Sneeuw

Ik begrijp iets niet. Opeens is het echt winter. Alles onder een dikke koude witte deken die alsmaar dikker word. Bomen beplakt met sneeuw. Kinderen gillen en gooien met sneeuwballen. Volwassenen trouwens ook. Lichtjes van de kerst zien er opeens nog mooier uit. Het is stil op straat. Auto ploeteren voort door de gladde sneeuw. De wereld is bijna tot een halt gekomen. En dan heb je opeens mensen die nu alweer klagen. Van wie het over mag zijn. Vanmiddag nog, een man met boze blik, de handen in de zakken en met een klagende stem. 'Van mij mag het nu wel weer over zijn'. Begrijp ik niet. Een witte kersttijd is de wens van allemaal. En dan is het daar en is het weer niet goed. Dan is de wereld even tot stilstand gekomen. Kun je even moeilijk op je werk komen. Wat maakt het uit. Rij een beetje rustig. En neem de tijd om om je heen te kijken. Alles ziet er zo mooi uit. En het is stil. Heel erg stil. Zo stil soms dat je om je heen de sneeuw kunt horen vallen. Geniet er nog van zolang het er is. Wandel dan naar je werk in plaats van racen. En snuif de koude sneeuw lucht op. Mooi hoor. Dat is wat ik wel begrijp namelijk. Sneeuw in de winter. Precies op het moment waar het hoort.