En dan is er opeens een reunie. Patrick (vriend van me) besloot een groepje van vroeger bij elkaar te halen. De Kobus kliek. Kobus is een cafe in Delft waar we vroeger veel rondhingen. Sommige van de groep had ik ruim 9 jaar niet meer gezien. En het was als vanouds. Dezelfde koppen, dezelfde praat en dezelfde humor. Alleen de meeste van ons hadden kinderen, een buikje en iets meer grijze haren en een bijpassend verleden. Het was eigenlijk wel erg goed om weer eens met het verleden te maken te hebben. Meestal laat je het rusten maar al die herinneringen die je toch in gedachten houdt mogen wel eens aan de opervlakte komen. Het was zeker voor herhaling vatbaar en ik hoop ook dat ik contact blijf houden met enkelen van hen, zoniet allemaal.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
