Mooie dag 2

Het was even een lekker weekend. Zaterdag veel aan en in het huis. Boodschappen. Opruimen en ga zo maar door. Maar zondag was wel heel lekker. Eerst foto's maken van de meiden van Simone en hun vriendjes. En daarna op de fiets naar de Kralingseplas. Zon, een plaid. Een boek. En een bammetje. Ik kwam er achter dat je van dit voorjaarszonnetje heel mooi rood kunt worden. Aidan vermaakte zich met zand tussen de tenen. En wij lagen heerlijk te luieren terwijl Rotterdam voorbij flaneerde. Tussendoor wat mooie Macro foto's gemaakt. Een mooi begin van het voorjaar en een vooruitzicht naar een fijne zomer.

Run 32: een mooie dag

Ik kon toch zo moeilijk mijn warme bedje uitkomen. De slaapkamer was donker. Achter de deur hoorde ik Aidan stommelen. Nog even omdraaien. Maar 8:30 loerde om de hoek, de tijd dat Aidan mag sporten. Dus de moed verzameld en uit bed. De gordijnen open en ik werd omhelst door een mooie zonnige dag. Damn. Aankleden. Iets eten en Robbie uit. Buiten was het koud, maar je voelde dat het warmer zou gaan worden. Op naar de Kralingseplas. Aidan even lekker een uurtje sporten en ik een rondje plas. met 5 km ben ik vandaag tevreden. Een beetje stijf nog maar er zit weer vaart in. Vogeltjes floten. Zon over het water. De laatste dauw trekt weg. En de eerste lopers struikelen het bos door. Wat is het toch lekker om even zo van alles weg te zijn. Even niets anders dan je eigen ademhaling en het geluid van je schoenen op het pad. Thuis wacht een douche en een lekkere bak koffie. Een beetje schoonmaken en boodschappen. En verder alleen maar genieten van een mooie dag die heel goed is begonnen.

Run 31: iPod

Vanavond even naar Pac getogen om daar op de 400m baan mijn mooie nieuwe iPod die ik van Simone heb gehad te kalibreren. Volgens mij klopt hij nu aardig. Het valt mij op dat mijn gemiddelde looptijd nu opeens veel lager is. Ik zal hem zaterdag nogmaals checken als ik daar met Aidan ben. Even een meting doen op een kilometer. Maar verder ben ik er blij mee. En natuurlijk weer gelopen zo na zondag. Mijn benen zijn nog wat stijf. De volle 5 km haalde ik even niet. Kleine steekjes in knieën en kuiten vertelde mij even rustig te doen. Maar ik ga lekker door. Langzaam opvoeren tot ik die 10km ook met gemak wegtik.

Run 30: Mijn tijd

Mijn Tijd:

Afstand 10 km Loop

Categorie Man

Totaal plaats 3958/4623

Categorie plaats 2454/2701

Bruto tijd 1:07:42

Netto tijd 1:06:33

Run 29: 10 km...did it!

Vandaag gelopen in de 10km Fortis loop van Rotterdam. Mijn eerste wedstrijd. Super gaaf om te lopen met toeschouwers langs de kant. En het ging goed. Wel stevig maar als ik dan denk aan al die bikkels die de 42km lopen dan is mijn loopje natuurlijk een lachertje. Maar de eerst stap is gezet. Gelopen in ongeveer een uur en negen minuten (de tijdsregistratie is nog niet beschikbaar) en de volle afstand zonder stoppen. Langzaam opbouwen en lekker volhouden. In September is er weer een loop. Ik denk dat ik me daar voor inschrijf. We zien wel. Voor nu heb ik het gedaan. Mijn eigen kleine overwinning. Op naar de volgende en dan wel binnen het uur natuurlijk.

Run 28: nog drie dagen

Spannend hoor. A.s. zondag loop ik voor het eerst een wedstrijd. De 10km Fortis loop in Rotterdam. Geen idee hoe ik het ga doen. Vorige week liep ik het met gemak. En deze week haal ik net de 6km met zware benen. Misschien dat de nieuwigheid en het evenement wel voor een extra boost zorgen. Niet te zwaar eten. Goed drinken. En vooral mijn eigen tempo lopen. Ik vind het al een hele prestatie als ik hem volbreng. De tijd zal me een zorg zijn. Maar voor het eerst zal ik niet aan de zijlijn staan. Wie weet werkt het wel verslavend. Wil ik meer van dit soort dingen lopen. Langzaam opbouwen. 42 blijft mijn getal maar of ik die ooit loop... geen idee.

Wil je meer weten over zondag a.s. kijk op www.fortismarathonrotterdam.nl

Run 27: Ren je Rotte

Ik moest me er even naar toe duwen. Lopen vandaag. Niet dat ik geen zin had, maar de dag ging lekker en ook langzaam voorbij. Uitslapen. Ontbijten. Douchen. Weer slapen. Naar een tuincentrum. En voor ik het doorhad was de dag bijna om. Toch nog even lopen. Het kriebelde. Ik wilde 10 km doen. En Simone had een mooi loopje voor me bedacht. Vanaf haar huis naar de Rotte. Houten brugje over en lopen tot aan de Irenebrug in Terbregge. Dan weer terug. Bij elkaar tien. De avond zon zakte langzaam. Het was stil. Ik ging super. Bleef mooi op tempo. Ook als ik terug kijk op Nike+ dan zie ik dat ik goed ging. Ik hield het vol. Een korte wandeling op de helft. En ik zag even niets door het zoute zweet in mijn ogen. Maar super gelopen. De terugweg ging zelfs nog beter. Ik had nog energie. Mijn benen wilde nog. Ik had nog meer kunnen lopen zei mijn gevoel. Maar toen mijn iPod 11km aangaf, vond ik het mooi. Douchen. Eten en lekker relaxen. Mijn 100ste geregistreerde loop op de iPod. Een trots gevoel maakte zich meester van mij. Een beetje spierpijn trouwens ook, maar dat gaat wel weer over.

Urban Photo Collective

Mijn kaart was vol. heel veel foto's vulde het geheugen. Een dagje Urban Photo Collective was de oorzaak. Op een inspirerende lokatie konden we ons gang gaan. Van macro tot portret. Alles kon. Tot diep in de nacht was ik aan het uitzoeken. Te veel keuze. Te veel om te plaatsen. En nog meer om eventueel nog te bewerken. Een eerste selectie staat op Flickr.

Nog meer Creed

Ik dacht nog even. Nog even een klein uitstapje naar Toscane. Maar het duurde langer dan ik dacht. Eerst door de landerijen rond de stad. En na wat gesprekken met de locale bevolking de stad in. Mijn doel bevond zich boven op de hoogste toren van Toscane. En om daar te komen moest ik heel wat toeren en waaghalzerij uithalen. De muren van de omliggende torens waren begaanbaar, maar er stonden overal mensen die mij niet mochten er me van die muren af wilde hebben. Toch er in geslaagd om de top te bereiken. En met een snelle steek van mijn verborgen mes was het doel behaald. Je zult wel denken, die Erwin heeft een steekje los. Maar dat valt wel mee. Ik ben begonnen met Assassins Creed 2. Damn wat een mooi spel. Het speelt zich af in het Italië van ronde 1400 en de details zijn enorm. Kleine straatjes. Mooie gebouwen. En heel veel te gamen. Voorlopig nog niet klaar mee. Nog veel missies te volbrengen en mensen te vermoorden tot ik het mysterie heb ontrafeld. Kan nog even duren. Maar vanavond ben ik weer een sluipend stapje dichterbij.

Gewoon lekker

Ik blader zo eens door mijn eigen blog. Vijf jaar bloggen. Er is een hoop gebeurd in die tijd. De meeste mensen zouden denk ik al zijn afgehaakt op de helft. Scheiding, sanering, liefdes, andere baan, de dingen van alle dag en nog veel meer. Leuk om weer eens terug te lezen. Maar het raakt me ook best wel. Goede beslissingen, slechte keuzes. Alles door elkaar. Wat me wel opvalt is dat mijn eigen positieve inslag de boventoon voert. Toch wel goed dat ik een paar jaar geleden die mindset heb aangenomen. Me niet meer heb laten meevoeren in negatieve gedachtes en spiralen. Gewoon alles met twee handen beetpakken en met een glimlach op de kaken. Zit nu lekker in mijn vel. Mag me gelukkig prijzen met een lieve en mooie vriendin. Heb het goed samen met Aidan. Mijn werk is veeleisend maar nog altijd heel leuk. Het jaar is nog maar net begonnen en er staat alweer zo veel op de planning. 10km hardlopen op 11 april. Vakantie in Tsjechië. Lekker. Vergeet het vorige bericht eigenlijk maar. Het gaat namelijk nergens over. Je kunt je nog zo druk maken over alles om je heen, maar het gaat daardoor niet weg. Adem diep. Schouders recht. Kijk het recht in de ogen. En verpletter het met je energie. Lekker hoor. En die foto van die kraan en wasbak. Heeft niet met dit stukje te maken. Maar wel een mooie foto. Zelfs van het meest eenvoudige en vaak lelijke kun je iets moois maken. Het is maar door wat voor bril je er naar kijkt.

Kriebels

Wat zit er toch in de lucht de laatste dagen. De lente heeft nog maar net haar kop op gestoken of de lente gekte zit er alweer in. Druk op de weg. Druk op het werk. Te veel dingen te regelen thuis. Haast haast en nog een haast. Het overzicht is ver te zoeken. Misschien moet ik me niet te druk maken. Je kunt tenslotte niet meer dan je kunt, maar ik heb er geloof ik niet als enige last van. Is het soms dat we de rust van de winter proberen kwijt te raken. De rust van opstaan, werken, thuiskomen, eten en slapen. Met tussendoor de kou trotseren. En is het dat nu opeens weer van alles lonkt. De terrassen. Het warme weer. Opeens mogen we en kunnen we weer naar buiten. Lente kriebels blijken dus echt wel te bestaan. Ik had alleen nooit verwacht dat je er zo'n uitslag van kon krijgen.

Run 26: 11km

Vandaag heb ik me maar eens boos gemaakt. Rustig begonnen met lopen vanaf Pac in het Kralingsebos. Ingehouden drafje. Aidan was lekker bezig met zijn club dus ik had alle tijd. Na 1 km maar wat rek en strek gedaan, en daarna door. Na 4 km ging het nog lekker. Na 6 ook. Toen kwam 7 en was ik buiten adem. stukje lopen en door. Ondertussen was ik weer bij Pac. Door dacht ik. Ik zal het doen. Ik ga voor 10km. Ik merkte dat als er een loper voor me liep in een lekker tempo het voor mij ook lekker ging. Dus zocht ik lopers en dribbelde er stiekem achteraan. Die ene vrouw zal wel gedacht hebben.. Maar het werkte wel. Mijn tempo werd regelmatiger en het was beter vol te houden. Mijn iPod gaf 11Km aan toen ik het Pac terrein op liep. En Aidan was net klaar. Mooi workout. Geen spierpijn. En een trots gevoel. Thuis checkte ik op Nike+ mijn tempo. Ik dacht dat er heel veel pieken en dalen in zouden zitten, maar tot mijn stomme verbazing heb ik mooi evenredig gelopen. En best wel snel op sommige stukken. Goed van mij. Zeg het toch maar even zelf hardop. Maar nu wel proberen vast te houden. Aidan zat overigens onder de modder. Lekker bezig geweest.