Nog even

Nog even te gaan.
Dan is hij drie.
Nog even te gaan.
Dan gaat ie richting vier.
Nog even te gaan.
Dan mag hij naar school.
Nog even te gaan.
Dan kan hij nog meer.
Nog even te gaan.
Dan weet hij meer dan mij.
Nog even te gaan....gelukkig. 

1/3

One down, two to go!

Metro 5

Mijn trouwe stalen ros heeft een lekke band. En aangezien ik een hekel heb aan het rommelen met fietsen, is deze weggebracht naar de fietsenmaker. Ik hou altijd onderdelen over als ik het zelf doe en dat is voor een fiets niet echt optimaal. Dus vandaag, op de eerste werkdag na de vakantie, neem ik maar weer eens de metro. Het is er warm. Ondanks het herhaaldelijk openen van deuren en het tochten door ramen, bleef er een warme wolk hangen in het rijtuig. Ik heb er zin in. Sik afgeschoren. Zomerse outfit. Paul Oakenfold op de oren en op weg naar mijn werk. De metro zit vol met forensen zoals dat zo mooi heet. Schaars geklede forensen. Op de enkele mongool die een te dikke jas draagt. Zitten er over het algemeen halfnaakte vrouwen in de metro. Dunne zomerjurkjes. Korte t-shirtjes en nog kortere rokjes. Het is moeilijk de ogen gericht te houden op de voorbij flitsende buitenwereld en niet op al deze verleiding. Bovengronds lukt dit nog aardig. Maar ondergrond reflecteren de ramen de naaktheid dubbel. Tussen al deze vrouwelijke bekoorlijkheden zat ze. Donkerblond met een beetje wilde krullen. Even in de twintig. Een paar ranke benen gestoken in een paar touwtjes als schoenen en bovenaan pas heel laat verdwijnend in een flinterdun zomerjurkje. Twee lichtblauwe ogen geconcentreerd in een boek. Lippen half geopend en tepel boven de rand uitkijkend. Ehhh... ja. Hoe kan ik dat nou anders omschrijven. Ik doe geen moeite om dit plaatje te verzinnen en ik bedenk het echt niet zelf. Het jurkje was flinterdun, en haar borsten lieten zich niet palmen door de dunne stof. Net over het randje van de jurk stak een mooie ronde tepel nieuwsgierig naar buiten. Ik kijk rond of ik de enige ben die dit mag aanschouwen. De warmte werpt alleen maar norse en ongeintereseerde blikken terug. Ik ben blijkbaar de enige die deze waargeworden fantasy mag aanschouwen. Beurs komt in zicht en ik baal ervan dat ik niet tot het eindpunt moet. Als ik uitstap, blijft zij zitten. Maar vlak voor ik mij klaar maak op de rest van de reis enigzinds opgewonden te aanvaarden treft haar blik de mijne. Ik kijk onverschillig weg, maar net niet snel genoeg om haar glimlach te zien terwijl ze haar kleding recht trekt. Ze moet geweten hebben dat ze door mij bekeken is en wat mijn ogen hebben mogen aanschouwen. Een ondeugende glimlach aan het begin van mijn dag. Wat kan een korte reis soms een klein avontuur zijn.

Zwoel

Een zwoele zomeravond.
Geen briesje steekt z'n kop op.
De dag gaat slapen.
Nacht volgt haar op.
Regen wil vallen maar zonder echte wil.
Slaap is nodig maar dient zich nog niet aan.
De late uurtjes zijn zwoel.
Laat mij maar begaan.

Voorbij

Het is de laatste dag. Morgen weer aan het werk. Vreemd genoeg heb ik het gevoel dat het dan allemaal voorbij is. We hebben niet veel gedaan, beetje rondgehangen. In het zwembad gelegen en het op sommige avonden erg laat gemaakt dankzij een stom spelletje (bedankt Siddhi). En nu gaan we weer aan de slag. De zomer is nog lang niet voorbij. En de bbq, het zwembad en rustige avonden liggen nog vollop op ons te wachten. Dus maak ik me me maar niet druk. Met een frisse blik en look weer aan de slag. We laten ons niet meer gek maken. En nemen alles op ons met vernieuwde energie. Kom maar op met de rest van zomer.

In het water

En zo eindigde een langverdiende en geplande vakantie vrij abrubt. We waren naar Frankrijk afgereist om daar een beetje te genieten van bos, zwemmen en Franse dingen. De eerste dag gaf mooi weer, de volgende ochtend ook nog een beetje. Maar die zondag avond, toen Nederland verloor van Portugal. Verloor ook de zomer haar mooie gezicht in Frankrijk. Met bakken kwam het naar beneden. En met de druppels de takken van de bomen en het grind van de paden. Het vakantie oord veranderde in een natte bende. De voldende dag was wederom nat. En het huisje waarin we zaten had geen enkele comfort om lekker rond te blijven hangen. Dus trek je er op uit. Maar aangezien de weersverwachtingen de komende weken bar slecht waren, zou dit de vakantie oplossing zijn. Rondtoeren en op pad zijn. Niet echt een goed vooruitzicht. Niet alleen zou dit het budget flink opslokken, het was vooral iets waar we geen zin in hadden. De camping zelf viel trouwens enorm tegen. Niets te doen en een belachelijk klein zwembadje. Het grote bad zou pas een week later in gebruik worden genomen. Dus we besloten terug te keren. Helaas van de reis en de boeking. Misschien krijgen we die nog terug. Maar we zien wel. Vandaag op het Nederlandse strand liggen bakken en morgen naar familie. We houden wel vakantie in eigen land. En de volgende keer zien we wel weer....