achtervolgt. Een film die ik altijd al wilde zien maar het lukte nooit. Alsof er iets was dat er voor zorgde dat ik hem niet te zien kreeg. In de bios gemist omdat het destijds uitging met een vriendin. Meerdere keren de film gehuurd maar nooit aan toegekomen. Gemist in het filmhuis. Gedownload en kwijt geraakt. Maar nu eindelijk weer gedownload. En gekeken. Eerder deze week had ik de muziek al van Ry Cooder. Mooie blues. Ik heb het over Paris, Texas van Wim Wenders. Met Harry Dean Stanton en mijn jeugdfantasie Nasstasja Kinski (ze blijft mooi). Een film over een relatie tussen twee mensen die zo intens was dat deze mis liep. Tegen de achtergrond van een toen al vervallen America vind de man uiteindelijk zijn zoontje en vrouw weer. Om vervolgens voorgoed af te kunnen sluiten. Misschien begrijp ik nu waarom ik deze film al die jaren niet te zien heb gekregen. Heb nu zelf een zoontje. Aardig wat ellende achter de rug. En de lading van de film spreekt me nu veel meer aan dan dat het zou hebben gedaan als ik hem 24 jaar geleden zou hebben gezien. Hoe kan een verhaal je zo lang achtervolgen om je uiteindelijk in te halen. En je vervolgens te vullen met gedachten, dromen, gevoel en een besef van rijkdom die ik nu heb. Na afloop liep ik naar Aidan zijn kamer, en stopte hem nog even in. Ik hield het niet droog met die film, ben ook maar een mens. Maar nu ik hem gezien heb. Kan ik het ook afsluiten en deze film in een rijtje zetten. Ik weet niet of dat het rijtje favoriete films is. Maar in ieder geval niet in die van slechte. Ik hou het in het midden.

Rustig

Vandaag gewoon eens een rustig dagje thuis. Geen dagtrips of gebeurtenissen waar we zo nodig naar toe moesten rennen. Gewoon lekker thuis hangen, spelen, tv kijken en niks doen. Ok ik had dan wel de gebruikelijke dingen als boodschappen, stofzuigen, stoffen en was doen. Maar verder even niets. Meneer is blij met zijn spoorweg overgang. De laatste ontbrekende schakel in zijn spoorbaan kwam vrijdag netjes binnen. Nu kunnen de mensjes uit zijn fantasiewereld veilig oversteken. Inclusief de camper die al klaar stond. Eigenlijk heeft ie er de hele dag mee zitten spelen. We hadden natuurlijk even onze momentjes maar ja die horen er bij. Vermoeidheid eist soms even zijn aandacht.