Weet je. Ieder jaar schrijf ik dit weer neer. En dat komt waarschijnlijk omdat het ieder jaar een beetje hetzelfde is. De laatste dagen van het jaar. De wereld lijkt dan een beetje naar zijn einde te draaien. Alles wordt rustig. De deuren van bedrijven gaan dicht. De laatste wensen worden over de schutting geworpen. En iedereen verdwijnt van straat en gaat schuilen voor wat gaat komen: 2010. Het nieuwe jaar. De algemene gekte doet weer haar ronde. Opeens moeten we terugblikken op wat is geweest. En dat terwijl we hier de rest van het jaar eigenlijk niet mee willen worden lastig gevallen. We willen immers vooruit kijken. Nieuwe dingen en uitdagingen aangaan. Maar rond deze tijd kijken we terug. Hoe het was. Wat we gedaan en niet gedaan hebben. Hoe het nu allemaal zo heeft kunnen komen. Misschien is dat wel de reden dat het zo rustig is om ons heen. Iedereen is er een beetje stil van geworden. En is iedereen er een beetje moe van geworden. We duiken onder de wol. Kruipen achter de kerstboom. En zwelgen in cadeaus en eten. We verlichten ons geweten met giften aan anderen. En doen vrolijk en opgewekt. De laatste goede bedoelingen worden er nog voor het einde van jaar uitgeperst. En dan. Dan is daar die laatste dag. De laatste terugblik. Maar ook de eerste wensen voor het nieuwe jaar. Geluk en voorspoed. Mooie dingen. Wensen en voornemens die we eind januari alweer vergeten zijn. Dan gaan we immers lekker beginnen aan iets nieuws. Stampen we er weer lekker een jaartje doorheen. Een jaar met nieuwe uitdagingen, kansen en ervaringen. Maar het voordeel is wel, dat het vergeten van die voornemens niet erg is. Want aan het einde van volgend jaar zit weer een periode als deze. Een periode waarin we weer kunnen terugblikken. Waarin we weer kunnen zien wat is geweest en hoe het had kunnen zijn. Mooi hoe dat zich toch herhaalt.
