Vast zitten

Het lijkt een beetje vast te zitten. Het lijkt een beetje op een sleur. De zomer is in aantocht maar iets wil maar niet registreren dat het weer fijn gaat worden. Een weekje met Aidan is bijna voorbij. Blij dat ik even een weekend voor mezelf ga hebben. Maar ook weer de tegenzin dat het alleen werk en alleen zijn is. Ok, heb ik weer voor gekozen. Even alles zelf doen, even alles op een rijtje. Maar dat wil niet zeggen dat het iedere dag een feest is zo alleen. Mis ook wel eens een eenvoudig gesprek. Het is nog maar net maar de behoefte blijft. Waar wil ik heen met dit. Geen idee. Even mijn gedachte leeg. En vervolgens weer vullen met nieuwe dingen. Ook het wachten op juli begint zijn tol te eisen bij mij. Ben het zat. Het gedoe. Afronden en door. Voorlopig weer een weekje alleen. Toch wel weer een vol weekje. Vrijdag borrel. Zondag verjaardag. Maandag radio. Dinsdag familie. Woensdag maar een filmpje pakken. Donderdag nog niets. En vrijdag staat ventje weer voor de deur. En zo vliegt de tijd.