Wilde westen

Het moet niet gekker worden in deze stad. Zo ben je lekker vroeg op je werk. Hoor je opeens een knal en een hoop geschreeuw. Kijk je uit het raam en zie je een politieagent met getrokken pistool rennen. Gevolgd door nog meer collega’s. Motorpolitie. Snelle wagens. Mountainbikes. En ga zo maar door. Uit alle hoeken kwamen ze aanstormen. Na enige tijd worden er twee figuren afgevoerd, geboeid en al. En vervolgens word de hele omgeving afgezet met politie lint. Het spul leek wel in de aanbieding. En dan zul je altijd zien. Je auto staat precies tussen al dat blauw. Wieldiep in politiehulzen. Of valt dat laatste toch wel mee. Hoe dan ook, mijn auto was onderdeel geworden van CSI: Rotterdam en mocht niet mee. Dus ik racen om Aidan op te halen. Stap ik uit de metro en wil oversteken naar zijn school. Tatu tatu. Zwaailichten. Een snelle Mercedes en nog meer motor. En even dacht ik dat ze mij moesten hebben. Mijn vingerafdrukken staan immers om die auto die daar in het centrum staat. De politie is je beste vriend. Maar niet echt een snuggere vriend.